Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Nehemiasza 9 Bible Online

Księga Nehemiasza 9 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Nehemiasza 9

¹Potym dnia dwudziestego czwartego tegoż miesiąca, zebrali się synowie izraelscy i pościli, oblekszy się w wory i posypawszy się prochem.

²A odłączyli się ci, którzy byli z narodu izraelskiego od wszytkich obcych, a stanąwszy, czynili wyznanie grzechów swoich i nieprawości ojców swoich.

³I stali na miejscach swych, a czytano księgi zakonu Pana, Boga ich, cztery kroć przez dzień, tedy też czterykroć wyznawali i chwalili Pana, Boga swego.

⁴Tedy stanęli na stolicy Lewitów Jesua, Bani, Kadmiel, Sebaniasz, Bunni, Serebiasz, Bani i Chenani, a wołali głosem wielkim do Pana, Boga swego.

⁵I mówili Lewitowie, Jesua, Kadmiel, Bani, Hasabniasz, Serebiasz, Hadajasz, Sebniasz i Fatajasz: Ej nuż chwalcie Pana, Boga waszego, na wielki wieczne, a niech błogosławione będzie imię majestatu twego nad wszelkie błogosławieństwo i chwalę.

⁶Tyś jest sam Panem, któryś sprawił niebo i mocy niebieskie ze wszytkimi ich zastępy, ziemię i wszytko, cokolwiek jest na niej, morza i wszytki rzeczy, które w nich są, a ty wszytko to ożywiasz i ciebie chwali wszytek niebieski zastęp.

⁷Tyś jest sam o Panie, Bogiem, któryś wybrał Abrama, a wywiodłeś go z Ur chaldejskiego, a dałeś mu imię Abraham.

⁸I nalazłeś serce jego wierne przeciwko tobie i uczyniłeś z nim przymierze, a dałeś mu ziemię chananejską, hetejską, amorejską, ferezejską, jebuzejską i gergezejską, abyś ją podał potomstwu jego. I uczyniłeś dosyć słowu twemu, abowiemeś jest sprawiedliwy.

⁹Widziałeś też utrapienie ojców naszych w Egiptcie, a wysłuchałeś wołania ich u Morza Czerwonego.

¹⁰Nad toś okazował znaki i cuda nad faraonem i nad wszemi sługami jego, także i nad wszytkim ludem w ziemi jego, abowiemeś ty znał jako się hardzie przeciw im zachowali i uczyniłeś sobie sławne imię, jako się to dziś okazało.

¹¹Rozdzieliłeś też morze przed nimi, aby przeszli pośrzodkiem jego po suszy, a ty, którzy je gonili, wrzuciłeś w głębokości, jako gdy kto wrzuci kamień w wody głębokie.

¹²A prowadziłeś je w słupie obłokowym przez dzień, a w słupie ogniowem przez noc, abyś im oświecał drogę, po której szli.

¹³Potymeś zstąpił na górę Synaj i mówiłeś do nich z nieba, a dałeś im sądy sprawiedliwe, prawa prawdziwe, ustawy i rozkazania barzo dobre.

¹⁴Oznajmiłeś im też sabat twój święty, a podałeś im przykazania, ustawy i zakon przez Mojżesza, służebnika twego.

¹⁵Nad toś im dał chleba z nieba czasu głodu ich i wywiodłeś wodę w opoki w pragnieniu ich, a rozkazałeś im wnidź a posięść ziemię tę, na którąś podniósł rękę twą, iżeś im ją dać miał.

¹⁶Ale oni i ojcowie naszy swowolnie się sprawowali i zatwardzili kark swój, nie słuchali rozkazania twego.

¹⁷I owszem nie chcieli być posłuszni, ani pamiętali na ony cuda twoje, któreś z nimi czynił, ale zatwardzili kark swój i obrali sobie wodza, aby się wrócili w niewolą swoję w swojej krnąbrności. Ale ty, o Boże, miłosierny, łaskawy, dobrotliwy, cierpliwy i wielkiego miłosierdzia, nie opuściłeś ich.

¹⁸I gdy sobie sprawili cielca ulanego a mówili: Ten jest bóg twój, który cię wywiódł z ziemie egiptskiej, a dopuścili się wielkiego bluźnierstwa.

¹⁹Tedy ty jednak z wielkiego miłosierdzia twego nie opuściłeś ich na puszczy, abowiem słup obłokowy we dnie nie odstępował od nich, prowadząc je we dnie w drodze, ani słup ogniowy w nocy, który im oświecał drogę, którą szli.

²⁰Nad to Ducha twojego dobrego dałeś im, aby ich uczył i manny twojej nie odjąłeś od ust ich, dałeś im i wodę w pragnieniu ich.

