Read Библија, Константинов Јован 6 Bible Online

Јован 6 - Библија, Константинов bible

Јован 6

¹Потоа отиде Исус на другата страна од Галилејското Море, наречено Тиверијадско.

²Многу народ одеше по Него, зашто ги гледаа чудесата, што ги правеше над болните.

³Исус се искачи на гората и седеше таму со Своите ученици.

⁴А наближуваше јудејскиот празник - Пасхата.

⁵Тогаш Исус ги подигна очите и виде дека многу народ доаѓа кон Него, па му рече на Филипа: „Каде да купиме леб, за да се нахранат овие?”

⁶Тоа го рече за да го искуша; зашто Самиот знаеше што ќе направи.

⁷Филип Му одговори: „Не ќе им стигне леб за двеста денарии, па секој од нив да добие по малку.”

⁸Еден од Неговите ученици, Андреј братот на Симона Петра, Му рече:

⁹”Тука има едно момче, кое има пет јачмени лебови и две риби; но што е тоа за толкаво множество?”

¹⁰А Исус рече: „Нека поседнат луѓето!” Имено, имаше многу трева на местото, па поседнаа луѓето, на број околу пет илјади.

¹¹Тогаш, Исус ги зеде лебовите, заблагодари и им ги раздаде на учениците, а учениците на оние што поседнаа; исто така и од рибите, колку што сакаа.

¹²Кога се наситија, им рече на Своите ученици: „Соберете ги останатите парчиња, за да не пропадне ништо!”

¹³И така, ги собраа и наполнија дванаесет кошници со парчиња од петте јачмени лебови, што им останаа на оние, кои јадеа.

¹⁴Луѓето, кога го видоа чудото што го направи, рекоа: „Овој е навистина Пророкот, Кој требаше да дојде на светот.”

¹⁵Исус, - штом разбра дека сакаат да дојдат и да го одвлечат насила, за да Го направат цар - пак се повлече сосем Сам во гората.

¹⁶Кога се приквечери, Неговите ученици слегоа до морето,

¹⁷и влегоа во кораб и отидоа преку морето во Капернаум. Веќе се стемни, а Исус уште не беше дојден при нив.

¹⁸Морето се разбранува, оти дуваше силен ветер.

¹⁹Откако одвеслаа околу дваесет и пет или триесет стадии, Го видоа Исуса како оди по морето и се приближува кон коработ; па се исплашија.

²⁰Но Тој им рече: „Јас Сум, не бојте се!”

²¹Тие сакаа да Го земат во коработ, а коработ се најде веднаш на брегот, каде што одеа.

²²Утреден, народот, што стоеше преку морето, виде дека таму немаше друго бротче освен едното и дека Исус не влезе во бротчето со Своите ученици, туку дека Неговите ученици отпловија сами.

²³Од Тиверијада пристигнаа други бротчиња, близу до местото каде што беа јале леб, откако Господ заблагодари.

²⁴И кога народот виде дека таму ги нема ни Исуса ни Неговите ученици, влегоа во корабите и пристигнаа во Капернаум, за да Го бараат Исуса.

²⁵Кога Го најдоа на другата страна на морето, Му рекоа: „Рави, кога дојде тука?”

²⁶Во одговор Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Ме барате не затоа што ги видовте чудните знаци, туку дека ги јадевте лебовите и се наситивте.

²⁷Работете не за храна што се расипува, но за храна што останува за вечен живот, а што ќе ви ја даде Човечкиот Син, зашто Бог Таткото Го потврди Него за тоа!”

²⁸Тогаш Му рекоа: „Што да правиме, за да ги извршуваме Божјите дела?”

²⁹Исус одговори и им рече: „Божјото дело е ова: да верувате во Оној, Кого Тој Го испратил.”

³⁰Тие пак Му рекоа: „Каков знак правиш, да видиме и да Ти поверуваме? Што правиш?”

³¹Нашите татковци јадеа мана во пустината, како што е напишано: „Им даде да јадат леб од небото.”

³²Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Мојсеј не ви даде леб од небото; а Мојот Татко ви дава вистински леб од небото.

³³Зашто Божјиот леб е Оној, Кој слегува од небото и му дава живот на светот.”

³⁴Тогаш Му рекоа: „Господи, давај ни го секогаш тој леб.”

³⁵Исус им рече: „Јас Сум Лебот на животот; кој доаѓа при Мене нема да огладни и кој верува во Мене нема никогаш да ожедни.

