Read Библија, Константинов ВтЗакон. (5 Moj.) 32 Bible Online

ВтЗакон. (5 Moj.) 32 - Библија, Константинов bible

ВтЗакон. (5 Moj.) 32

¹„Слушајте, небеса, сега ќе зборувам, чуј ги, земјо, зборовите на мојата уста!

²Мојата наука нека дожди како дожд, мојот збор нека паѓа како роса, како дождец по младо зеленило, како пороен дожд по трева!

³Зашто, ќе го возвишувам Господовото име, а вие, величајте Го нашиот Бог!”

⁴„Тој е Стена, делото Му е совршено, зашто се прави сите Негови патишта. Тој е верен Бог и нема неправда, Тој е праведен и вистинит.

⁵Тие се развратија не Му се синови, туку синовски изроди, изопачен и лукав пород.

⁶Така ли Му враќаш на Господа, глупав и безумен народе! Не е ли Тој твој Татко, усвоител, Кој те создаде, преку Кого постоиш?

⁷Спомни си за древните денови, разгледај ги годините од век до век. Прашај го татка си, и ќе те поучи, распрашај ги постарите, па ќе ти кажат.

⁸Кога Сèвишниот им го делеше наследството на народите, кога ги разместуваше човечките синови, им ги одреди меѓите според бројот на Божјите синови:

⁹тогаш на Господа Му падна Неговиот народ, Јаков Му беше Негово наследство.

¹⁰Тој го најде во степска земја, во морничава пустинска пустина. Го опкружи, го воспитуваше, и го чуваше како зеницата на Своето око.

¹¹Како орелот што бдее над гнездото, треперејќи над своите орлиња, така Тој шири крила, го зема, па го носи на Своите перја.

¹²Самиот Господ го водеше него, туѓ бог немаше со него.

¹³Го поведе по височините на земјата, го нахрани со полските плодови, му даде мед од пештера, и масло од цврста стена;

¹⁴кравја маст и овчо млеко со мрсно од јагниња, васански овни и јарци, со жито како бубрежно сало, и го напои со пенливата крв на грозјето.

¹⁵Јадеше Јаков и се насити, се згои Есурун па почна да удира со нозе. Си се здебелил, си се згоил, се салоса. Го заборави Бога Кој го создаде и ја презре Стената на своето спасение.

¹⁶Со туѓите богови Го направија ревнив. Го разјарија со своите гнасотии.

¹⁷Им жртвуваа на злите духови што не се Бог, на боговите што не ги познаваа порано, на придојдениците кои стигнаа скоро и од кои нивните татковци не се плашеа.

¹⁸Не се грижиш за Стената што те даде на свет, не си спомнуваш веќе за Бога, Кој те роди!”

¹⁹„Господ го виде тоа, и во Својот гнев ги отфрли Своите синови и ќерки.

²⁰‘Ќе им го скријам Своето лице - рече - и ќе видам каков ќе биде нивниот крај. Зашто е изопачено тоа колено, синови во кои нема верност.

²¹Со ништожен бог ме поттикнаа на ревност, Ме раздразнија со своите ништожества, и Јас ќе ги направам нив ревниви, ќе ги огорчам со некој глупав народ!

²²Да, пламна пожарот на Мојот гнев, и ќе гори до гробните длабочини; ќе ја проголта земјата и сето она што таа го раѓа, и ќе и ги изгорам планините до основите.

²³Сите неволји ќе се навалат на нив, Своите стрели ќе ги истрошам врз нив.

²⁴Ќе умираат од глад, ќе ги трујат треската и лутиот помор. Ќе испратам против нив ѕверски заби и отров на оние што лазат во правот.

²⁵Надвор мечот ќе ги погубува децата, а стравот ќе владее внатре. Ќе гинат еднакво - момче и девојка, доенче и седокос старец.

²⁶Реков: „Ќе ги раселам, ќе им го избришам споменот од помеѓу луѓето.”