²¹Chowałeś je na puszczy przez czterdzieści lat, tak iż im nic nie dostawało, szaty ich nie zwiotszały, ani nogi ich napuchnęły.

²²K temuś im dał królestwa i narody, rozproszywszy je po inych ziemiach i posiedli ziemię Seona i ziemię króla z Hesebon i ziemię Og, króla z Basan.

²³Rozmnożyłeś syny ich jako gwiazdy niebieskie, a wwiodłeś je do ziemie, którąś obiecał ojcom ich, iż oni mięli wnidź do niej i posięść ją.

²⁴A tak przyszli synowie ich i posiedli ziemię, a tyś poraził przed nimi Chananejczyki mieszkające w onej ziemi, a podałeś je w ręce ich społu z królmi ich i z ludem onej ziemie, aby się z nimi obchodzili wedle wolej swojej.

²⁵Pobrali też miasta obronne i ziemie rodzajne, posiedli domy pełne wszego dobra, studnie pokopane, winnice, sady oliwne i drzew rodzajnych wielkie mnóstwo. A tak jedli i byli nasyceni i otyli, a żyli w rozkoszy z twojej wielkiej dobrotliwości.

²⁶A tak oni wzruszywszy cię ku gniewu, sprzeciwili się tobie i odrzucili zakon twój od siebie. Proroki też twoje pomordowali, którzy się starali, oświadczając się, aby je mogli przywieść do ciebie. I tak się dopuszczali wielkich wszeteczności.

²⁷A przetożeś ty podał je w moc nieprzyjaciołom ich, którzy je uciskali, a gdy czasu uciśnienia swego zawołali do ciebie, tedyś je ty wysłuchał z nieba, a podług wielkiego miłosierdzia twego dawałeś im wybawiciele, którzy je wybawiali z rąk nieprzyjaciół ich.

²⁸A gdy mieli trochę odpoczynienia, tedy zasię złości broili przed tobą, a przetoż ty je podawał w ręce nieprzyjaciołom ich, którzy nad nimi zwierzchności używali. Lecz gdy się powtóre nawróciwszy wołali do ciebie, wysłuchałeś je z nieba, a wybawiałeś je wedle miłosierdzia twego przez wiele czasów.

²⁹I napominałeś je chcąc je przywieść ku zakonowi twemu, ale się oni hardzie sprawowali, a nie słuchali rozkazania twego, owszem grzeszyli przeciw sądom twoim, które gdyby człowiek pełnił, będzie w nich żył, a nie chcieli poddać ramion swoich i zatwardzili kark swój a nie chcieli słuchać.

³⁰A wszakożeś im ty folgował przez wiele lat, oświadczając się przeciwko nim Duchem twym przez proroki twoje, a cóż gdy oni nie słuchali. A przetożeś je ty podał w ręce narodom pogranicznym.

³¹Aleś ich dla wielkiego miłosierdzia twego nie wytracił do końca, abowiemeś jest Bóg łaskawy i miłosierny.

³²A przetoż teraz, Boże nasz, Boże wielki, możny i straszliwy, który strzeżesz przymierza i miłosierdzia, nie lekceż sobie pokładaj tego wszytkiego utrapienia, które ogarnęło nas i króle nasze, książęta nasze, kapłany, proroki i ojce nasze i wszytek lud twój, jeszcze za czasów królów assyryjskich, aż i do tego dnia.

³³Abowiemeś ty jest sprawiedliwy we wszytkim tym, co się nam przydało, gdyżeś to słusznie uczynił, żeśmy się złościwie sprawowali.

³⁴Królowie naszy, książęta nasze, kapłani naszy i ojcowie naszy nie czynili dosyć zakonowi twemu, ani byli pilni rozkazania twego, ani świadectw któremiś się oświadczał przeciwko nim.

³⁵K temu oni w królestwie swoim i w tej tak wielkiej dobrotliwości, którąś im okazał w ziemi przestronej i rodzajnej, którąś im był dał, nie służyli tobie, ani się odwrócili od uczynków złościwych swoich.

³⁶Oto my dziś jestechmy niewolniki w ziemi, którąś dał ojcom naszym, aby z niej pożywali owoców i dobra jej, otochmy są w niej niewolniki.

³⁷Tać wielkie dochody swe wydawa królom, któreś ty postanowił nad nami dla grzechów naszych, którzy panują nad ciały naszymi i dobytki naszemi według swej wolej i jestechmy w wielkim uciśnieniu.

³⁸A wszakoż my będąc we wszytkim tym, czynimy z tobą przymierze mocne i zapisujemy je, na które się podpisali książęta nasze, Lewitowie nasze i kapłani naszy.