³⁶Но ви реков: иако Ме видовте - не верувате.

³⁷Сè што Таткото Ми дава ќе дојде при Мене, а оној кој доаѓа при Мене нема да го исфрлам;

³⁸зашто не слегов од Небото да ја извршувам Мојата волја, туку волјата на Оној, Кој Ме испратил.

³⁹А ова е волјата на Оној, Кој Ме пратил: да не изгубам ништо од сè што Ми дал, туку да го воскреснам во последниот ден.

⁴⁰Зашто тоа е волјата на Мојот Татко, секој што ќе Го види Синот и поверува во Него - да има вечен живот, и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.”

⁴¹Тогаш Јудејците роптаа против Него зашто рече: „Јас Сум лебот што слезе од небото”,

⁴²и зборуваа: „Не е ли овој Исус, синот Јосифов, чии татко и мајка ги познаваме? Како вели сега: ‘Слегов од небото?’

⁴³Исус одговори и им рече: „Не роптајте меѓу себе.

⁴⁴Никој не може да дојде при Мене, ако не го привлече Таткото, Кој ме прати, и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.

⁴⁵Кај пророците е напишано: ‘Сите ќе бидат научени од Бога.’ Секој, кој чул од Таткото и научил, доаѓа при Мене.

⁴⁶Не дека некој Го видел Таткото, освен Оној Кој доаѓа од Бога, Тој Го видел Таткото.

⁴⁷Вистина, вистина ви велам: кој верува во Мене има вечен живот.”

⁴⁸”Јас Сум Лебот на животот.

⁴⁹Вашите татковци јадеа мана во пустината и изумреа.

⁵⁰Ова е лебот што слегува од небото, за да не умре оној, кој јаде од него.

⁵¹Јас Сум живиот леб што слезе од небото. Ако некој јаде од овој леб ќе живее довека; а лебот, што ќе го дадам, Јас, е Моето тело, што ќе го предадам за животот на светот.”

⁵²Тогаш Јудејците се препираа меѓу себе и велеа: „Како може Овој да ни го даде Своето тело да го јадеме?”

⁵³Тогаш Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам: ако не го јадете телото на Човечкиот Син и не ја пиете Неговата крв, не ќе имате живот во себе.

⁵⁴Кој го јаде Моето тело и ја пие Мојата крв, има вечен живот; и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.

⁵⁵Зашто Моето тело е вистинска храна, и Мојата крв - вистинско питие.

⁵⁶Кој јаде од Моето тело и пие од Мојата крв - останува во Мене и Јас во него.

⁵⁷Како што Мене Ме испрати живиот Татко, и Јас живеам преку Таткото, така и оној кој Ме јаде Мене, ќе живее преку Мене.

⁵⁸Ова е лебот што слезе од небото. Не како што вашите татковци јадеа мана и изумреа, кој јаде од овој леб, ќе живее довека.”

⁵⁹Ова го рече кога поучуваше во Капернаум, во синагогата.

⁶⁰Мнозина од Неговите ученици, штом го чуја тоа, рекоа: „Тешка е оваа беседа! Кој може да ја слуша?”

⁶¹Бидејќи Исус знаеше во Себе дека Неговите ученици негодуваат заради тоа, им рече: „Зар ова ве соблазнува?

⁶²А ако Го видите Човечкиот Син да се вознесува горе - каде што бил порано?

⁶³Духот е оној, кој оживува; телото не помага ништо. Зборовите што ви ги реков се дух и живот.

⁶⁴Но има некои од вас, кои не веруваат. „Зашто Исус знаеше од почеток кои не веруваат и кој ќе Го предаде.

⁶⁵И рече: „Затоа ви реков, дека никој не може да дојде при Мене, ако не му е дадено од Мојот Татко.”

⁶⁶Оттогаш мнозина од Неговите ученици се вратија и не одеа веќе со Него.

⁶⁷А Исус им рече на Дванаесетмината: „Да не сакате и вие да си отидете?”

⁶⁸Симон Петар Му одговори: „Господи, при кого да отидеме? Ти имаш зборови на вечен живот.

⁶⁹Ние поверувавме и познавме дека си Ти Христос, Син на живиот Бог.”

⁷⁰Исус им одговори: „Зар не ве избрав Јас - Дванаесетмината? Но еден од вас е ѓавол.”

⁷¹А зборуваше за Јуда Симонов Искариотски, зашто тој, еден од Дванаесетте, сакаше да Го предаде.