Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Rodzaju 8 Bible Online

Księga Rodzaju 8 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Rodzaju 8

¹Wspomionął tedy Bóg na Noego i na wszytki źwierzęta i bydła, które były z nim w arsze i puścił Bóg wiatr na ziemię, a zastanowiły się wody.

²I źrzódła przepaści i okna niebieskie zamknione są, a zadzierżane są dżdże z nieba.

³Także wody tam i sam płynące zściekły z ziemie, a przy skończeniu półtorustu dni opadły.

⁴Tedy dnia siedmnastego, miesiąca siódmego stanęła archa na górach Ararad.

⁵A wody ściekały i opadały aż do dziesiątego miesiąca, a pierwszego dnia, tegoż dziesiątego miesiąca, wierzchy gór ukazały się.

⁶I przy skończeniu czterdzieści dni otworzył Noe okno archy, które był uczynił.

⁷I wypuścił kruka, który wyszedszy zasię się wrócił, aż wody oschły na ziemi.

⁸Potym od siebie wypuścił gołębicę, aby obaczył jesliż wody opadły z ziemie.

⁹Ale ona, nie znalaższy gdzieby miała postawić stopę nogi swej, wróciła się k niemu do archy; abowiem jeszcze wody po wszej ziemi były. A on ściągnąwszy rękę swą wziął ją, a wniósł do siebie w archę.

¹⁰A poczekawszy jeszcze przez drugie siedm dni, puścił powtóre gołębicę z archy.

¹¹Tedy pod wieczór wróciła się gołębica do niego, a w nosie swym przyniosła gałąskę oliwną, którą ułomiła. A zatym Noe poznał, iż wody opadły z ziemie.

¹²I czekał jeszcze drugie siedm dni, a potym wypuścił gołębicę, która się już k niemu więczej nie wróciła.

¹³Stało się tedy roku sześćsetnego pierwszego wieku Noego, dnia pierwszego, miesiąca pierwszego, oschły wody z ziemie. A Noe, odjąwszy dach z archy, wyzrał, a ono wierzch ziemie osechł.

¹⁴A dnia dwudziestego siódmego, miesiąca wtórego, ziemia się stała prawie sucha.

¹⁵Potym rzekł Bóg do Noego mówiąc:

¹⁶Wynidź z archy z żoną swoją, z synmi swymi i żonami synów twoich.

¹⁷I wywiedź za sobą wszytki źwierzęta, które są z tobą, ptaki, bydlęta i gad płazający się po ziemi, a niech wydają płód, a rozradzają się i rozmnażają na ziemi.

¹⁸Tak tedy wyszedł Noe, synowie jego, żona jego i żony synów jego z nim.

¹⁹Wszelkie źwierzę, wszelki gad, wszelkie ptastwo i wszystko co się rucha na ziemi, wedle rodzajów swych, wyszło z onej archy.

²⁰Zbudował tedy Noe ołtarz Panu i wziął ze wszytkich źwierząt czystych i ze wszech ptaków czystych, a ofiarował ofiarę na ołtarzu onym.

²¹I poczuł Pan wdzięczną wonność, a rzekł w sercu swym: Już dalej nie będę przeklinał ziemię dla człowieka; abowiem mysli serca ludzkiego przewrotne są od młodości jego i nie zatracę więcej wszytkiego stworzenia żywego, jakom to był uczynił.

²²Nadto jako długo ziemia trwać będzie, siania i żniwa, zimna i gorąca, lato i zima, dzień i noc nie ustaną.