Read Biblia Brzeska, 1563 I Księga Kronik 21 Bible Online

I Księga Kronik 21 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I Księga Kronik 21

¹Ale Szatan powstał przeciw Izraelczykom i przywiódł k temu Dawida, aby policzył Izraelity.

²Rzekł tedy Dawid do Joaba i do przełożonych nad ludem: Idźcie a obliczcie Izraelity od Berseba aż do Dan, a przynieście do mnie spisek, żebym liczbę ich wiedział.

³Na co odpowiedział Joab: Niech Pan Bóg tyle sto kroć rozmnaża lud swój. Izali królu, panie mój, oni wszyscy nie służą tobie, czemuż tego szukasz panie mój, abyś ten grzech był przyczytan Izraelowi?

⁴Ale Joab rozkazaniem królewskim przymuszony, wyszedł a przeszedszy przez wszytek Izrael, wrócił się potym do Jeruzalem.

⁵I oddał Dawidowi liczbę ludu. A było wszytkich Izraelitów tysiąc tysięcy i sto tysięcy mężów godnych ku bojowi. A Judy zaś było cztery sta tysięcy i siedmdziesiąt tysięcy mężów walecznych.

⁶Ale Lewitów i Beniamitów nie policzył miedzy ony, gdyż się Joabowi ono rozkazanie królewskie przykre widziało.

⁷To tedy nie podobało się Bogu i przeto karał Izraelity.

⁸A tak rzekł Dawid do Boga: Zgrzeszyłem barzo, iżem to uczynił, ale teraz odejm nieprawość służebnika twego, gdyżem sobie barzo głupie począł.

⁹I mówił Pan do Gada proroka Dawidowego tymi słowy:

¹⁰Idź a powiedz tak Dawidowi ode mnie: Ja trzy rzeczy przepuszczam na cię; obierz sobie jednę z nich, abych ją nad tobą spełnił.

¹¹Tedy przyszedł Gad ku Dawidowi i rzekł do niego: Tak mówi Pan: Obierz sobie.

¹²Abo głód przez trzy lata, abo żeby cię nieprzyjaciele twoi trapili, a iżbyś porażon był mieczem ich, abo żeby przez trzy dni miecz Pański i mór był w ziemi, a anioł Pański borzył we wszytkich granicach izraelskich. Przeto teraz obacz, co mam odpowiedzieć temu, który mię posłał.

¹³I rzekł Dawid do Gada: Jestem barzo utrapiony, niechaj proszę wpadnę w ręce Boże, gdyż barzo wielkie są miłosierdzia jego, a niechaj nie wpadam w ręce ludzkie.

¹⁴A tak dopuścił Pan mór na Izraelczyki, a pomarło z nich siedmdziesiąt tysięcy mężów.

¹⁵Nad to posłał Bóg anioła do Jeruzalem, aby je wygładził. A gdy już je począł borzyć, widział Pan i zlitował się nad oną kaźnią i rzekł aniołowi borzącemu : Dosyć, teraz niech przestanie ręka twoja. A anioł stał podle placu Ornana Jebuzejczyka.

¹⁶Podnióższy tedy Dawid oczy swe widział anioła Pańskiego, który stał miedzy ziemią i niebem z dobytym mieczem, który był obrócony przeciw Jeruzalem. A przetoż Dawid upadł na oblicze swoje i z starszemi oblókszy się w wory.

¹⁷Zatym rzekł Dawid do Boga: Izalim nie ja rozkazał liczyć ludu? Jamci sam zgrzeszył i barzo źle uczynił, ale ty owieczki w czymże wystąpiły? O Panie, Boże mój, niech się ręka twoja obróci na mię i na dom ojca mego, a karanie to niechaj będzie oddalone od ludu twego.

¹⁸Tedy anioł Pański rzekł do Gada, aby rzekł Dawidowi, żeby szedł i zbudował ołtarz Panu na placu Ornana Jebuzejczyka.

¹⁹A tak Dawid szedł wedle słowa, które mówił Gad imieniem Pańskim.

²⁰Tedy obejrzawszy się Ornan widział anioła onego, a czterzej synowie jego, którzy z nim byli, skryli się, a sam młócił pszenicę.

²¹I szedł Dawid do Ornana, który wejzrawszy obaczył Dawida, a zszedszy z onego boiska, kłaniał się Dawidowi aż do ziemie.

²²Zatym rzekł Dawid do Ornana: Daj mi plac tego boiska za pewne pieniądze, abym na nim postawił ołtarz Panu, aby przestało karanie nad ludem.

²³I odpowiedział Ornan Dawidowi: Weźmi ji sobie królu, panie mój, a czyń to, co się tobie podoba. I ktemu dajęć oto woły na ofiary palone i wózki do drew i pszenicę na ofiarę; ja to wszytko dam.

²⁴A Dawid odpowiedział Ornanowi: Nie tak. Owszem kupię ji za zupełne pieniądze. Abowiem nie wezmę co twego jest od ciebie, abym ja Panu darmo ofiary palone czynić miał.

²⁵A tak Dawid dał Ornanowi za on plac syklów złotych sześćset pod wagą.

²⁶I postawił tam Dawid ołtarz Panu, a ofiarował ofiary palone i spokojne; wzywał też Pana, który go wysłuchał przez ogień z nieba na ołtarzu palonej ofiary.

²⁷Zatym rzekł Pan do anioła, aby włożył miecz swój w poszfy.

²⁸A tak widząc Dawid, iż go wysłuchał Pan na placu Ornana Jebuzejczyka, tamże ofiary czynił.

²⁹A przybytek Pański, który był uczynił Mojżesz na puszczy i ołtarz palonych ofiar, czasu onego był w niektórej kaplicy w Gabaon.

³⁰Ale nie mógł Dawid iść do niego, aby się Pana radził, abowiem się był ulękł miecza anioła