Read Biblia Brzeska, 1563 I Księga Królewska 8 Bible Online

I Księga Królewska 8 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I Księga Królewska 8

¹Tedy zebrał król Salomon wszytki starsze izraelskie i wszytki celniejsze z każdego pokolenia i przedniejsze z domów izraelskich do siebie do Jeruzalem, aby przeniesiona była skrzynia przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego z Syjonu.

²I zebrali się wszyscy mężowie izraelscy do króla Salomona miesiąca września w uroczyste święto, a ten miesiąc jest siódmy.

³A gdy się zeszli wszyscy starszy izraelscy, wzięli kapłani skrzynię Pańską.

⁴I przynieśli ją oni kapłani i Lewitowie z przybytkiem zgromadzenia i ze wszytkiem naczyniem, które było w nim.

⁵A wszytko zgromadzenie izraelskie, które się zeszło do Salomona króla, było z nim przed skrzynią i ofiarowali z nim owce i woły, których dla wielkości nie możono obliczyć ani oszacować.

⁶Wnieśli tedy kapłani skrzynię przymierza Pańskiego do miejsca jej, które jest miejsce modlitwy i do miejsca naświętszego pod skrzydła cherubinów.

⁷Abowiem cherubini rozciągnęli skrzydła swoje nad miejscem, na którem skrzynia stała i okryli ją z wierzchu i z drążkami jej.

⁸I pociągnęli onych drążków, których końce widać było z kościoła przed miejscem modlitwy, ale z dworu nie widać ich było i tamże zostały, aż do dnia dzisiejszego.

⁹A w skrzyni nie było jedno dwie tablicy kamienne, które tam był schował Mojżesz w Horeb, gdy Pan brał przymierze z syny izraelskimi, po wyjściu ich z ziemie egiptskiej.

¹⁰Gdy tedy wyszli z miejsca świętego kapłani, obłok napełnił dom Pański.

¹¹Tak iż nie mogli kapłani tam wytrwać dla posługowania przed obłokiem, abowiem chwała Pańska napełniła dom jego.

¹²Tedy rzekł Salomon: Panie, któryś rzekł: Iż chcesz przemieszkawać w obłoku.

¹³Zbudowałemci dom ku mieszkaniu twojemu i gmach, w którym ty przebywać będziesz na wieki.

¹⁴I obróciwszy król oblicze swoje, błogosławił wszytkiemu zgromadzeniu izraelskiemu, które tam było.

¹⁵Przytym rzekł: Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg izraelski, który mówił usty swemi z Dawidem, ojcem mojem i mocą swą wypełnił mu obietnicę swoję.

¹⁶Abowiem tak rzekł: Od onego czasu, jakom wywiódł lud swój izraelski z Egiptu, nie obrałem sobie żadnego miasta ze wszytkiego pokolenia izraelskiego ku zbudowaniu domu, gdzieby imię moje wzywane było, alem obrał Dawida, aby był przełożonem nad ludem moim izraelskim.

¹⁷A Dawid, ociec mój, miał wolą budować dom imieniowi Pana, Boga izraelskiego.

¹⁸Ale rzekł k niemu Pan: Dobrześ uczynił, iżeś umyślił zbudować dom imieniowi mojemu.

¹⁹Wszakże ty nie zbudujesz domu tego, ale syn twój, który wynidzie z biódr twoich, ten zbuduje dom imieniowi memu.

²⁰A tak Pan potwierdził słowo swoje, które powiedział, abowiemem ja nastał na miejsce ojca mego Dawida, a siadłem na stolicy izraelskiej, jako Pan powiedział i zbudowałem dom imieniowi Pana, Boga izraelskiego.

²¹I postanowiłem tu miesce skrzyni, gdzie jest przymierze Pańskie, które uczynił z ojcy naszymi wywiódszy je z ziemie egiptskiej.

²²Tedy stanął Salomon u ołtarza Pańskiego przed wszytkim zgromadzeniem izraelskim, a podniósł ręce swoje ku niebu.

²³A rzekł: Panie, Boże izraelski, tobie nie jest żaden bóg podobny, ani na niebie w zgórę, ani na ziemi nisko, gdyż ty chowasz umowę, a czynisz miłosierdzie nad służebniki twemi, którzy ze wszytkiego serca swego posłuszni są tobie.

²⁴Któryś spełnił obietnicę służebnikowi twemu Dawidowi, ojcu memu, którąś mu był poślubił, abowiem to coś ty mówił usty swemi, wypełniłeś mocą swą, jako się to dziś okazuje.

