Read Biblia Brzeska, 1563 I Księga Królewska 13 Bible Online

I Księga Królewska 13 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I Księga Królewska 13

¹A oto niektóry mąż Boży przyszedł z Juda z słowem Pańskim do Betel, a Jeroboam stał u ołtarza, aby kadził.

²I zawołał przeciw ołtarzowi z rozkazania Pańskiego: Ołtarzu, ołtarzu, takci mówi Pan. Oto się narodzi syn domowi Dawidowemu, którego imię będzie Jozjasz, ten będzie na tobie ofiarował i palił kapłany, którzy służą w kaplicach, a którzy teraz na tobie kadzidły kurzą i popali kości ludzkie na tobie.

³I dał mu znak dnia onego tak mówiąc: Tenci będzie znak, który powiedział Pan: Oto się rozpadnie ołtarz, a rozsypie się popiół, który jest na nim.

⁴A gdy usłyszał król Jeroboam słowa męża Bożego, które głosem obwoływał przeciw ołtarzowi w Betel, ściągnął rękę swą od ołtarza, a kazał ji uchwycić. I uschła ręka jego, którą nań rozciągnął, a nie mógł jej przykurczyć do siebie.

⁵K temu rozpadł się ołtarz, a rozsypał się proch z niego, wedle znaku, który mu dał mąż Boży z rozkazania Pańskiego.

⁶A tak król rzekł do męża Bożego: Przyczyń się proszę cię za mną do Pana, Boga twego, a módl się za mną, abych mógł przykurczyć rękę swą do siebie. I prosił mąż Boży Pana, a rozkurczyła się ręka królewska i była taka jako i przed tym.

⁷Tedy król rzekł do męża Bożego: Pódź ze mną do domu, abyś się posilił, a daruję cię.

⁸Ale on rzekł ku królowi: Nie szedłbym z tobą byś mi dał i połowicę domu twego i nie jadłbych chleba, ani wody pił na miejscu tym.

⁹Abowiem mi tak Pan rozkazał: Nie będziesz jadł chleba ani pił wody, ani się wrócisz tą drogą, którąś przyszedł.

¹⁰Odszedł tedy inszą drogą, a nie tą, którą był przyszedł do Betel.

¹¹I mieszkał jeden stary prorok w Betel, którego syn przyszedszy opowiedział mu wszytkę sprawę, co czynił onego dnia mąż Boży w Betel i słowa, które mówił ku królowi opowiedzieli ojcu swemu.

¹²Tedy ich ociec pytał: Którą drogą szedł? A synowie jego wiedzieli drogę, którą szedł mąż Boży, który był przyszedł z Juda.

¹³Zatym rzekł ku synom swym, aby mu osiodłali osła. Którzy go osiodłali jemu i wsiadł nań.

¹⁴I jechał za mężem Bożym, a nalazł go siedzącego pod dębem, a rzekł ku niemu: I tyżeś jest on mąż Boży, któryś przyszedł z Juda? A on rzekł: Jam jest.

¹⁵Zatym mu powiedział: Pódź ze mną do domu mego, a zjesz trochę chleba.

¹⁶Ale mu on rzekł: Nie mogę się wrócić ani idź z tobą i nie będę jadł chleba, ani pił wody u ciebie na miescu tym.

¹⁷Bom miał rozkazanie słowa Pańskiego, abych tu nie jadł chleba, ani pił wody, ani się wracał drogą, któram przyszedł.

¹⁸Ale mu powiedział: Teżem ja jest prorok jako i ty, a powiedział mi anioł słowo Pańskie, abych cię z sobą odwiódł do domu swego, a iżbyś jadł chleb i pił wodę. I także im skłamał.

¹⁹I wrócił się z nim, a jadł chleb i pił wodę w domu jego.

²⁰A gdy siedli u stołu, mówił Pan do onego proroka, który go był wrócił.

²¹I zawołał do męża Bożego, który był przyszedł z Juda temi słowy; tak mówi Pan: Przeto iżeś był odpornym słowu Pańskiemu, a nie strzegłeś rozkazania, które tobie podał Pan, Bóg twój,

²²Aleś się wrócił i jadłeś chleb, a piłeś wodę na miejscu tobie od Pana zakazanym, a przetoż nie będzie pochowan trup twój w grobie ojców twoich.

²³A tak gdy się najadł i napił, osiodłał mu osła prorok on, który go był wrócił.

²⁴Stamtąd gdy jechał, potkał go lew w drodze i zabił go, a leżał trup jego na drodze, a nad nim stał osieł i lew podle trupa.

²⁵A oto ludzie idąc tamtędy, ujzreli trupa leżącego na drodze, a lwa stojącego nad nim, którzy przyszedszy opowiedzieli to w mieście kędy mieszkał on stary prorok.

²⁶Co gdy usłyszał prorok, on który go był wrócił z drogi, rzekł: Onci to jest mąż Boży, który był odpornym słowu Pańskiemu, a przetoż go Pan podał lwowi, a złamał go i zabił wedle słowa Pańskiego, które mu powiedział.

²⁷Nad to rzekł do synów swoich, aby mu osiodłali osła i osiodłali go jemu.

²⁸Który wyjechawszy nalazł trupa leżącego na drodze, a osła i lwa stojącego nad nim, a lew nie ruszał ani trupa ani osła.

²⁹Tedy wziął prorok trupa męża Bożego, a włożywszy ji na osła, odwiózł ji, a przyszedł do miasta swego, aby płakał a pogrzebł go.

³⁰I położył w grobie swym trupa jego, a płakano go jako brata.

³¹A gdy go pogrzebł, rzekł do synów swoich tymi słowy: Gdy ja też umrę, tedy mię pogrzebcie w grobie, w którym jest pogrzebion mąż Boży, a podle jego kości połóżcie kości moje.

³²Abowiem się to zstanie, co obwołał w słowie Pańskim przeciw ołtarzowi, który jest w Betel i przeciwko wszytkim kaplicam na górach, które są w mieściech Samarjej.

³³To gdy się zstało, przedsię Jeroboam nie odwrócił się od złościwej swej drogi, ale potym naczynił niektórych kapłanów z pospólstwa w kaplicach po górach. A każdy, który mu co do rąk potknął, został kapłanem w kaplicach.

³⁴I obróciła się ta rzecz w grzech domowi Jeroboamowemu, aby tak był wykorzenion, a wygładzon z ziemie.