Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Wyjścia 5 Bible Online

Księga Wyjścia 5 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Wyjścia 5

¹Potym Mojżesz i Aaron szli do faraona i tak rzecz do niego czynili: Rozkazuje Pan, Bóg Izraelski, abyś puścił lud jego, iżby dzień święty jego obchodzili na puszczy.

²I odpowiedział farao: A cóż to jest za Pan, na którego rozkazanie miałbych ja puścić Izraelity? A ja ani znam Pana tego, ani też puszczę Izraelitów.

³Tedy rzekli: Ukazał się nam Bóg Hebrejczyków, którego imieniem prosiemy cię, abychmy trzy dni chodu mogli wolno do puszczej odejdź, a tam ofiary czynić Panu, Bogu naszemu, iżby on nas powietrzem, abo wojną nie karał.

⁴Na to król egiptski powiedział jem: Przecz ty Mojżeszu i Aaronie odrywacie lud od ich robót? Idźcie wy dosyć czynić urzędowi swemu.

⁵Czemuż mi wżdy tak wiele ludu tej ziemie odrywacie od roboty?

⁶A także onegoż dnia rozkazał farao przystawom nad ludźmi i urzędnikom,

⁷Aby dalej plew ludowi nie dawali przy robocie cegły, jako przedtym, ale iżby ich sami sobie nabywali.

⁸A przedsię aby im rozkazali oddawać cegłę pod tąż liczbą, jako zwykli, aby się nic nie umniejszało, boć są leniwi, a przetoż się chcą wyłudzić ku sprawowaniu ofiar Bogu swemu.

⁹A tak trzeba na nie podwyższyć robót, aby się imi bawiąc próżnych mów zaniechali.

¹⁰A przetoż przystawowie i urzędnicy szli do nich, a oznajmili im, iż farao nie kazał im plew dawać.

¹¹Owszem, aby szli, a gdzie mogą znaleźć, aby sobie plew nabywali. A wszakoż się im nic roboty ich umniejszyć nie miało.

¹²Tedy się lud rozbieżał po wszytkiej egiptskiej ziemi, ku zbieraniu ściernisk, miasto plew.

¹³A urzędnicy jem tem więcej donaglali, aby na każdy dzień robotam swym dosyć czynili, nie inaczej jedno jako kiedy im plewy dawano.

¹⁴Samy też przystawy Izraelczyków, co byli od urzędników faraonowych postanowieni, bito, iż w onych dniach zwykłej cegły nie oddawali.

¹⁵A przetoż przystawowie oni izraelscy przyszli do faraona, wołając do niego i mówiąc: Czemu to nam czynisz sługom twojem.

¹⁶Iż nam ani plew sługom twoim nie dają, a przedsię chcą, abychmy cegłę robili i biją nas dlatego sługi twoje, a lud nieprzystojnie trapią.

¹⁷Na to im on odpowiedział: Leniwiciście, leniwi, a dlategoż się ku ofiaram Panu wyłudzić chcecie.

¹⁸A tak idźcie do roboty, a chociaż wam i plew nie dadzą, przedsię wy zwykłą liczbę cegły oddawajcie.

¹⁹Tedy oni przystawowie Izraelczyków widząc, że się z nimi gorzej działo, gdy im powiedziano, iż się im nic robót zwykłych około cegły umniejszać nie miało,

²⁰Odszedszy od faraona, podkali się tuż z Mojżeszem i z Aaronem.

²¹A narzekali na nie mówiąc: Niechaj to Pan wie na was, a niech rozsądzi, iż dla was przyszlichmy w mierzączkę do faraona i służebników jego, a prawieście im sami dodali miecza, któremby nas mordowali.

²²Tedy Mojżesz wróciwszy się do Pana, tak do niego mówił: O Panie, czemuż taką ciężkość na ten lud dopuszczasz? I przeczżeś mię wżdy tu posłał?

²³Od tego czasu, jakom tu przyszedł do faraona, abych z niem imieniem twym mówił, tedy on lud ten jeszcze gorzej ściska, a przedsieś ty ludu twego wybawić nie raczył?