Read Библија, Константинов Јован 12 Bible Online

Јован 12 - Библија, Константинов bible

Јован 12

¹На шест дни пред Пасхата, Исус дојде во Витанија, каде беше Лазар, кого го воскресна од мртвите.

²Таму Му приготвија вечера, и Марта послужуваше, а Лазар беше еден од оние кои со Него седеа покрај трпезата.

³Тогаш Марија зеде литар миро, од чист и скапоцен нард, ги помаза Исусовите нозе и Му ги избриша нозете со својата коса; и куќата се наполни со мирис од мирото.

⁴А Јуда Искариотски, еден од Неговите ученици, кој сакаше да Го предаде, рече:

⁵”Зошто мирово не е продадено за триста динарии, за да бидат раздадени на сиромасите?”

⁶Тоа не го рече дека се грижеше за бедните, туку зашто беше крадец; кај него беше ковчежето и земаше од она, што пуштаа во него.

⁷Но Исус рече: „Оставете ја! Нека го запази тоа за денот на Моето погребение.

⁸Зашто сиромасите ги имате секогаш покрај себе, а Мене Ме немате секогаш.”

⁹Многу Јудејци научија дека е таму, па дојдоа не само заради Исуса, туку да го видат и Лазара, кого го воскресна од мртвите.

¹⁰Главните свештеници пак одлучија да го убијат и Лазара,

¹¹зашто многу Јудејци заминуваа заради него и веруваа во Исуса.

¹²На другиот ден, множество народ, што беше дошол на празникот, кога чу дека Исус доаѓа во Ерусалим,

¹³зеде палмини гранки и Му излезе во пресрет и викаше: „Осана! Благословен Кој доаѓа во Господовото име, Израелевиот Цар!”

¹⁴А Исус најде осле, и седна на него, како што е напишано:

¹⁵”Не бој се, Сионова Ќерко! Еве, твојот Цар иде, седејќи на осле.”

¹⁶Неговите ученици не го разбраа тоа отпрвин, но кога Исус се прослави, тогаш се сетија, дека тоа беше напишано за Него, и дека тоа Му Го сторија.

¹⁷А народот, кој беше со Него, сведочеше дека Тој го повика Лазара од гробот и го воскресна од мртвите.

¹⁸Заради тоа народот и Му излезе во пресрет, зашто чуја дека Тој го направи тоа чудо.

¹⁹Фарисеите пак си рекоа меѓу себе: „Гледате дека не можете ништо; ете, светот тргна по Него.”

²⁰Меѓу поклониците, дојдени на празникот, имаше и некои Грци.

²¹Тие му пристапија на Филипа, кој беше од Галилејска Витсаида, и го помолија, велејќи: „Господине, сакаме да Го видиме Исуса.

²²Филип отиде и му кажа на Андреја; потоа Андреј и Филип отидоа и Му кажаа на Исуса.

²³А Исус им одговори: „Дојде часот да се прослави Човечкиот Син.

²⁴Вистина, вистина ви велам, ако пченичното зрно не падне во земјата и не умре, останува само; а ако умре, донесува многу плод.

²⁵Кој го љуби својот живот, ќе го изгуби, а кој го мрази својот живот на овој свет - ќе го запази за вечен живот.

²⁶Ако некој Ми служи Мене - нека Ме следи; каде Сум Јас, таму ќе биде и Мојот слуга. Ако некој Ми служи Мене; Мојот Татко ќе го почитува него.”

²⁷Сега, Мојата душа е вознемирена, и што да кажам? Татко, избави Ме од овој час! - Но, заради тоа и дојдов до овој час!

²⁸Татко, прослави го Твоето име! Тогаш дојде глас од небото: „Го прославив и пак ќе го прославам.”

²⁹А народот, кој стоеше и го чу, рече: „Загрми!”- а други рекоа: „Ангел Му говори!”

³⁰Исус во одговор рече: „Овој глас не дојде заради Мене, туку заради вас.

³¹Сега е судот на овој свет. Сега кнезот на светов ќе биде исфрлен надвор!

³²А Јас - кога ќе бидам издигнат од земјата - ќе ги привлечам сите кон Себе.”

³³Тоа го рече за да покаже со каква смрт ќе умре.

³⁴Тогаш народот Му одговори: „Ние чувме од Законот дека Христос останува вечно. Тогаш, како велиш Ти дека Човечкиот Син треба да биде издигнат? Кој е тој Човечки Син?”

³⁵Тогаш Исус им рече: „Уште малку време Светлината е меѓу вас! Одете додека имате светлина, за да не ве опфати темнината! Кој оди по темнина, не знае каде оди.

³⁶Додека ја имате Светлината, верувајте во Светлината, за да бидете синови на Светлината.” Исус го рече тоа, па отиде и се сокри од нив.

³⁷Иако направи толку чуда пред нив, не веруваа во Него,

³⁸за да се исполни словото, што го рече пророкот Исаија: „Господи, кој и поверува на нашата проповед? И кому му се откри Господовата рака?”

³⁹Затоа не можеа да веруваат, зашто Исаија уште рече: „

⁴⁰Им ги заслепи очите, и им ги скамени срцата; за да не гледаат со очите, за да не разбираат со срцето; и за да не се обратат - и да не ги излечам.”

⁴¹Исаија го рече тоа, зашто ја виде Неговата слава и зборуваше за Него.

⁴²Сепак, мнозина од првенците поверуваа во Него, но заради фарисеите не исповедуваа јавно, за да не бидат исфрлени од синагогата;

⁴³зашто повеќе ја сакаа човечката слава, отколку Божјата слава.

⁴⁴А Исус извика и рече: „Кој верува во Мене, не верува во Мене, туку во Оној, Кој Ме пратил.

⁴⁵И кој Ме гледа Мене, Го гледа Оној, Кој Ме прати.

⁴⁶Јас - Светлината - дојдов во светот, та ниеден, кој верува во Мене, да не остане во темнина.

⁴⁷И ако некој ги чуе Моите зборови, а не ги пази - Јас нема да му судам: зашто не дојдов да му судам на светот, туку да го спасам светот.

⁴⁸Кој Ме отфрла Мене и не ги прима Моите зборови, има свој судија: Словото - што го изговорив - тоа ќе му суди во последниот ден.

⁴⁹Зашто Јас не зборував Сам од Себе, туку Мојот Татко, Кој Ме прати, Тој Ми даде заповед што да речам и што да зборувам.

⁵⁰И знам дека Неговата заповед е вечен живот. И така, што зборувам Јас; зборувам онака како што Ми зборуваше Мојот Татко.”