Read Библија, Константинов 2 Коринќаните 4 Bible Online

2 Коринќаните 4 - Библија, Константинов bible

2 Коринќаните 4

¹Затоа, имајќи го ова служење по милоста, што ја придобивме, ние не се истоштуваме,

²туку се одрековме од тајните, срамни работи; не живееме во лукавство, ниту го изопачуваме Божјото слово, но преку откривањето на вистината се препорачуваме себеси на секоја човечка совест пред Бога.

³Ако пак е покриено нашето Евангелие, покриено е за оние, кои загинуваат;

⁴за неверните, на кои богот на овој свет им го заслепил разумот, за да не ги осветли светлината на Евангелието за славата на Христа, Кој е Божји лик.

⁵Зашто, ние не се проповедаме себеси, туку Христа Исуса како Господ; а себеси како за ваши слуги заради Исуса.

⁶Зашто, Бог, Кој рече светлина да засвети од темнината, Тој засвети во нашите срца, за да ги осветли со познавањето на Божјата слава во лицето на Исуса Христа.

⁷А ова благо го имаме во земни садови, та изврсноста на силата да биде од Бога, а не од нас.

⁸Во неволја сме отсекаде, но не сме притеснети; во двоумење сме, но не губиме надеж;

⁹нè гонат, но не сме оставени; нè соборуваат, но не сме погубени.

¹⁰Каде и да одиме, секогаш го носиме Исусовото умирање во телото, па и животот Исусов да се покаже во нашето тело.

¹¹Зашто ние, живите, секогаш сме предавани на смрт заради Исуса, та и животот Исусов да се покаже во нашето смртно тело.

¹²И така, смртта дејствува во нас, а животот во вас.

¹³А бидејќи го имаме истиот дух на верата, како што е напишано: „Поверував, затоа зборував,” и ние веруваме и затоа зборуваме,

¹⁴знаејќи дека Оној, Кој Го воскресна Господа Исуса, ќе нè воскресне и нас со Исуса и заедно со вас ќе нè постави пред Себе.

¹⁵Зашто сè е ова заради вас, та благодатта - што се зголемила со посредство на мнозина, да направи да биде изобилна благодарноста за Божјата слава.

¹⁶Затоа не се истоштуваме, па и ако се распаѓа нашиот надворешен човек, внатрешниот се обновува од ден на ден.

¹⁷Зашто, нашата сегашна лесна неволја ни донесува прекумерно, и неизмерно, вечно изобилство на слава,

¹⁸зашто ние не мислиме на она што е видливо, туку на она што е невидливо; зашто видливите работи се поминливи, а невидливите се вечни.