Read Biblia Brzeska, 1563 I Księga Królewska 12 Bible Online

I Księga Królewska 12 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I Księga Królewska 12

¹Tedy Roboam szedł do Sychem, gdzie się tam był zebrał lud, aby go postanowili królem.

²Co gdy usłyszał Jeroboam, syn Nabatów, który był do Egiptu uciekł przed królem Salomonem, a tamże przemieszkawał.

³A przetoż posłali poń a wezwali go, a także Jeroboam i ze wszytkim izraelskim zgromadzeniem przyszli, a mówili do Roboama tymi słowy.

⁴Ociec twój ociążał nas jarzmem ciężkiem, ale ty teraz ulży nam co z takowego srogiego niewolstwa ojca twego i z tego tak ciężkiego jarzma, które on kładł na nas, a my tobie służyć będziem.

⁵Tedy on dał odpowiedź: Odejdźcież teraz, a po trzech dni wrócicie się do mnie. I także lud odszedł.

⁶I wszedł król Roboam w radę z starszemi, którzy bywali w radzie ojca jego Salomona za jego żywota, mówiąc do nich: Co wy radzicie, jakobych miał dać odpowiedź ludowi?

⁷A oni mu tak odpowiedzieli: Jeśli dziś w tym pozwolisz ludowi temu, a posłuchasz ich i dasz im odpowiedź, podle ich myśli, tedyć oni będą sługami po wszytki czasy.

⁸Ale on opuściwszy radę starszych, którą mu podali, wszedł w radę z młodymi, którzy z nim rośli, a którzy przy nim bywali.

⁹I rzekł do nich: A wy co mi radzicie, jakimibych słowy miał odpowiedzieć ludowi temu, którzy oto mówią, abych im ulżył jarzma, które włożył na nie ociec mój?

¹⁰Tedy mu rzekli oni młodzieńcy, którzy z nim rośli: Tak dasz odpowiedź ludowi temu, który mówi do ciebie: Ociec twój ociążył nas ciężkim brzemieniem, a tak go ty nam chciej ulżyć. To co jest we mnie namniejszego, tedy więcsze jest niż biodra ojca mojego.

¹¹A przetoż acz was ociec mój ociążał ciężkiem brzemieniem, ale ja przydam tym więcej. Ociec mój chlustał was biczmi, ale ja was będę chlustał głogiem.

¹²A tak Jeroboam i wszytek lud przyszli do Roboama dnia trzeciego, tak jako im był rozkazał, aby po trzecim dniu przyszli ku niemu.

¹³A król dał srogą odpowiedź ludowi, opuściwszy radę starszych, którą mu podawali.

¹⁴Owszem wedle rady młodzieńców mówił do nich tymi słowy: Ociec mój uciążał was jarzmem ciężkim, ale ja wam jeszcze przydam tym więcej. Ociec mój chlustał was biczmi, ale ja was będę chlustał głogiem.

¹⁵I nie chciał zezwolić król ludowi, gdyż się to działo z przyczyny Pańskiej, aby był dosyć uczynił słowu swemu, które był powiedział przed Achiasza Sylonickiego do Jeroboama, syna Nabatowego.

¹⁶A gdy widział wszytek lud izraelski, że ich król wysłuchać nie chciał, odpowiedzieli mu tymi słowy: Cóż my mamy za dział z Dawidem, a co za dziedzictwo jest nam w synu Izajowem? Idźcież Izraelczycy do przybytków swoich, a ty też o Dawid opatrz dom swój. A także się rozeszli Izraelczycy do namiotów swoich.

¹⁷A tak Roboam królował nad syny izraelskimi, którzy mieszkali w mieściech judzkich.

¹⁸I posłał król Roboam Adorama, poborcę swego, którego wszytek lud izraelski ukamionował i także umarł. A król Roboam wsiadszy rychło na wóz, uciekł do Jeruzalem.

¹⁹I odstąpili Izraelczycy od domu Dawidowego, aż i do tego dnia.

²⁰A gdy usłyszał wszytek lud izraelski, iż się wrócił Jeroboam, posłali a wezwali go do zgromadzenia i postanowili go królem nad wszytkim Izraelem, a z domem Dawidowym nie zostało jedno samo pokolenie Juda.

²¹Po tym Roboam przyszedszy do Jeruzalem, zebrał wszytek dom Juda i pokolenie Beniaminowe sto i ośmdziesiąt tysięcy mężów przebranych ku bojowi, chcąc walczyć z domem izraelskim, a chcąc pod się podbić królestwo, gdyż był synem Salomonowym.

²²I rzekł Bóg do Semejasza, męża Bożego tymi słowy:

²³Mów do Roboama, syna Salomonowego, króla judzkiego i do wszytkiego Judy i Beniamina tymi słowy:

²⁴Nie wyciągajcie, abyście walczyć mieli przeciw braciej swej synom izraelskim, ale się każdy wróć do domu swego, abowiem ta rzecz zstała się przez mię. I byli posłuszni rozkazaniu Pańskiemu, a wrócili się i rozeszli na słowo jego.

²⁵Ale Jeroboam zbudował Sychem na górze Efraim i mieszkał w nim. A stamtąd wyszedłszy pobudował Fanuel.

²⁶Potym sobie tak myślił Jeroboam: Oto się teraz zasię wróci królestwo w dom Dawidów.

²⁷Jeśliż lud ten pójdzie sprawować ofiar do Jeruzalem w domu Pańskim, obróci się serce ludu tego do Roboama, pana ich, króla judzkiego, a zabiwszy mię przystaną do niego.

²⁸A tak wszedszy w radę uczynił dwa cielca złote i mówił do nich: Już więcej nie chodźcie do Jeruzalem, oto są bogowie twoi o Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemie egiptskiej.

²⁹I postawił jednego w Betel, a drugiego w Dan.

³⁰A tak się on postępek obrócił w grzech, gdyż szedł lud za drugim, aż do Dan.

³¹Uczynił też kaplicę na górze i postanowił kapłany niektóre z pospólstwa, którzy nie byli z pokolenia Lewi.

³²Nad to Jeroboam zapowiedział święto miesiąca ósmego, dnia piętnastego tegoż miesiąca, według święta, które było w Juda i ofiarował na ołtarzu, a czynił tak równie w Betel, ofiary czyniąc cielcom, które uczynił, a postanowiwszy kapłany tamże w kaplicach, które pobudował.

³³Sprawował też ofiary na ołtarzu, który postawił w Betel dnia piętnastego miesiąca ósmego, onegoż miesiąca jako umyślił i postanowił święto synom izraelskim, a przystąpił do ołtarza, aby kadził.