Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Wyjścia 16 Bible Online

Księga Wyjścia 16 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Wyjścia 16

¹Potym wszytek poczet synów Izraelskich ruszyli się od Elim i przyszli do puszczej Syn, która leży miedzy Elim i Synaj, dnia piętnastego wtórego miesiąca po wyszciu ich z Egiptu.

²I szemrało wszystko zgromadzenie Izraelitów na puszczy przeciw Mojżeszowi i Aaronowi.

³I mówili do nich Izraelczycy: Obychmy byli pobici ręką Pańską w egiptskiej ziemi, gdychmy siedzieli nad garncy mięsa i gdychmy się najadali chleba do sytości. Abowiem otoście nas na puszczą wywiedli, chcąc nas ze wszytkiem zebraniem naszem głodem pomorzyć.

⁴Tedy Pan rzekł do Mojżesza: Spuszczę ja wam chleb z nieba, a lud wyszedszy będzie ji zbierał ile potrzeba na każdy dzień, abych ich doświadczył, jesli będą chodzić w zakonie mojem, czyli nie.

⁵Ale dnia szóstego niechaj się starają, aby tego, co do siebie naniosą w dwójnasób więcej nazbierano niż w ine dni.

⁶A tak rzekł Mojżesz i Aaron wszem Izraelczykom: Teraz wy w wieczór poznacie, iż was Pan wywiódł z ziemie egiptskiej.

⁷A rano oglądacie chwałę Pańską, bo usłyszał szemranie wasze przeciw sobie, ale my cóżechmy zacz są, iż szemrzecie przeciw nam?

⁸Po wtóre rzekł Mojżesz: Pan wam da z wieczora mięsa ku pokarmowi, a rano będziecie nakarmieni chlebem, boć słyszał szemranie wasze, którem przeciwko niemu szemrzecie, a my co jesteśmy? Wasze to szemranie nie jestci przeciw nam, ale przeciw Panu.

⁹I rzekł Mojżesz do Aarona: Powiedz wszytkiemu zebraniu Izraelczyków: Zejdźcie się przed obliczność Pańską, boć słyszał szemranie wasze.

¹⁰A gdy mówił Aaron do wszego zgromadzenia Izraelitów, pojzreli ku puszczy, a ono ukazała się im chwała Pańska w obłoku.

¹¹A Pan mówił do Mojżesza temi słowy:

¹²Szłyszałem szemranie Izraelitów, a tak im to powiedz: Miedzy dwiema wieczory będziecie pożywać mięsa, a rano chlebem nakarmieni będziecie i dowiecie się, żeciem ja jest Pan, Bóg wasz.

¹³Tedy w wieczór zleciały się przepiórki, tak iż okryły namioty, a z poranku rosy napadło około namiotów.

¹⁴A gdy ona rosa osychała, okazało się coś na puszczy maluczkiego i okrągłego jako żłod subtelny na ziemi.

¹⁵Co gdy Izraelczycy ujzreli, rzekli miedzy sobą: Toć jest man. Bo nie wiedzieli co było. Tedy jem powiedział Mojżesz: Tenci jest chleb, który wam Pan dał ku pożywaniu.

¹⁶A toć wam rozkazuje Pan, abyście ją zbierali każdy k swemu pożywieniu jeden omer, obliczywszy, jako kto ma wiele osób w swym namiocie.

¹⁷I także uczynili Izraelitowie, z których jedni więcej, a drudzy mniej zbierali.

¹⁸Potym mierzyli w omer, a który wiele nazbierał nic mu nie przybyło, a kto też mało nazbierał przedsię miał z swą potrzebę. Owa tak każdy zebrał ile mu na pożywienie potrzeba było.

¹⁹Powiedział im też Mojżesz, aby żaden z nich nic nazajutrz nie zostawował.

²⁰Ale oni w tym Mojżeszowi posłuszni nie byli i chowali niektórzy na jutro, w czym się im robacy zamnażali i śmierdziało, o co się na nie Mojżesz gniewał.

²¹Zbierali tedy na każdy dzień rano, ile każdy mógł zjeść, a gdy słońce wzeszło, gorącością swą wszytko roztopiło.

²²Tedy dnia szóstego nazbierali sobie w dwójnasób pokarmy, to jest, po dwu omer na każdego. I zeszli się wszyscy przełożeni onej gromady, oznajmując to Mojżeszowi.

²³Którym on tak powiedział: Toć jest co Pan rozkazał: Jutro będzie dzień świętego szabatu Pańskiego. Co macie piecz, pieczcie, a co macie warzyć, warzcie, a cokolwiek zostanie, na jutro sobie zostawcie.

²⁴Tedy na rozkazanie Mojżeszowe zostawiali na jutro, a nic się nie zaśmierdziało, ani w nim robaków było.

²⁵Rzekł k temu Mojżesz: Używajcież dziś jej, bo dzień dzisiejszy jest szabat Pański, a nie znajdziecie jej dziś na polu.

²⁶I będziecie przez sześć dni zbierać ją, boć siódmego dnia szabat jest, w który nic nie będzie.

²⁷A tak siódmego dnia wyszli niektórzy ku zbieraniu, ale nic nie naleźli.

²⁸Tedy rzekł Pan Mojżeszowi: Długoż tak będziecie się zbraniać, abyście nie słuchali rozkazania i ustaw moich.

²⁹Widzicie jako wam Pan dał szabat i dlatego dawa wam dnia szóstego pożywienie na dwa dni. Zostańże każdy na miejscu swym, a nie ruszaj się żadny z miejsca swego w dzień siódmy.

³⁰Święcili tedy dnia siódmego.

³¹I nazwali Izraelczycy imię jej man, iż była biała na kształt nasienia korjandrowego, a smak jej był jako miodownik.

³²Zatym powiedział Mojżesz: Pan rozkazuje, abyście pełne omer nasuli, iżby było zachowane dla potomstwa waszego, aby też wiedzieli jaki był pokarm, któremem was karmił na puszczy, gdym was wywiódł z ziemie egiptskiej.

³³Rzekł potym Mojżesz do Aarona: Weźmi bańkę, a włóż w nie pełen omer manny, a postaw ją przed Panem, aby była zachowana i do potomstwa waszego.

³⁴I jako Pan rozkazał Mojżeszowi, tedy Aaron postawił mannę przed skrzynią świadectwa, aby ją chowano.

³⁵Tedy synowie Izraelscy jadali mannę przez czterdzieści lat, aż przyszli do granic ziemie chananejskiej, w której mieszkać mięli.

³⁶A jest omer dziesiąta część efa.