Read Biblia Brzeska, 1563 I Księga Królewska 1 Bible Online

I Księga Królewska 1 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I Księga Królewska 1

¹A gdy król Dawid przyszedł już ku takowej starości, że się i pod przyodzieniem zagrzać nie mógł,

²Rzekli mu słudzy jego: Poszukajmy królowi, panu naszemu panienki, która by służyła tobie i opatrowała cię, a sypiając na łonie twoim, żeby cię zagrzewała króla, pana naszego.

³Szukali tedy panienki pięknej po wszytkich granicach izraelskich i naleźli Abisag Sunamicką, którą przywiedli ku królowi.

⁴A ta była panienka barzo piękna i opatrowała króla a służyła jemu. Ale jej król nie uznał.

⁵Tedy Adoniasz, syn Haggity, chlubił się tak mówiąc: Ja zostanę królem. I nasprawował sobie wozów i jezdnych i pięćdziesiąt mężów, którzy chodzili przed nim.

⁶I nie fukał go nigdy ociec jego przeczby tak czynił. A był też i ten osobliwej piękności, którego była porodziła Haggita po Absalomie.

⁷A wziął sobie w swą radę Joaba, syna Sarwie i Abiatara kapłana, którzy trzymali stronę jego.

⁸Ale Sadok kapłan i Banajas, syn Joady i Natan prorok, Semej i Rey i przedniejsze rycerstwo Dawidowe, nie przestawali z Adoniaszem.

⁹I ofiarował Adoniasz owce i woły i bydła tłuste u kamienia Zohelet, który był nad źrzódłem Rogel, a naprosił wszytkich swych braciej, synów królewskich i wszytkich mężów z Juda, służebników królewskich.

¹⁰Ale nie wezwał Natana proroka, Banaje i inych przedniejszych rycerzów, ani Salomona, brata swego.

¹¹Tedy Natan rzekł do Betsabee, matki Salomonowej temi słowy: Izaż nie słyszysz, iż Adoniasz, syn Haggity króluje, a Dawid, pan nasz, nie wie o tym.

¹²A przetoż teraz pódź, a ja tobie dam radę jako wybawić masz zdrowie twe i zdrowie Salomona, syna twego.

¹³Idźże do króla Dawida, a mów do niego: Królu mój panie, izaliś ty nie przysiągł służebnicy twej tak mówiąc: Salomon, syn twój, będzie już królował po mnie, a on siedzieć będzie na stolicy mojej. Przeczże tedy króluje Adoniasz?

¹⁴A gdy ty jeszcze będziesz mówiła z królem, ja przyjdę za tobą i potwierdzę słów twoich.

¹⁵A tak Betsabee szła do króla na pokój, który się już był barzo zstarzał, a Abisag Sunamicka służyła jemu.

¹⁶I ukłoniwszy się Betsabee, pozdrowiwszy króla, a on rzekł do niej: Czegóżci potrzeba?

¹⁷Któremu ona odpowiedziała: Panie mój, tyś przysiągł służebnicy twej przez Pana, Boga twego, tymi słowy: Salomon, syn twój, będzie królował po mnie, a on siedzieć będzie na stolicy mojej.

¹⁸A teraz oto Adoniasz króluje, o czym ty nie wiesz, królu mój panie.

¹⁹Abowiem ofiarował woły i bydła tłuste i barzo wiele owiec i naprosił wszytkich synów królewskich, Abiatara kapłana i Joaba hetmana, a nie wezwał Salomona, służebnika twego.

²⁰Ale ty królu, mój panie, wiesz, iż wszyscy Izraelczycy oglądają się na cię, abyś im oznajmił kto siedzieć będzie na stolicy pana mego po nim.

²¹Bo jeśli królu mój, panie, przyjdzie to, iż zaśniesz z ojcy twoimi, tedyć o mnie i o Salomonie, synu moim, niedobrze będzie.

²²A gdy ona jeszcze rozmawiała z królem, przyszedł Natan prorok.

²³I opowiedziano to królowi, że Natan prorok idzie, który wszedszy do niego ukłonił się, aż do samej ziemie.

²⁴Rzekł zatym Natan: Królu, mój panie, izażeś ty rzekł: Adoniasz po mnie królować będzie, a on osiądzie na stolicę moję?

²⁵Abowiem dziś szedszy ofiarował woły i bydła tłuste i owiec barzo wiele i naprosił wszytkich synów królewskich i hetmanów i Abiatara kapłana, a oto z nim jedzą i piją i mówią: Niech żywie król Adoniasz.

²⁶A mnie służebnika twego i Sadoka kapłana i Banaje, syna Jojadowego i Salomona służebnika twego nie wezwał ku temu.

²⁷Izaż od króla, pana mojego, dzieje się rzecz takowa, iżeś nie oznajmił służebnikowi twemu, kto by miał siedzieć na stolicy królewskiej po nim?

²⁸Na co jemu odpowiedział król Dawid: Zawołajcie ku mnie Betsabej. Która przyszedszy przed obliczność królewską stanęła przed nim.

