Read Biblia Brzeska, 1563 II Księga Kronik 36 Bible Online

II Księga Kronik 36 - Biblia Brzeska, 1563 bible

II Księga Kronik 36

¹I wziął sobie lud ziemie onej Joachaza, syna Jozjaszowego, a postanowił go sobie za króla na miejscu ojca jego w Jeruzalem.

²Któremu było dwadzieścia i trzy lata, gdy królować począł, a jedno trzy miesiące królował w Jeruzalem.

³Bo go wziął król egiptski z Jeruzalem i założył podatek na ziemię sto talentów śrebra i talent złota.

⁴I postanowił król egiptski Eliakima, brata jego, królem nad Judą i nad Jeruzalem, a odmienił imię jego Joakim, a wziąwszy Necho Joachaza, brata jego, z sobą, przywiódł go do Egiptu.

⁵Na ten czas Joakimowi było dwadzieścia i pięć lat, gdy królować począł, a jedennaście lat królował w Jeruzalem, dopuszczając się złości przed Panem, Bogiem swoim.

⁶Przeciwko któremu ciągnął Nabuchodonozor, król babiloński, a związawszy ji dwiema łańcuchy, zawiódł do Babilonu.

⁷Naczynia też domu Pańskiego Nabuchodonozor, król babiloński, zawiózł do Babilonu i postawił je w kościele swoim w Babilonie.

⁸Ale ine sprawy Joakimowe i obrzydłości, których się dopuszczał i co się nalazło na nim, tedy to jest napisano w księgach królów izraelskich i judzkich, a po nim królował Joachin, syn jego.

⁹A był na ten czas Joachin w ośmi lat, gdy królować począł, a tylko przez trzy miesiące i przez dziesięć dni królował w Jeruzalem, a dopuszczał się złości przed Panem.

¹⁰Tedy po roku posłał król Nabuchodonozor, a rozkazał go przywieść do Babilonu i z naczyniem nakosztowniejszym, które było w domu Pańskim, a postawił Sedekiasza, brata jego, królem nad Judą i nad Jeruzalem.

¹¹A było Sedekiaszowi dwadzieścia lat i rok, gdy królować począł, a jedenaście lat królował w Jeruzalem.

¹²I dopuszczał się złości przed Panem, Bogiem swoim, a nie upokorzył się na napominanie Jeremjasza proroka, który do niego mówił od Pana.

¹³Gdyż i przeciwko królowi Nabuchodonozorowi był odpornym, którego on obowiązał przysięgą przez Boga, ale on zatwardził kark swój i uparł serce swoje, aby się nie nawracał do Pana, Boga izraelskiego.

¹⁴Wszyscy też przedniejszy kapłani i lud pospolity wielce zgrzeszyli według wszech obrzydłości pogańskich, a pomazali kościół Pański, który on był sobie poświęcił w Jeruzalem.

¹⁵A dlategoż Pan, Bóg ojców ich, słał do nich posły swe ustawicznie je upominając. Abowiem folgował ludowi swemu i mieszkaniu swemu.

¹⁶Ale oni szydzili z posłów Bożych i wzgardzili słowa jego, a nagrawali proroki jego, aż przyszła popędliwość Pańska na lud jego, tak, iż żadnego lekarstwa nie było.

¹⁷Abowiem Pan ruszył przeciwko nim króla chaldejskiego, który pomordował młodzieńce ich mieczem w domu miejsca ich świętego, a nie przepuścił tak dziateczkam jako i panienkam, tak starcom jako i zeszłym w leciech, że więc wszytki podał w ręce jego.

¹⁸Nad to wszytko naczynie domu Bożego, tak wielkie, jako i małe i skarby domu Pańskiego i skarby domu królewskiego i książąt jego, wszytki zawiózł do Babilonu.

¹⁹I spalili dom Boży, a poborzyli mury jerozolimskie i wszytki pałace jego popalili, także wszytki naczynia jego co kosztowniejsze popsowali.

²⁰A to co od miecza pozostało, przeniósł do Babilonu, a służyli mu i synom jego, tak długo aż nastało królestwo perskie.

²¹Aby się wypełniło słowo Pańskie opowiedziane usty Jeremiaszowemi, a iżby ziemia odpoczywała sobie, abowiem pokąd była spustoszona odpoczywała, aż wyszło siedmdziesiąt lat.

²²Roku tedy pierwszego za Cyrusa, króla perskiego, aby się wypełniło słowo Pańskie, które powiedział przez Jeremiasza, wzbudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, który dał wywołać po wszytkim królestwie swoim i przez listy swe tymi słowy:

²³Toć jest rozkazanie Cyrusa, króla perskiego: Pan, Bóg niebieski, podał mi wszytki królestwa ziemie i rozkazał mi, abych mu budował dom w Jeruzalem, które jest w Judzie. Któżkolwiek jest tedy z was miedzy wszytkim ludem jego, z którym by był Pan, Bóg jego, niechajże idzie.