Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Wyjścia 14 Bible Online

Księga Wyjścia 14 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Wyjścia 14

¹I rzekł Pan k Mojżeszowi temi słowy:

²Mów synom Izraelskim: Niech się wrócą, a niech rozbiją namioty swe u Fihahirot, miedzy Magdal i morzem, ku Beelzefon, tam przeciw jemu postawicie nad morzem namioty swoje.

³Tedy farao będzie mówił o synach Izraelskich: Zamknienić są w ziemi, a zagrodziła je puszcza.

⁴Zatwardzę ja tedy serce faraonowe, iż was będzie gonił. A tak nad faraonem i nad wszytkiem jego wojskiem okażę swą chwałę. Stąd się dowiedzą Egiptcjanie, żem ja jest Pan. I tak uczynili.

⁵Potym powiedziano królowi egiptskiemu, iż lud izraelski uciekał. Tedy serce faraonowe i sług jego obruszyło się przeciw ludowi onemu i rzekli: Cożechmy to uczynili, żechmy dopuścili wynidź Izraelczykom, aby nam więcej nie służyli.

⁶A tak rozkazał wozy gotować, a zebrał lud swój.

⁷I wziął z sobą sześćset wozów przebranych i wszytki wozy egiptskie, a rotmistrze nad wszytkiem wojskiem.

⁸A przetoż zatwardził Pan serce faraona, króla egiptskiego, iż gonił syny Izraelskie, ale Izraelczycy wyszli już byli z wielką możnością.

⁹I gonili je Egiptcjanie i dogonili ich tam, gdzie byli rozbili namioty swe nad morzem, wszytki wozy faraonowe, wszytka jazda i wszystko wojsko było u Fihahirot przeciwko Beelzefon.

¹⁰A gdy się farao przybliżał, synowie Izraelscy podnieśli oczu swych, a oto Egiptcjanie tuż byli za niemi. Stąd synowie Izraelscy barzo się lęknąwszy poczęli wołać do Pana.

¹¹I mówili do Mojżesza: Azaż nie było w Egiptcie grobów, żeś nas tu wywiódł na puszczą, abychmy pomarli? Cóżeś to z nami uczynił, żeś nas z Egiptu wywiódł?

¹²Azaż to już nie to jest cochmy z tobą mówili w Egiptcie w ty słowa: Zaniechaj nas, abychmy służyli Egiptcjanom? Abowiem nam lepiej było służyć im, niźli pomrzeć na puszczy.

¹³Tedy Mojżesz odpowiedział ludowi: Nie bójcie się, a mocno stójcie, oczekawajcie wybawienia Pańskiego, które dziś uczyni nad wami. Bo Egiptcjanów, któreście dziś widzieli, już ich więcej na wieki nie oglądacie.

¹⁴Sam za was Pan walczyć będzie, a wy w pokoju będziecie.

¹⁵Tedy rzekł Pan Mojżeszowi: Przeczże ku mnie wołasz? Mów ty jedno synom Izraelskim, aby oni szli w drogę.

¹⁶A ty podnieś laskę swą, a rościęgni rękę swą nad morzem i rozdwoi się. Potym synowie Izraelscy przejdą po suszy śrzodkiem morza.

¹⁷Bom ja oto zatwadził serce Egiptcjanów, że i tam za wami pójdą w pogonią, a pokażę chwałę swą nad faraonem i nad wszytkiem wojskiem jego, nad wozy jego i nad wszemi jezdnemi jego.

¹⁸Na ten czas poznają Egiptcjanie, żem ja jest Pan, gdy chwałę swą okażę nad faraonem, nad wozy i nad jezdnemi jego.

¹⁹Tedy anioł Pański, który szedł przed wojskiem izraelskiem, zaszedł pozad za niemi, a on słup obłokowy, który przed niemi szedł, stanął za niemi.

²⁰I przyszedł miedzy wojsko egiptskie i miedzy wojsko izraelskie, tak iż była mgła, a barzo ciemno, ale oświecał noc, tak iż jedni do drugich przez całą noc nie mogli się przybliżyć.

²¹A tak, gdy Mojżesz podniósł rękę swą na morze, tedy Pan rozpędził morze, bo wiatr gwałtowny był przez całą noc do wschodu słońca, tak iż było morze suche, a wody się rozdzieliły.

²²Tedy synowie Izraelscy przeszli przez pośrzodek morza po suszy, a wody były jako mury, tak po prawej, jako i po lewej stronie ich.

²³I gonili za nimi Egiptcjanie aż do śrzod morza, wszytki konie faraonowe, wozy i jezdni jego.

²⁴A stało się o ranem wstaniu, iż Pan w słupie ogniowem i obłokowem wejzrał na wojsko Egiptcjanów, a zatrwożył nim.

²⁵I rozmiotał koła z wozów ich, a spodwracał je gwałtownie. Tedy rzekli Egiptcjanie: Uciekajmy przed Izraelczyki, boć Pan przeciw nam walcy za niemi.

²⁶Potym Pan rzekł Mojżeszowi: Podnieś rękę twą nad morze, a zbieżą się wody na Egiptcjany, na wozy i na jezdne ich.

²⁷A gdy podniósł Mojżesz nad morzem rękę swą, tedy przed zarankiem wróciło się ku pierwszej swej mocy, a Egiptcjanie bieżeli przeciw jemu, gdzie je Pan potopił w pośrzód morza.

²⁸Tak ony wody zbiegły się, a okryły wozy i jezdne wszytki, że wszytkiemi wojski faraonowemi, które za nimi weszły do morza, tak iż z nich i jeden nie uszedł.

²⁹Ale synowie Izraelscy przeszli po suszy w pośrzód morza, a wody były około nich jako mur, po prawej i po lewej stronie.

³⁰Tedy dnia onego wybawił Pan Izraelczyki z ręku Egiptcjanów. I widzieli Izraelczycy Egiptcjany pomarłe na brzegu morskiem.

³¹Gdzie też Izraelczycy oglądali zacną możność, którą Pan okazał nad Egiptcjany i bał się lud Pana, a uwierzył Panu i Mojżeszowi słudze jego.