Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Estery 2 Bible Online

Księga Estery 2 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Estery 2

¹Po tych tedy sprawach, gdy się uśmierzył gniew króla Aswerusa, począł przypominać Wasty i to czego się dopuściła i dekret, który był wydan przeciwko niej.

²Mówili tedy służebnicy królewscy, którzy przy nim byli: Niechajby królowi szukano panienek nadobnych.

³A król niechaj postanowi doglądacze po wszytkich krainach królestwa swego, którzy by zebrali panienki co cudniejsze do Susan zamku ochmistrza królewskiego miedzy fraucymer, który jest pod poruczeństwem Hege, królewskiego stróża białych głów, aby im dał ochędostwa ich.

⁴A która by się panienka upodobała królowi, aby była królową na miejsce Wasty. I podobała się ta rzecz królowi i uczynił tak.

⁵Na ten czas był niektóry Żyd w Susan, w zamku królewskim, którego zwano Mardocheusz, syn Jairów syna Simeja, syna Cysa z narodu Jemini.

⁶A ten był zawiedzion z Jeruzalem z onemi, którzy byli zawiedzieni z Jechoniaszem, królem judzkim, które był zawiódł do wiezienia Nabuchodonozor, król babiloński.

⁷Ten przy sobie chował Hadaszę, którą też zwano Ester, córkę stryja swego, gdyż ani ojca ani matki nie miała, a była panienka nadobna i kształtowna i piękna na wejrzeniu, którą był Mardocheusz wziął za swą własną córkę po śmierci ojca i matki jej.

⁸A przetoż, gdy rozkazanie i dekret królewski obwołano, a zebrano wiele panienek do Susan zamku królewskiego pod poruczeństwo Hege, wzięta też jest i Ester do domu królewskiego i oddana Hegi, ochmistrzowi białych głów.

⁹I podobała się jemu panienka ona, a zjednała sobie łaskę u niego, tak iż wnet dał jej ochędóstwa jej i obroki jej, k temu i siedm panienek godnych z domu królewskiego i dał jej lepsze mieszkanie z jej panienkami miedzy inem fraucymerem.

¹⁰Ale Ester nie oznajmiła ludu swego i narodu swego, abowiem jej był zakazał Mardocheusz, aby tego nie oznajmowała.

¹¹A każdy dzień Mardocheusz przychadzał przed sień, kędy fraucymer był, chcąc się dowiedzieć, jakoby się miała Ester i co by się z nią działo.

¹²Gdy tedy przychodził czas każdej panienki, aby szła do króla Aswerusa, to jest po dwunaście miesięcy, tak jako był zwyczaj białych głów (abowiem się w onych dnioch ochędożały, pomazując się przez sześć miesięcy olejkiem z mirry, a przez drugie sześć miesięcy rzeczami wonnemi i inym ochędóstwem białych głów).

¹³Panienka przychadzała do króla, a oczkolwiek ona żądała, to było jej dano, aby z tym przyszła z fraucymeru do pałacu królewskiego.

¹⁴I wchadzała w wieczór, a rano zaś wracała się do inego fraucymeru, pod straż Sasagazy, ochmistrza królewskiego, który strzegł założnic. A już dalej nie wchadzała do króla, chyba żeby jej król chciał, a żeby ją przyzwano mianowicie.

¹⁵Gdy tedy przychodził czas Ester, córce Abihajlowej, stryja Mardocheuszowego, który ją był sobie wziął za własną córkę, iż miała idź do króla, tedy ona nic nie żądała, chyba co by rzekł Hega, ochmistrz królewski, stróż białych głów, a podobała się Ester wszytkim, którzy ją jedno widzieli.

¹⁶A tak wzięta jest Ester do króla Aswerusa, na jego pałac królewski, miesiąca dziesiątego, który jest Tebet, roku siódmego za królestwa jego.

¹⁷I umiłował król Ester nad ine wszytki niewiasty, a była mu wdzięczniejsza i milsza nad wszytki ine panienki. K temu włożył koronę królewską na głowę jej, a uczynił ją królową na miejsce Wasty.

¹⁸I sprawił król gody wielkie prze wszytki książęta i służebniki swoje, to jest gody Ester, a odpuścił podatek ziemiam, a rozdał dary zacne z szczodrobliwości królewskiej.

¹⁹Gdy zasię znowu były zebrane panienki, tedy Mardocheusz siadał u drzwi królewskich.

²⁰A Ester przedsię nie oznajmiła narodu swego, ani ludu swego, tak jako jej był rozkazał Mardocheusz, owszem czyniła dosyć rozkazaniu jego, jako na on czas, gdy była w opiece u niego.

²¹Na tenże czas, gdy Mardocheusz siedział u drzwi królewskich, zwaśniwszy się Bagatan i Tares, dwa komornicy królewscy z odźwiernych, starali się, jakoby się targnąć mieli na króla Aswerusa.

²²Którą rzecz zrozumiawszy Mardocheusz, oznajmił ją królowej Ester, a ona to zasię imieniem Mardocheuszowym opowiedziała królowi.

²³I gdy się o tym pilniej pytano, nalazło się tak i są obieszeni obadwa na szubienicy. A ta rzecz była napisana w księgi spraw królewskich.