Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Wyjścia 12 Bible Online

Księga Wyjścia 12 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Wyjścia 12

¹Tedy Pan mówił też jeszcze do Mojżesz i Aarona w egiptskiej ziemi tymi słowy:

²Ten miesiąc ma być u was początkiem miesiąców, a pierwszem miesiącem, od którego się rok poczynać będzie.

³Mówcież do wszego zgromadzenia izraelskiego temi słowy: Dnia dziesiątego miesiąca tego, weźmie każdy z was gospodarz branka na czeladź swoję.

⁴A jesli w jednem domu mniej czeladzi będzie, żeby baranka zjeść nie możono, tedy ten do siebie weźmie nabliższego sąsiada swego, policzywszy osoby, każdy rozliczy osoby ile ich dosyć będzie ku pożywaniu baranka.

⁵Baranek ten będzie cały a samczyk łońszczak, którego obierzecie miedzy barany abo kozły.

⁶I będziecie go chować aż do czternastego dnia miesiąca tego, a wszytko izraelskie zgromadzenie będzie go zarzezować miedzy dwiema wieczory.

⁷A wziąwszy krew jego, pokropią obadwa podwoje i odrzwie domów, w których pożywać go będą.

⁸Onej nocy będą jeść mięso pieczone i chleb przaśny z zioły gorzkiemi.

⁹Nic surowego w nim jeść nie będziecie, ani coby było warzonego, ale upieczone u ognia, społu z głową, z nogami i też z wnętrznościami jego.

¹⁰I nie będziecie go nic do zajutra zostawować, a coby na jutro zostać miało, spalicie w ogniu.

¹¹Tak go tedy pożywać będziecie. Biodra swe podpaszecie, a buty na nogi obujecie i kije w ręku trzymać będziecie, a będziecie go jeść z kwapieniem, abowiem jest święto prześcia Pańskiego.

¹²Bo w tę noc przejdę przez ziemię egiptską, a pobiję każde pierworodne w tej ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia i tak kaźń swą pokażę nad wszytkiemi bogi egiptskiemi, bomci ja jest Pan.

¹³A ona krew wam będzie na znak w domoch, w których będziecie. Bo ujzrawszy onę krew, ominę was, a nie ruszy was ono karanie, którem pokarzę ziemię egiptską.

¹⁴I będzie wam ku pamiątce dzień ten, a będziecie ji obchodzić jako święto Pańskie w narodziech waszych, wieczną ustawą święcić ji będziecie.

¹⁵Przez siedm dni nie będziecie jeść chleba kwaszonego, a wnet dnia pierwszego wyniesiecie kwasony chleb z domów swych, abowiem którykolwiek od pierwszego aż do siódmego dnia kostował chleba kwaszonego, ten z pośrzód Izraelczykow będzie wykorzenion.

¹⁶A tak pierwszego i siódmego dnia uczycie zebranie święte, a żadnej roboty w ty dni nie poczynicie, chyba coby było któremu ku pożywieniu potrzebnego, to wam wolno sprawować będzie.

¹⁷Będziecie też mieć na baczności ty nie kwaszone chleby, abowiem tego dnia wywiodłem poczty wasze z ziemie egiptskiej, a dzień ten zachowywać będziecie za ustawę wieczną w potomstwie swojem.

¹⁸Dnia też czternastego miesiąca pierwszego, począwszy od wieczora będziecie jeść chleby przaśne, aż do wieczora dnia dwudziestego pierwszego tegoż miesiąca.

¹⁹Przez siedm dni żadnego chleba kwaszonego nie będziecie mieć w domoch swych, abowiem ktobykolwiek jadł chleb kwaszony w domiech waszych, ten z liczby Izraelczyków wykorzenion będzie, tak gość, jako rodzic onej ziemie.

²⁰A przetoż nic kwaszonego jeść nie będziecie, ale w każdem swem mieszkaniu przaśnych chlebów używać będziecie.

²¹I wezwał k sobie Mojżesz wszytkich starszych ludu izraelskiego mówiąc do nich: Odłączcie, a weźmicie sobie baranka każdy prze swą czeladź, a zarzeźcie ji na święto prześcia.

²²Weźmicie też i wiązankę izopu, a omoczycie ją we krwi, która będzie w miednicy, a oną krwią pomażecie odrzwia i podwoje. I żadny z was niech nie wychodzi ze drzwi domowych aż do zarania.

²³Abowiem Pan, gdy pójdzie mordując Egiptcjany, ominie drzwi na których podwojoch i odrzwiach obaczy krew, a nie dopuści morderzowi wchodzić do domów waszych mordować was.