²⁷Но се боев од непријателското потсмевање: би можеле да им се излажат противниците, па да речат: „Победата е наша, тоа не го изврши Господовата рака.”

²⁸Зашто тоа е народ без знаење, нема остроумност во нив.

²⁹Да се мудри, веќе и би се досетиле, би разбрале што ги чека.

³⁰Како може еден да натера илјада во бегство, и двајца да гонат десет илјади, ако нивната Стена не ги предаде, ако Господ не ги предаде?

³¹Но нивната стена не е како нашата Стена; нашите непријатели се осудени.

³²Зашто нивната лоза е од содомската лоза и од гоморските лозја; грозјето им е отровно грозје, гроздовите им се гроздови на горчина;

³³нивното вино е змиски отров, жесток јад и лута отровница.’

³⁴‘Но не е ли тој во мене како скапоценост, запечатен во моето сокровиште?

³⁵Моја е одмаздата и наградата во времето кога ќе им се сопне ногата. Зашто е близу денот на нивната пропаст, нивната судбина им се доближува брзо!’

³⁶Господ ќе му суди на Својот народ, ќе им се смилува на Своите слуги. Ќе види дека им исчезнува силата, дека им е крај и на робот и на слободниот.

³⁷Тогаш ќе рече: ‘Па каде се нивните богови, каде е стената зад која се засолнуваа?

³⁸Тие што го јадеа салото на нивните закланици и го пиеја виното на нивните налевници? Нека се дигнат и нека ви помогнат, нека ви бидат засолниште!

³⁹Сега гледате дека единствено Јас Сум, и дека нема друг Бог покрај Мене! Јас усмртувам и оживувам; Јас удирам и исцелувам и никој не се избавува од Мојата рака.

⁴⁰Да, јас ја кревам Својата рака кон небото и велам: „Да не бидам Јас вечно жив

⁴¹ако не го земам судот во своите раце, откако ќе го наоштрам Својот блескав меч, за да им се одмаздам на Своите непријатели, за да им платам на оние Кои Ме мразат Мене.

⁴²Своите стрели ќе ги испијанам со крв и Мојот меч ќе се најаде месо, крв од убиени и заробени, глави од непријателските кнезови.”‘

⁴³Воскликнувајте, о небеса, со Него обожувајте Го, Божји синови! Воскликнувајте, племиња, со Неговиот народ, вознесувајте ја Неговата сила, Господови пратеници. Зашто ќе ја одмаздам крвта на Своите слуги, со иста мерка ќе им вратам на непријателите, ќе наплати од оние кои Го мразат Него, ќе ја очисти од грев земјата на Својот народ.”

⁴⁴Дојде Мојсеј со Исуса, синот Навинов, па ги изговори во ушите на народот зборовите на оваа песна.

⁴⁵Кога Мојсеј им ги изговори сите овие зборови на сиот Израел,

⁴⁶им рече: „Во своите срца посадете ги овие зборови, што ги земам денес за сведоци против вас; наредете им на своите синови да ги пазат, вршејќи ги сите зборови на овој Закон.

⁴⁷Та тоа не е за вас празно слово, зашто тоа е ваш живот. Заради ова слово ќе живеете долго во земјата што ќе ја земете во сопственост, откако ќе поминете преку Јордан.”

⁴⁸Во тој ист ден Господ му рече на Мојсеја:

⁴⁹„Искачи се на гората Нево, во Аваримската Планина - што е во Моавската Земја спроти Ерихон - па разгледај ја Ханаанската Земја што ќе им ја дадам во сопственост на Израелевите синови

⁵⁰Потоа умри на гората на која ќе се искачиш и придружи им се на своите предци, како што и твојот брат Арон, кој умре на гората Ор, им беше придружен на своите.

⁵¹А тоа е зашто ме изневеривте среде Израелевите синови при Мерива Кадис, при водите во пустината Син: не ја прославивте Мојата светост меѓу Израелевите синови.

⁵²Затоа само оддалеку ќе ја видиш оваа земја, ама нема да влезеш во неа - во земјата што им ја давам на Израелевите синови.”