²⁵Przeto teraz o Panie, Boże izraelski, racz wypełnić służebnikowi twemu Dawidowi, ojcu memu, to, coś do niego mówił temi słowy: Nigdy nie zaginie od obliczności mojej potomek narodu twego siedzący na stolicy izraelskiej, by tylko synowie twoi przestrzegali dróg swoich, chodząc przede mną jakoś i ty chodził.

²⁶A tak teraz o Boże izraelski proszę, spełni słowo twoje, któreś mówił do sługi twego Dawida, ojca mego.

²⁷Ale izali będzie mieszkał Bóg na ziemi? Gdyż ani niebo, ani wysokości jego ciebie ogarnąć nie mogą, jakoż daleko mniej ten dom, którym ja zbudował?

²⁸Ale wejźrzy na modlitwę służebnika twego i na prośbę jego o Panie, Boże mój, a wysłuchaj wołania i modlitwy, którą się ja dziś, służebnik twój, do ciebie modlę.

²⁹A niech będą otworzone oczy twoje nad tym domem w nocy i we dnie, nad miejscem, o którymeś powiedział: Tamże będzie imię twoje. A wysłuchaj modlitwę, którą ja, służebnik twój, czynię na tym miejscu.

³⁰Wysłuchaj prośby służebnika twego i ludu twego izraelskiego, który się na tym miejscu modlić będzie, a wysłuchaj go z nieba, z miejsca mieszkania twego, abyś był jemu miłościw, gdy go wysłuchasz.

³¹Gdy człowiek zgrzeszy przeciwko bliźniemu swemu, a przywiedzie go na przysięgę, że przysięże przed ołtarzem w tym domu twoim.

³²Wysłuchaj go z nieba, a to uczyń sądząc sługi swoje, abyś winnego osądził oddawając mu wedle złości jego, a tego abyś okazał sprawiedliwym, który niewinny jest, obchodząc się z nim wedle jego sprawiedliwości.

³³Gdy lud twój izraelski porażon będzie od nieprzyjaciela, przeto iż zgrzeszył przeciwko tobie, a potym się nawróci wyznawając imię twoje, a prosząc i modląc się tobie w domu tym.

³⁴Wysłuchajże ji z nieba i odpuść grzech ludowi twemu izraelskiemu, a przywróć je do ziemie, którąś dał przodkom ich.

³⁵Gdy też niebo będzie zawarte tak, iż deszcz nie będzie, przeto że zgrzeszyli przeciw tobie. Potym gdy się modlić będą na tym miejscu wyznawając imię twoje, a odwrócą się od grzechu swego, kiedy je skarzesz.

³⁶Wysłuchaj je z nieba, a odpuść grzech sługam twoim i ludowi twemu izraelskiemu, gdy je nauczysz drogi prawej, po której chodzić mają i spuścisz deszcz na ziemię twoję, którąś dał ludowi twemu w dziedzictwo.

³⁷Gdy będzie głód na ziemi, mór susza, rdza, szarańcza i chrząscze, abo gdy nieprzyjaciel oblęże miasta ludu twojego, abo gdy będzie którekolwiek karanie i choroba.

³⁸Tedy ktokolwiek ze wszytkiego ludu twojego izraelskiego modlitwę i prośbę czynić będzie, uznawając żałość serca swego, a podnosząc ręce ku temu domowi.

³⁹Wysłuchajże go z nieba, z miejsca mieszkania twego, a odpuść mu, oddawając każdemu wedle spraw jego, ty który serce jego wiesz, abowiem ty sam znasz serca wszytkich ludzi.

⁴⁰Aby się ciebie bali, póki żyć będą na ziemi, którąś dał ojcom naszym.

⁴¹Nad to, jeśli cudzoziemcy, którzy nie są z ludu twojego izraelskiego, przyjdą z ziemie dalekiej dla imienia twego.

⁴²Usłyszawszy jako jest wielkie imię twoje, a jako jest mocna ręka twoja i ramię twoje wyciągnione, a przyszedszy będą się modlić w domu tym.

⁴³Wysłuchajże ich z nieba, z miejsca mieszkania twego, dawając im to wszytko, o co cię prosić będą oni cudzoziemcy, aby wszyscy narodowie ziemscy poznawszy imię twoje, bali się ciebie, jako i lud twój izraelski, a iżby też doświadczyli, że wzywane jest imię twoje w tym domu, którym ja zbudował.

⁴⁴Gdy wynidzie lud twój na walkę przeciw nieprzyjacielowi swemu, gdziekolwiek je poślesz i będą ciebie Pana prosić obróciwszy się ku miastu, któreś obrał i ku domowi, którym ja zbudował imieniowi twemu.

⁴⁵Wysłuchaj z nieba modlitwę i prośbę ich, a sprawę ich weźmi w opiekę swoję.

