Read Библија, Константинов Лука 10 Bible Online

Лука 10 - Библија, Константинов bible

Лука 10

¹Потоа Господ определи седумдесет и ги испрати, по двајца пред Себе во секој град и во секое место, каде сакаше да отиде;

²и им рече: „Жетвата е голема, а работниците се малку. Затоа молете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата жетва.

³Одете! Ете, Јас ве праќам како јагниња меѓу волци.

⁴Не носете ни мало торбиче за сребреници, ни торба, ниту обувки и не поздравувајте никого патем!

⁵И во која куќа влезете, најнапред речете: „Мир на оваа куќа!”

⁶И ако биде таму синот на мирот, вашиот мир ќе остане на неа; а ако ли не, ќе се врати при вас.

⁷Останете во таа куќа, јадете и пијте што имаат, зашто трудбеникот ја заслужува својата плата. Не преоѓајте од куќа во куќа.

⁸И ако влезете во некој град и ве примат, јадете што ќе изнесат пред вас!

⁹Исцелувајте ги болните во него и говорете им: „Божјото Царство се приближи до вас!”

¹⁰Ако пак влезете во некој град и не ве примат, излезете на неговите улици и речете:

¹¹”И правот од вашиот град - што се залепил на нашите нозе - ви го истресуваме; но знајте го ова - Божјото Царство се приближи.”

¹²Ви велам - полесно ќе му биде на Содом во оној ден, отколку на тој град.”

¹³”Горко ти, Хоразине! Горко ти, Витсаидо! Зашто ако во Тир и Сидон беа извршени чудата, што се случија во вас, веќе одамна би се покајале, облечени во вреќи и во пепел.

¹⁴Но на Тир и Сидон полесно ќе им биде на Судот, отколку вам!

¹⁵И ти Капернауме, зар ќе се издигнеш до небо? Ќе бидеш разурнат до пеколот!

¹⁶Кој ве слуша вас, Мене Ме слуша; и кој ве отфрла вас, Мене Ме отфрла; а кој Ме отфрла Мене, Го отфрла Оној, Кој Ме пратил.”

¹⁷А седумдесетте се вратија со радост и рекоа: „Господи, и нечистите духови ни се покоруваат во Твое име.”

¹⁸А Тој им рече: „Го видов сатаната како падна од небото, како молња!

¹⁹Ете, ви давам власт да газите на змии и на скорпии и над секоја непријателска сила, и ништо нема да ви напакости.

²⁰Но не радувајте се на тоа, дека духовите ви се покоруваат, туку радувајте се, дека вашите имиња се запишани на небесата!”

²¹Во истиот час се зарадува во Светиот Дух и рече: „Ти благодарам Татко! Господи на небото и на земјата, зашто си го сокрил ова од мудрите и умните, а им го откри на младенците. Да, Татко, таква беше Твојата волја.

²²Мојот Татко Ми предаде сè! И никој не знае Кој е Синот, освен Таткото; и Кој е Таткото - знае само Синот, и оној кому Синот сака да му открие.

²³”И кога се обрати посебно кон учениците, рече: „Блажени се очите, кои го гледаат ова, што вие го гледате!

²⁴Зашто, ви велам дека многу пророци и цареви сакаа да го видат тоа, што вие го гледате, и не видоа; и да го чујат она, што вие го слушате, и не чуја.”

²⁵И ете, еден учител на Законот стана да Го искушува и Го праша: „Учителе, што треба да правам, за да наследам вечен живот?”

²⁶А Тој му рече: „Што е напишано во Законот? Како читаш?”

²⁷А тој одговори и рече: „Љуби Го Господа, својот Бог - со сето свое срце, и со сета своја душа, и со сета своја сила и со сиот свој ум; и својот ближен како себеси!”

²⁸Му рече: „Право одговори! Прави го тоа и ќе живееш!”

²⁹Но тој, сакајќи да се оправда, Го праша Исуса: „А кој е мој ближен?”

³⁰Исус му одговори и рече: „Еден човек, слегуваше од Ерусалим во Ерихон; и налета на разбојници, кои го соблекоа и го ранија; го оставија полумртов и си отидоа.

³¹А случајно по истиот пат слегуваше еден свештеник, и кога го виде, си замина на другата страна.

³²Исто така и еден левит, кога дојде таму и кога го виде - си замина на другата страна.

³³А еден патник Самарјанец дојде до него и кога го виде, се сожали.

³⁴Му се приближи, му ги полеа раните со масло и вино и му ги преврза; после го качи на своето добиче, го однесе во гостилницата и се погрижи за него.

³⁵Утредента извади два динарии и му ги даде на гостилничарот и рече: „Погрижи се за него, и ако потрошиш нешто повеќе, ќе ти платам на враќање.”

³⁶Што мислиш, кој од тие тројца му беше ближен на оној, кој попадна среде разбојниците?”

³⁷Тој рече: „Оној, кој му укажа милост.” Исус му рече: „Оди и ти прави така.”

³⁸И кога одеа, влезе во едно село, некоја жена, по име Марта, Го прими во својот дом.

³⁹А таа имаше сестра, по име Марија, која седна при нозете на Господа и го слушаше Неговото слово.

⁴⁰А Марта се трудеше многу да Му служи што подобро. Таа пристапи и рече: „Господи! Зар не Ти е грижа дека мојата сестра ме остави да служам сама? Кажи и да ми помогне!”

⁴¹А Господ и одговори и рече: „Марта! Марта! Ти се грижиш и се вознемируваш за многу нешта;

⁴²а потребно е едно. Марија го избра добриот дел, што нема да и се одземе.”