Read Biblia Brzeska, 1563 II Księga Kronik 34 Bible Online

II Księga Kronik 34 - Biblia Brzeska, 1563 bible

II Księga Kronik 34

¹Na ten czas Jozjaszowi było ośm lat, gdy królować począł, a trzydzieści i jeden rok królował w Jeruzalem.

²Ten się sprawował pobożnie przed Panem i chodził drogami Dawida, ojca swego, nie uchylając się ani na prawo ani na lewo.

³A będąc jeszcze dziecięciem, w ósmym roku królestwa swego począł szukać Boga Dawida, ojca swego, a we dwunastym roku począł oczyszczać Judę i Jeruzalem od kaplic, od gajów święconych, od bałwanów i od rytych obrazów.

⁴I rozkazał przed sobą popsować ołtarze bałwańskie i potłuc obrazy, które na nich stały, gaje też święcone wyrąbał, słupy i obrazy ryte połamał, a rozmiatał je po grobiech onych, którzy im ofiarowali.

⁵I popalił kości kapłanów na ołtarzach ich i oczyścił Judę i Jeruzalem.

⁶Także w mieściech w Manasse, Efraim i w Symeon aż do Neftali wszytko potłukł młotem okolicznie.

⁷A tak poborzył ołtarze i gaje święcone, a pokruszył bałwany i wszytki obrazy wymiotał po wszytkiej ziemi izraelskiej. A potym się wrócił do Jeruzalem.

⁸Tedy ósmegonastego roku za królestwa swego, gdy oczyścił ziemię i dom Pański, posłał Safana, syna Esaliaszowego i Maazjasza, starostę miesckiego i Joacha, syna Joachazowego pisarza, ku oprawowaniu domu Pana, Boga swego.

⁹Którzy przyszedszy do Helkiasza kapłana nawyższego oddali mu pieniądze, które zniesiono było do domu Bożego, które wybierali Lewitowie odźwierni od Manassytów, Efraimitów i od wszytkiego Judy i Beniamina, a wrócili się do Jeruzalem.

¹⁰I oddali w ręce przystawom, którzy stali nad robotami domu Pańskiego, a oni to oddawali rzemieśnikom, którzy robili w domu Pańskim oprawując ji.

¹¹A dawali to rzemieśnikom i murarzom, aby kupowali kamienie ciosane i drzewo ku stawianiu a oprawowaniu balków tych domów, które byli popsowali królowie judzcy.

¹²A oni mężowie tych robót wiernie doglądali, a nad nimi przystawmi byli Jahat i Abdiasz Lewitowie z Merarytów, Zachariasz i Mosollam z Kaatytów, którzy pilnowali robót, a z Lewitów każdy, co rozumiał około instrumentów muzyki.

¹³Nad tymi też, którzy nosili brzemiona i pilnowali robotników każdej roboty, byli z Lewitów pisarze, przystawowie i odźwierni.

¹⁴A gdy wynosili pieniądze, które było złożono do domu Pańskiego, nalazł Helkiasz kapłan księgi zakonu Pańskiego podanego przez Mojżesza.

¹⁵Tedy rzekł Helkiasz do Safana pisarza: Nalazłem księgi zakonu w domu Pańskim. I oddał je Helkiasz Safanowi.

¹⁶Które Safan przyniósł do króla, oznajmując mu też tę rzecz, a powiedając, iż temu co poruczył służebnikom swoim, dosyć czynią.

¹⁷Abowiem śrebro, które naleźli w domu Pańskim, zlali je i oddali w ręce przystawom i robotnikom.

¹⁸Nad to oznajmił Safan, pisarz królowi, iż mu oddał Helkiasz kapłan księgi. I czytał je Safan przed królem.

¹⁹A gdy słyszał król słowa zakonu, rozdarł szaty swe.

²⁰I rozkazał król Helkiaszowi i Ahikamowi, synowi Safanowemu i Abdonowi, synowi Michasowemu, Safanowi pisarzowi i Asajaszowi, słudze swemu, tymi słowy:

²¹Idźcie, a radźcie się Pana o mię i o ostatek ludu w Izraelu i w Judzie, około słów tych ksiąg, które są nalezione. Abowiemci jest wielka popędliwość Pańska, która przyszła na nas, przeto iż ojcowie naszy nie strzegli słowa Pańskiego, aby się byli mieli sprawować wedle wszytkich rzeczy, które są napisane w tych księgach.

²²A tak szedł Helkiasz i z inemi posły królewskiemi do Oldy prorokiniej, żony Selluma, syna Tekuata syna Hazry, który przyglądał szat. A ona mieszkała w Jeruzalem w szkole i mówili do niej w onyż słowa.

²³A ona do nich rzekła: Tak mówi Pan, Bóg izraelski: Powiedzcie mężowi, który was posłał do mnie.

²⁴Tak-ci mówi Pan: Oto ja przywiodę nieszczęście na miesce to i na mieszczany jego i wszytki przeklęctwa, które są napisane w księgach tych, co je czytano przed królem judzkim.

²⁵A to dlatego, iż mię opuścili i kadzili bogom cudzym, aby mię we wszytkich sprawach swoich wzruszyli ku gniewu, a przyjdzie popędliwość moja na miejsce to, ani będzie zagaszona.

²⁶Powiedzcie też tak królowi judzkiemu, który was posłał o radę do Pana: Takcie powieda Pan, Bóg izraelski: Słów tych, któreś słyszał.

²⁷Iże się ulękło serce twe i upokorzyłeś się przed Bogiem, gdyś słyszał słowa jego przeciw miejscu temu i przeciw mieszczanom jego. A tak iżeś się upokorzył przede mną, a rozdarłeś szaty swe i płakałeś przede mną, jam też wysłuchał ciebie, mówi Pan.

²⁸Abowiem cię wezmę do ojców twoich, a będziesz włożon do grobu twego w pokoju i nie oglądają oczy twoje nieszczęścia żadnego, które ja przywiodę przeciw miejscu temu i przeciw mieszczanom jego. A tak odnieśli królowi ty słowa.

²⁹Tedy posłał król, a zebrał wszytki starsze z Judy i z Jeruzalem.

³⁰I szedł do domu Pańskiego wszytek lud judzki i mieszczanie jerozolimscy, kapłani i Lewitowie i wszytek lud od nawiększego do namniejszego, a czytał przed niemi wszytki słowa ksiąg przymierza, które było naleziono w domu Pańskim.

³¹Potym stanął król na miejscu swym, a uczynił przymierze przed Panem, iż miał chodzić za nim strzegąc rozkazania jego, świadectw jego i ustaw jego ze wszytkiego serca swego i ze wszytkiej swej dusze, a iż miał dosyć czynić słowam przymierza, które były napisane w księgach onych.

³²I rozkazał też stać przy tym przymierzu wszytkim, którzy jedno nalezieni byli w Jeruzalem i w Beniaminie i sprawowali się mieszczanie jerozolimscy wedle przymierza Boga, Boga ojców swoich.

³³I wyrzucił Jozjasz wszytki obrzydłości ze wszech ziem synów izraelskich, a przywiódł wszytki do tego, którzy się jedno naleźli w Izraelu, iż służyli Panu, Bogu swemu, po wszytki dni jego, a nie odstąpili od Pana, Boga ojców swoich.