Read Библија, Константинов Лука 15 Bible Online

Лука 15 - Библија, Константинов bible

Лука 15

¹Сите цариници и грешници се приближуваа при Него, за да Го слушаат.

²А фарисеите и книжниците пак негодуваа, велејќи: „Овој прима грешници и јаде со нив.”

³Тогаш им ја кажа оваа парабола:

⁴”Кој од вас, ако има сто овци, и загуби една од нив, не ќе ги остави деведесет и деветте во пустината и не ќе отиде по загубената, додека не ја најде.

⁵А кога ќе ја најде, ќе ја крене, радувајќи се, на своите рамена

⁶и кога ќе дојде дома ќе ги повика пријателите и соседите и ќе им рече: ‘Радувајте се со мене, зашто ја најдов својата изгубена овца!’

⁷Ви велам: така ќе биде на небото, поголема радост за еден грешник, кој се кае, отколку за деведесет и девет праведници, кои немаат потреба од каење.”

⁸”Или која жена, ако има десет драхми и изгуби една драхма, нема да запали светилка, и не ја мете куќата, и не ја бара внимателно, додека не ја најде?

⁹А кога ќе ја најде, ќе ги повика пријателките и сосетките и ќе им рече: ‘Радувајте се со мене, зашто ја најдов драхмата, што ја изгубив!’

¹⁰Така, ви велам, се радуваат Божјите ангели, заради еден грешник, кој се кае.”

¹¹И рече: „Некој човек имаше два сина.

¹²И помладиот од нив му рече на татка си: ‘Татко, дај ми го делот од имотот, што ми припаѓа!’ И тој им го раздели имотот.

¹³А по неколку дена помладиот син собра сè свое и отиде во далечна земја и таму го потроши својот имот, живеејќи развратно.

¹⁴Кога потроши сè, настана голема глад во онаа земја, и тој се најде во скудност.

¹⁵И отиде и се прилепи при еден човек на онаа земја, тој го испрати на своите полиња, за да ги пасе свињите.

¹⁶И сакаше да го наполни својот желудник со лушпи, што ги јадеа свињите, но никој не му ги даваше.

¹⁷А кога дојде на себеси, рече: ‘Колку наемници при татка ми имаат леб во изобилство, а јас умирам од глад тука!

¹⁸Ќе станам и ќе отидам при татка си, и ќе му речам: ‘Татко, згрешив против небото и пред тебе;

¹⁹не сум веќе достоен да се наречувам твој син. Прими ме како еден од своите наемници!’

²⁰И стана и тргна кон татка си. И кога беше уште далеку, неговиот татко го виде и му се сожали, па се растрча, и му се фрли на вратот и го целиваше.

²¹А синот му рече: ‘Татко, зрешив против небото и пред тебе; не сум веќе достоен да се наречувам твој син!’

²²Но таткото им рече на своите слуги: ‘Бргу, донесете ја најубавата облека, и облечете го и ставете му прстен на раката, и обувки на нозете.

²³Дотерајте го згоеното теле и заколете го, да јадеме и да се веселиме,

²⁴зашто овој мој син беше мртов и оживе, беше изгубен - и се најде.’ И почнаа да се веселат.

²⁵А неговиот постар син беше во полето. Кога пак доаѓаше и и се приближи на куќата, чу песна и играње;

²⁶па повика еден од слугите и го праша што е тоа.

²⁷А тој му рече: ‘Брат ти си дојде и твојот татко го закла згоеното теле, зашто го прими здрав.’

²⁸Тој се налути и не сакаше да влезе; а неговиот татко излезе и почна да го моли.

²⁹А тој му одговори на татка си: ‘Еве, ти служам толку години и никогаш не прекршив ниедна твоја заповед, а ти никогаш не ми даде ни јаре, за да се повеселам со своите пријатели.

³⁰А кога дојде овој твој син, кој го растури твојот имот со блудници, му закла згоено теле!’

³¹Тој пак му рече: ‘Чедо, ти си секогаш со мене, и сè што е мое - е твое;

³²но требаше да се веселиме и да се радуваме, зашто овој твој брат беше мртов и оживе; беше изгубен и се најде.’”