⁴⁶Gdy też zgrzeszą przeciw tobie, bo nie masz żadnego człowieka, któryby nie grzeszył, a rozgniewawszy się podasz je pod moc nieprzyjacielowi, który je pojmawszy weźmie w niewolą do ziemie nieprzyjacielskiej tak daleko jako i blisko.

⁴⁷I tamże w onej ziemi, do której zawiedzieni są w niewolą obaczą się i nawrócą, a k temu ciebie prosić będą w ziemi tych, którzy je pojmali do więzienia, wyznawając, iż zgrzeszyli, a niesprawiedliwie i niepobożnie uczynili.

⁴⁸I nawrócą się do ciebie całym sercem i zupełną duszą swoją w ziemi nieprzyjaciół, do których są do więzienia pojmani, a będą się modlić tobie, obróciwszy się przeciw ziemi swej, którąś dał ojcom ich i przeciw miastu, któreś obrał i domowi, którym zbudował imieniowi twemu.

⁴⁹Wysłuchaj z niebieskiego mieszkania twego modlitwę i prośbę ich, a weźmi sprawę ich w opiekę swoję.

⁵⁰A bądź miłościw ludowi twemu, który przeciw tobie zgrzeszył i odpuść wszytki nieprawości ich, których się przeciw tobie dopuścili, a ony, do których pojmani są w niewolą, nakłoń ku miłosierdziu, aby się nad nimi zmiłowali.

⁵¹Abowiem tenci jest lud i dziedzictwo twoje, któreś wywiódł z Egiptu z pośrzodku pieca żelaznego.

⁵²Abyś wyjźrzał oczyma twymi na prośby służebnika twego i na prośby ludu twego izraelskiego i wysłuchaj ich we wszytkim, o co cię wzywać będą.

⁵³Abowiemeś je ty wyłączył sobie w dziedzictwo ze wszytkich narodów ziemie, jakoś o tym powiedział przez Mojżesza, sługę twego, gdyś wywiódł ojce nasze z Egiptu o Panie, Boże.

⁵⁴A gdy Salomon dokończył wszytkiej onej modlitwy i prośby ku Panu, powstał od ołtarza Pańskiego, a przestał klęczeć i podnosić rąk swych ku niebu.

⁵⁵Ale stojąc błogosławił wszytkiemu zgromadzeniu izraelskiemu, głosem wielkim mówiąc:

⁵⁶Błogosławiony Pan, który dał odpoczynienie ludowi swemu izraelskiemu według wszytkiego jako powiedział, a nie opuścił żadnego słowa z onych dóbr, które obiecał przez Mojżesza, służebnika swego.

⁵⁷Niechajże będzie z nami Pan, Bóg nasz, jako był z ojcy naszemi, a niechaj nas nie opuszcza.

⁵⁸Aby nakłonił serca nasze ku sobie, żebychmy chodzili we wszytkich drogach jego, strzegąc rozkazania, wyroków i sądów jego, które przykazał ojcom naszym.

⁵⁹Niechajże zawżdy prośby moje, które przyjdą przed Pana, Boga naszego we dnie i w nocy, aby on przyjął sprawę służebnika swego i sprawę ludu swego izraelskiego po wszytki dni.

⁶⁰Żeby poznali wszyscy narodowie ziemscy, że Pan jest Bogiem, a nadeń iny nie jest.

⁶¹A serce wasze niechaj będzie doskonałe z Panem, Bogiem naszem, chodząc w wyrocech jego, a chowając rozkazania jego, tak jako dnia dzisiejszego.

⁶²A tak król i wszytcy Izraelitowie sprawowali z nim ofiary przed Panem.

⁶³I sprawował Salomon ofiary spokojne Panu dwadzieścia dwa tysiąca wołów, owiec sto i dwadzieścia tysięcy, a poświęcili dom Pański, tak król jako i wszyscy Izraelitowie.

⁶⁴Onegoż dnia król poświęcił pół sieni, która była przed domem Pańskim i sprawował tam ofiary palone, ofiary śniedne i tłustości ofiar spokojnych, chociaż ołtarz miedziany, który był przed Panem był mały, a nie mógł na sobie odzierżeć onych ofiar palonych, śniednych i tłustości ofiar spokojnych.

⁶⁵Tegoż czasu ustawił Salomon święto i wszyscy Izraelczycy z nim i było wielkie zgromadzenie od granice Emat aż do rzeki egiptskiej przed Panem, Bogiem naszem, przez czternaście dni.

⁶⁶Potym dnia ósmego rozpuścił lud, który błogosławiwszy królowi, rozszedł się do przybytków swoich z wesołem, a z radosnem sercem, z onych wszytkich dóbr, które uczynił Pan Dawidowi, słudze swemu i ludowi swemu izraelskiemu.