²⁹Tedy król przysiągł tymi słowy: Oświadczam się żywem Panem, który mię wybawił ze wszytkich moich trudności,

³⁰Iż jakomci poprzysiągł przez Pana, Boga izraelskiego, mówiąc: Iż syn twój, Salomon, królować będzie po mnie, a on osiędzie stolicę moję po mnie, toć już dziś tak uczynię.

³¹I ukłoniła się Betsabee królowi aż do samej ziemie tak mówiąc: Niechajże Dawid król, pan mój, żywie na wieki.

³²Zatym rzekł król Dawid: Zawołajcie ku mnie Sadoka kapłana i Natana proroka i Banaje, syn Jojadowego, którzy tamże przyszli do niego.

³³I rzekł król ku nim: Weźmicie z sobą służebniki pana waszego, a każcie wsiąść Salomonowi, synowi memu, na mulicę moję i prowadźcie go do domu Gihon.

³⁴Tamże go niech pomaże Sadok kapłan i Natan prorok, aby był królem nad Izraelem, potym zatrąbicie w trąbę, a będziecie mówić: Niechaj żywie król Salomon.

³⁵Stamtąd potym przyjdźcie za nim, a przyszedszy, siądzie na stolicy mojej, a będzie królował miasto mnie, abowiem mu ja rozkażę, aby on był książęciem nad Izraelem i nad Judą.

³⁶Na to powiedział Banaja, syn Jojadów królowi: Niechajże tak będzie i niech też to Pan Bóg królowi, panu mojemu, potwierdzi.

³⁷A jako Pan z tobą królu, panie mój, także niechaj będzie i z Salomonem, a niechaj wywyższy stolicę jego, zacniej niż stolicę Dawida króla, pana mojego.

³⁸A tak szedł Sadok kapłan, Natan prorok i Banaja syn Jojadów, przy tym Cheretczycy i Feletczycy i wsadzili Salomona na mulicę królewską, a prowadzili go do Gihon.

³⁹I wziął Sadok kapłan róg z olejem z przybytku i pomazał Salomona, potym trąbili w trąbę i mówił wszytek lud: Niechaj żywie król Salomon.

⁴⁰Tedy szedł wszytek lud za nim, a grali na piszczałkach weseląc się weselem wielkim, tak iż od głosu ich huczała ziemia.

⁴¹Co gdy usłyszał Adoniasz i oni wszyscy, których był naprosił do siebie, a już się też był naprosił do siebie, a już się też była dokończyła biesiada ich. Słysząc też i Joab trąbę rzekł: Cóż to wżdy jest za krzyk miasta huczącego.

⁴²A gdy jeszcze tego domawiał, oto przyszedł Jonatan, syn Abiatara kapłana, któremu rzekł Adoniasz: Wnidź, boś ty jest człowiek stateczny, a powiesz nam co dobrego.

⁴³I odpowiedział Jonatan Adoniaszowi: Zaprawdę Dawid król, pan nasz, postanowił królem Salomona.

⁴⁴A posłał z nim król Sadoka kapłana, Natana proroka i Banaje, syna Jojadowego, k temu Cheretczyki i Feletczyki, którzy go wsadzili na mulicę królewską.

⁴⁵Nad to Sadok kapłan i Natan prorok pomazali go za króla w Gihon i szli stamtąd weseląc się, a miasto krzyczało: Otóżci ten jest huk, któryście tu słyszeli.

⁴⁶Siadł też Salomon na stolicy królestwa.

⁴⁷Przyszli potym służebnicy królewscy winszując Dawidowi królowi, panu naszemu, a mówiąc: Niechaj Bóg zacniej wywyższy imię Salomonowe niż twoje, a niechaj sławniejsza będzie stolica jego niżli twoja. I zatym król skłonił się na łoże.

⁴⁸Rzekł też jeszcze król: Błogosławiony Pan, Bóg izraelski, który mi dziś dał widzieć siedzącego na stolicy mojej.

⁴⁹A tak oni wszyscy, których był naprosił Adoniasz przelękli się, a wstawszy rozeszli się każdy w swą drogę.

⁵⁰Adoniasz też bojąc się Salomona, bieżał a uchwycił się rogów ołtarza.

⁵¹I oznajmiono to jest Salomonowi mówiąc: Oto Adoniasz bojąc się króla Salomona, uchwycił się rogów ołtarza i powieda: Niechaj mi dziś przysięże król Salomon, że mię nie zamorduje mieczem służebnika swego.

⁵²Tedy rzekł Salomon: Jeśliż się cnotliwie zachowywać będzie, tedy i włos z głowy jego nie upadnie na ziemię. Ale jeśli w czym złym doznan będzie, pewnie umrze.

⁵³A tak król Salomon posłał i przywiedziono go od ołtarza. A gdy przyszedł, ukłonił się królowi Salomonowi, który rzekł ku niemu: Idźże już do domu swego.