Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Wyjścia 22 Bible Online

Księga Wyjścia 22 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Wyjścia 22

¹Jesliby kto wołu abo owcę przekradł, a zarznąłby ją abo przedał, ten powinien będzie wrócić pięć wołów za jednego, a cztery owce za jednę.

²A gdyby złodzieja na kradziestwie zastano, a zabito go, ten kto go zabije, nie winien śmierci.

³Ale jesli śrzód białego dnia to uczyni, winien będzie śmierci; a jesliż będzie złodziej miał skąd nagrodzić, niech nagrodzi, a jesliż nic nie ma, niech za swą kradzież będzie przedan.

⁴Jesliż rzecz kradzioną przy niem znajdą, tak wołu jako i osła, także owcę żywą, w dwójnasób ma wrócić.

⁵Też jesliby kto wypuściwszy bydło popasł czyje pole, abo winnice, tedy ma nagrodzić szkodę z naurodzajniejszego pola swego, abo z winnice.

⁶Jesliby w ciernie był założon ogień, a popaliłby snopie, abo żeć, abo pole, ten co ogień założył ma nagrodzić szkodę.

⁷Jesliby kto dał ku schowaniu sąsiadowi swemu śrebro, abo jakie klenoty, a potym by je ukradziono z domu jego, będzieli złodziej nalezion, ma w dwójnasób wrócić.

⁸Ale jesliby złodzieja nie znaleziono, tedy pan domu onego będzie pozwan do sędziów, aby przysiągł jako się nie tykał rzeczy brata swego.

⁹Także o każdą rzecz w czymby komu dano winę, o wołu, o osła, o owcę i o szatę, także i o każdą rzecz zgubioną, którąby mienił być swoją, rozprawa się ma stoczyć przed sędzie, a ten kogo winnem znajdą sędziowie, powinien będzie drugiemu dwojako nagrodzić.

¹⁰Też gdyby kto poruczył strzec komu osła, wołu, owce, abo inego bydlęcia, a ono by zdechło, abo się rozraziło, abo je przekradziono, gdzieby nikt nie widział,

¹¹Tedy tam miedzy onemi ma być przysięga Pańska skazana, jako rzeczy bliźniego swego sobie w pożytek nie obrócił, a w onej rzeczy na takowem dosyć uczynieniu przestać ma, a on drugi nie powinien nic wracać.

¹²Ale jesliżby ona rzecz była ukradziona, tedy on ma szkodę nagrodzić panu rzeczy onej.

¹³Też jesliby je źwierzę zjadło, postawi na to świadectwo, a tak zjedzionego nie powinien wrócić.

¹⁴Gdyby też kto wziął co od drugiego obyczajem pożyczanem, a ono by się roztrąciło abo zdechło w niebytności pana jego, tedy powinien szkodę nagrodzić.

¹⁵Ale jesliby pan jego był przy tym, tedy szkody nie powinien płacić, a byłoliby też najemne, tedy nic więcej nie winien, jedno najem zapłacić.

¹⁶Jesliby kto zwiódł panienkę za mąż niezmówioną, a zelżył ją, ma jej dać wiano i wziąć ją sobie ze żonę.

¹⁷A jesliż ociec jej broniłby jej wydać zań, ma jej odliczyć pieniądze, jako jest zwyczaj wiana panieńskiego.

¹⁸Czarownicam żyć nie dopuścisz.

¹⁹Każdy ten, coby się w nierządem grzechu z bydlęciem chował, śmiercią umrze.

²⁰Także i ten, któryby ofiarował jakiem bogom oprócz samego Pana, zabit będzie.

²¹Nie będziesz czynił gwałtu, ani uciśniesz przychodnia, boście też sami byli przychodniowie w ziemi egiptskiej.

²²Wy żadnej wdowy ani sierotki krzywdą ociężać nie będziecie.

²³A jesliżbyście je uciskali, a ony by wołały ku mnie, ja usłyszę uskarżenie ich.

²⁴Tedy się rozgniewam, a pomorduję was mieczem i zostaną wdowami żony wasze, a sierotami synowie waszy.

²⁵Pożyczyszli z ludu mego ubogiemu, który mieszka z tobą, pieniędzy, nie będziesz mu ciężek, lichwę z niego biorąc.

²⁶Jesli weźmiesz w zastawie szatę brata twego, tedy mu ją wrócisz przed zachodem słońca.

²⁷Abowiem tylko to jest przyodzianie jego, a przykryciem skóry jego, na którem legać ma, gdzie jesliby się jemu ku mnie zawołać przydało, tedy go wysłucham, abowiemem jest miłosierny.

²⁸Sędzi twoich sromocić, ani książęcia ludu twego złorzeczyć nie będziesz.

²⁹Nie zamieszkasz ofiarować z obfitości twoich i z rzeczy rozpływających się, a mnie dasz pierworodnego z synów twoich.

³⁰Toż uczynisz od wołu twego i od owce twojej. Siedm dni będzie przy macierzy swej, a ósmego dnia oddasz mi je.

³¹Będziecie mi świętemi ludźmi, a nie będziecie jeść mięsa rozdrapanego na polu, ale je psom wyrzucicie.