Read Biblia Brzeska, 1563 II Księga Królewska 10 Bible Online

II Księga Królewska 10 - Biblia Brzeska, 1563 bible

II Księga Królewska 10

¹A miał Achab siedmdziesiąt synów w Samarjej. Tedy Jehu napisał list i posłał ji do Samarjej do książąt i do starszych izraelskich i do tych, którzy wychowywali syny Achabowe, tak im rozkazując:

²Jako skoro do was przyjdzie ten list, gdyż przy was są synowie pana waszego, macie też wozy i konie, k temu miasto obronne i zbroję.

³Obaczcież godniejszego, któryby się wam lepiej podobał z synów pana waszego, a posadźcie go na stolicy ojca jego i walczcie o dom pana waszego.

⁴Ale się oni barzo ulękli i mówili: Oto się dwa królowie przed nim ostać nie mogli, a jakoż się my ostać mamy.

⁵A tak ten, który był sprawcą domu i ten, który był sprawcą miasta z onymi starszemi i z tymi, którzy wychowali syny królewskie, wyprawili do Jehu z tym poselstwem: Jesteśmy służebnicy twoi, a wszytko, co ty nam rozkażesz, uczyniemy. Nie obierzemy króla żadnego, ale ty czyń, co się tobie nalepiej podoba.

⁶Przetoż do nich napisał drugi list rozkazując: Jeśliżeście są moi, a chcecie być posłuszni słowu memu, pościnajcież syny pana waszego, a jutro o tym czasie przyjdziecie do mnie do Jezrael. I było siedmdziesiąt synów królewskich, które wychowywali oni starszy miasta.

⁷A tak, gdy przyszedł list do nich, wziąwszy syny królewskie, pościnali one siedmdziesiąt mężów, a składszy głowy ich do koszów, posłali je ku niemu do Jezrael.

⁸I przyszedł poseł, który mu oznajmił, iż przyniesiono głowy synów królewskich. A on je rozkazał skłaść na dwie kupie w branie aż do poranku.

⁹A gdy rano wyszedł, tedy stanął, a rzekł do wszytkiego ludu: Sprawiedliwiemi wy jesteście, otom się ja sprzysiągł przeciwko panu memu, a zabiłem go. Ale oto ty wszytki kto pobił?

¹⁰Wiedzcież teraz, iż nic nie chybi z tego, co Pan mówi przeciw domowi Achabowemu, gdyż to wszytko uczynił Pan, co powiedział przez Eliasza, sługę swego.

¹¹A pobił Jehu wszytki, którzy pozostali z domu Achabowego w Jezrael, tak wszytki jego pany, jako też przyjaciele i kapłany jego, tak iż żadnego nie zostawił po nim.

¹²Potym odjechał do Samarjej, a w drodze, gdy był u domu, gdzie pastyrze strzygli owce.

¹³Nalazł Jehu bracią Ochozjasza, króla judzkiego i rzekł: Coście wy zacz? A oni odpowiedzieli: Jesteśmy bracia Ochozjaszowi i przyszlichmy tu, abychmy witali syny królewskie i królowej.

¹⁴A on rzekł: Pojmajcie je żywo. A oni to uczynili i pościnali je u stoku, który był przy onym domie, gdzie strzygano owce. A było onych mężów czterdzieści i dwa, z których żadnego żywo nie zostawił.

¹⁵Stamtąd odjechawszy, potkał się z Jonadabem, synem Rechabowem, a przywitawszy go rzekł mu: A miłujeszże ty mnie tak uprzejmie jako ja ciebie? I odpowiedział mu Jonadab: Takci jest. A on mu rzekł: Jeśli tak jest, dajże mi na to rękę swą. Tedy mu on dał rękę. A on go wziął do siebie na wóz.

¹⁶Potym rzekł: Jedź ze mną do Samarjej, a obaczysz chuć moję ku Panu. A także go wsadzono na wóz do niego.

