Read Biblia Brzeska, 1563 II Księga Kronik 7 Bible Online

II Księga Kronik 7 - Biblia Brzeska, 1563 bible

II Księga Kronik 7

¹A gdy dokończył Salomon modlitwy, tedy ogień zstąpił z nieba i pożarł ofiary palone i ine ofiary, a chwała Pańska napełniła kościół.

²I nie mogli kapłani wnidź do domu Pańskiego, bo chwała Pańska napełniła dom jego.

³I widzieli wszyscy synowie izraelscy, gdy zstępował ogień i chwała Pańska na dom i upadli na oblicza swe na ziemię na pawiment, a kłaniając się chwalili Pana, iż jest dobry, a iż na wieki miłosierdzie jego.

⁴Ale król i ze wszytkim ludem sprawowali ofiary przed Panem.

⁵Tedy król Salomon sprawował ofiarę dwadzieścia i dwa tysiąca wołów, a sto i dwadzieścia tysięcy owiec; a także król ze wszytkiem ludem poświęcili dom Boży.

⁶A kapłani byli pilni urzędów swoich, Lewitowie także z instrumenty muzyki Pańskiej, które był sprawił Dawid król ku chwaleniu Pana, iż na wieki miłosierdzie jego, gdy Dawid przez nie chwałę dawał. Kapłani też trąbili przed nimi, przy czym stali wszyscy Izraelczycy.

⁷Nad to Salomon poświęcił pośrzodek sieni onej, która była przed domem Pańskim, abowiem tam sprawował palone ofiary i tłustości palił spokojnych ofiar. Abowiem ołtarz miedziany, który był sprawił Salomon, nie mógł zdzierżeć na sobie ofiar palonych i śniednych i tłustości.

⁸I obchodził Salomon onego czasu święto przez siedm dni, a z nim wszytek Izrael w barzo wielkim zgromadzeniu, począwszy od Emat aż do potoka egiptskiego.

⁹Potym dnia ósmego uczynił zbór, abowiem poświęcenie ołtarza sprawowali przez siedm dni i obchód święta też przez siedm dni.

¹⁰A dnia dwudziestego i trzeciego miesiąca siódmego, rozpuścił ludzi do namiotów swoich, wesołe i radosnego serca z onego dobrodziejstwa, które Pan uczynił Dawidowi, Salomonowi i ludowi swemu izraelskiemu.

¹¹A tak Salomon dokończył domu Pańskiego i domu królewskiego i wszytkiego, co jedno umyślił w sercu swoim, aby to uczynił w domu Pańskim i w domu swym, w czym się mu szczęściło.

¹²Ukazał się potym Pan Salomonowi w nocy i rzekł do niego: Wysłuchałem modlitwę twoję i obrałem miejsce to sobie za dom ku ofiaram.

¹³Jesli zamknę niebo, żeby dżdża nie było, a jesli rozkażę szarańczy, aby pożarła ziemię, jesli też przepuszczę powietrze na lud mój.

¹⁴A jesli się upokorzy lud mój, który się imieniem moim ozywa i będą prosić i szukać oblicza mego, nawróciwszy się od dróg swych złościwych, tedy ja je wysłucham z nieba i odpuszczę grzechy ich, a uzdrowię ziemię ich.

¹⁵Oczy też moje otworzone będą, a uszy moje przykłonione ku modlitwie miejsca tego.

¹⁶A przetoż teraz obrałem i poświęciłem dom ten, aby tam imię moje było aż na wieki i będą tam oczy i serce moje po wszytki czasy.

¹⁷Ty też jesli będziesz chodził przede mną jako chodził Dawid, ociec twój, a będziesz czynił wszytko, com rozkazał tobie i będziesz strzegł ustaw i sądów moich.

¹⁸Tedy umocnię stolicę królestwa twego, jakom uczynił przymierze z Dawidem, ojcem twem, mówiąc: Nie będzie z ciebie odjęt mąż panujący nad Izraelem.

¹⁹Ale jesli wy się odwrócicie, a opuścicie ustawy moje i rozkazania me, którem ja podał , a odszedszy będziecie służyć bogom cudzym kłaniając się im.

²⁰Tedy was wykorzenię z ziemie mojej, którąm wam dał, a dom ten, którym poświęcił imieniowi memu, podam w przypowieść i w baśń u wszytkich narodów.

²¹Owa ten dom, który miał być sławnem u wszytkich przechodzących przezeń, będzie w podziw a rzeką: I przeczże tak uczynił Pan ziemi tej i domowi temu?

²²Tedy odpowiedzą: Przeto, iż opuścili Pana, Boga ojców swoich, który je wyrwał z ziemię egiptskiej, a chwycili się bogów cudzych a chwalili je i służyli im, a dlatego przywiódł na nie wszytko to nieszczęście.