²⁴A tak rzecz takową będziecie mieć za ustawę wieczną i potomstwo wasze.

²⁵Gdy tedy przyjdziecie do ziemie, którą wam da Pan, jako obiecał, tę cerymonią zachowywać będziecie.

²⁶I kiedy was wasze dzieci pytać będą: Co to jest za cerymonia?

²⁷Odpowiecie, iż jest ofiara prześcia Pańskiego, który w Egiptcie omijał Izraelczyki, a domy nasze wybawił, gdy mordował Egiptcjany. Tedy się lud z uczciwością kłaniał i chwałę dawał.

²⁸I odeszli Izraelczycy i uczynili tak, jako Pan rozkazał Mojżeszowi i Aaronowi.

²⁹A gdy było o północy, pomordował Pan wszytki pierworodne w ziemi egiptskiej, począwszy od pierworodnego syna faraonowego, który siedział na stolicy jego, aż do pierworodnych więźniów, którzy siedzieli w ciemnicach i wszytki pierworodne bydląt.

³⁰Tedy wstał farao onej nocy i wszyscy słudzy jego i wszyscy Egiptcjanie, a stał się wielki huk w Egiptcie, abowiem żadnego domu nie było przez trupa.

³¹A rozkazawszy w nocy zawołać do siebie Mojżesza i Aarona rzekł im: Już idźcie precz od ludu mego wy i Izraelczycy. Idźcie a służcie Panu według waszej powieści.

³²Weźmiecie też trzody i dobytki wasze, tak jakoście o to żądali, a idźcie a błogosławcie mi też.

³³Także i Egiptcjanie przynuczali on lud, aby tym rychlej wyszli z ziemie, bo mówili: Pewnie wszyscy pomrzemy.

³⁴Wziął tedy lud ciasta swe jeszcze nie zakwaszone, uwinąwszy je w szaty swe i niosąc je na ramionach swych.

³⁵A uczynili tak Izraelczycy, jako im rozkazał Mojżesz i napożyczali u Egiptcjanów klenotów złotych i śrebrnych i szat.

³⁶I zjednał Pan ludowi łaskę u Egiptcjanów, tak iż jem pożyczali. A także oni złupili Egiptcjany.

³⁷I tak z tem Izraelitowie odeszli z Rameses ku Sochot, około sześciset tysięcy mężów ludu pieszego oprócz dzieci.

³⁸Szły też za nimi wielkie tłumy ludu rozmaitego i wielki poczet owiec, wołów i inszego bydła.

³⁹A z onego ciasta, które z sobą wynieśli z Egiptu, piekli sobie placzki przaśne, abowiem nie kisnęło dlatego, że je Egiptcjanie co rychlej wypędzali, tak iż tam nic zmieszkać nie mogli, aby byli sobie potrzeby na drogę zgotowali.

⁴⁰Czas on jako długo Izraelczycy w Egiptcie mieszkali, było czterysta i trzydzieści lat.

⁴¹A gdy wyszło czterysta i trzydzieści lat, onegoż dnia wszytki wojska Pańskie wyszły z ziemie egiptskiej.

⁴²Noc ona poświęcona jest Panu, przeto iż je wywiódł z ziemie egiptskiej i dlatego wszyscy Izraelczycy noc onę powinni obchodzić Panu z potomstwem swem.

⁴³Tedy Pan rzekł Mojżeszowi i Aaronowi: Tać jest ustawa święta prześcia, żaden obcy nie będzie pożywał z niego.

⁴⁴A tak obrzeżesz każdego sługę kupionego za pieniądze, a tedy go pożywać będzie.

⁴⁵Cudzoziemiec i najemnik nie będzie go pożywał.

⁴⁶W jednem go domu jeść będą, a nie wyniesiecie z domu mięsa jego i nie skruszycie kości z niego.

⁴⁷A wszystko zgromadzenie izraelskie sprawować go będą.

⁴⁸Gdzie jesliby obcy kto obchodzić chciał z tobą święto prześcia Pańskiego, tedy jego każdy mężczyzna niech będzie obrzezan, a dopiero do niego przystęp mieć będzie i już będzie jako rodzic waszej ziemie, ale żaden nieobrzezaniec jeść go nie będzie.

⁴⁹Prawo jedno będzie domowemu i obcemu, który mieszka miedzy wami.

⁵⁰Wszyscy tedy Izraelczycy uczynili tak, jako Pan rozkazał Mojżeszowi i Aaronowi.

⁵¹Dnia onego wywiódł Pan z ziemie egiptskiej Izraelczyki z poczty ich.