¹⁷I przyjechał do Samarjej, a pobił wszytki, którzy byli pozostali z domu Achabowego w Samarjej, aż je wytracił według słowa Pańskiego, które powiedział przez Eliasza.

¹⁸Zatym Jehu zebrał wszytek lud, do którego rzekł: Achab trochę chwalił Baala, ale Jehu będzie go barziej chwalił.

¹⁹A przetoż teraz zbierzcie do mnie wszytki proroki Baalowe, wszytki sługi i kapłany jego aż do jednego. Abowiem będę sprawował zacną ofiarę Baalowi. A któryby jedno nie był, pewnie umrze. A to Jehu czynił chytrze, chcąc wytracić chwalce Baalowe.

²⁰Potym rzekł Jehu: Obwołajcież święto zgromadzeniu Baalowemu. I obwołano.

²¹Stamtąd Jehu posłał po wszytkiej ziemi izraelskiej i zeszli się wszyscy chwalcy Baalowi. Tak iż jednego nie było, co by nie przyszedł. I weszli do kościoła Baalowego, a był ich dom pełen od końca aż do końca.

²²Rzekł potym podskarbiemu, który chował ubiory ich: Wynieś szaty wszytkim chwalcom Baalowem. A on im je wyniósł.

²³Zatym wszedł Jehu i Jonadab, syn Rechabów, do domu Baalowego i mówił do sług Baalowych: Dowiedzcie się, a obaczcie, jeśliże nie masz kogo miedzy wami z sług Pańskich, chyba sami chwalcy Baalowi.

²⁴A także oni weszli ku sprawowaniu ofiar palonych. A Jehu już był zasadził ośmdziesiąt mężów na dworze. Którym tak rozkazał: Jeśliby który mąż z ludu tego, który ja podam w ręce wasze uciekł, tedy gardło wasze będzie za gardło onego.

²⁵A gdy się dokończyły ofiary palone, rzekł Jehu służebnym i rotmistrzom: Idźcie, a pomordujcie je, aby i jeden z nich nie uszedł. A także pomordowali je mieczem, a trupy ich precz wyrzucili. Potym oni służebni i rotmistrze szli aż do miasta domu Baalowego.

²⁶A wywłócząc słupy z domu Baalowego, popalili je.

²⁷Obalili też i słup Baalów i kościół jego. A uczynili z niego wychody aż do tego czasu.

²⁸A tak Jehu wygładził Baala z Izraela.

²⁹A wszakoż się Jehu nie odchylił od grzechów Jeroboama, syna Nabatowego, w które przywiódł lud izraelski, zostawiwszy ony cielce złote, które były w Betel i w Dan.

³⁰A tak Pan rzekł do Jehu: Gdyżeś pilność uczynił około tego, co się mnie podobało, a uczyniłeś wszytko, com ja umyślił uczynić domowi Achabowemu, synowie twoi siedzieć będą na stolicy izraelskiej, aż do czwartego pokolenia.

³¹Ale Jehu nie zachował się, ani chodził wedle zakonu Pana, Boga izraelskiego, ze wszytkiego serca swego, ani się odchylił od grzechów Jeroboamowych, ku którym on był przyprawił Izraelczyki.

³²Na ten czas Pan począł rozrywać Izraela, a porażał je Hazael we wszytkich granicach izraelskich.

³³Od Jordanu aż na wschód słońca, wszytkę ziemię Galaad, Gad, Ruben, Manasse, od Aroer, które jest u potoka Arnon, aż do Galaad i Basan.

³⁴Ale ostatek spraw Jehu, a wszytko co czynił i wszytka jego moc, to jest spisano w kronikach królów izraelskich.

³⁵A tak Jehu zasnął z ojcy swoimi i pogrzebion jest w Samarjej. A po nim królował Joachaz, syn jego.

³⁶A czas ten, jako długo królował Jehu nad Izraelem w Samarjej, był dwadzieścia i ośm lat.