Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ijoba 3 Bible Online

Księga Ijoba 3 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ijoba 3

¹Potym Job usta swe otworzywszy, złorzeczył dniowi swojemu.

²A wołał Job tak mówiąc:

³Achby zginął dzień, w którym się urodził i noc w którą rzeczono: Począł się mężczyzna.

⁴Dzień on niechaj będzie ciemny, a niechaj o nim nie wie Bóg na wysokości, ani go niechaj żadna światłość nie oświeca.

⁵Niechaj go oszpeczą ciemności i cień śmierci, niechaj go ogarną obłoki, a niechaj będzie straszny dla gorącości dni.

⁶Niechajże się stanie ona noc ciemna, a niechaj nie będzie policzona miedzy dni w roku, a niechaj nie idzie w liczbę miesiąców.

⁷Noc ona niechaj będzie opustoszała, a niechaj się w nię nie przytrafia krzyk wesoły.

⁸Niechaj ją przeklinają ci, co przeklinają dzień, kiedy się gotują ku wzruszaniu płaczu swego.

⁹Niechaj się przy jej zmierzkaniu zaćmią gwiazdy, niech czeka światła, które nie przyjdzie, a niechaj nie ogląda świtania.

¹⁰Dlatego, iż ona nie zawarła drzwi żywota matki swojej, a nie skryła boleści od oczu moich.

¹¹Przeczżem nie umarł wnet z żywota, abo przeczżem z niego wyszedł, iżem wnet nie zginął?

¹²Przeczże mię na kolanach piastowano? A przeczżem piersi sać dawano?

¹³Abowiem teraz odpoczywałbych bezpiecznie i spałbych świebodnie, a miałbych był pokój.

¹⁴Z królmi i z ludźmi poradnymi tego świata, którzy sobie budowali miejsca spustoszałe.

¹⁵Także i z książęty, którzy mieli dosyć złota, a w domoch swych mieli pełno śrebra.

¹⁶Abo przeczem się nie stał, jako martwy płód, a nie widany, abo jako niemowiątka, które światłości nie widziały?

¹⁷Tamci ludzie niepobożni przestawają burdy czynić i spracowani odpoczywają.

¹⁸Tam więźniowie pospołu sobie wytchną, a nie usłyszą głosu uciskającego.

¹⁹Tam się zrówna mały z wielkim, a sługa wolnym jest od pana swego.

²⁰Ale czemuż nędznemu dopuszcza światłości, a żywota tym, którzy są utrapionego serca.

²¹Którzy czekają śmierci, a nie przyjdzie, a pilniej jej szukają niż skarbu.

²²Którzy by byli barzo radzi i weseli, gdyby się do grobu dostali.

²³Także i mężowi, który nie wie drogi, a któremu ją Bóg zagrodził,

²⁴Abowiem niżli jeść pocznę, wzdychałem, a rzewne narzekanie moje jest jako wody gwałtownie się dobywające.

²⁵Abowiem to, czegom się barzo bał, potkało mię, a czegom się lękał, przypadło na mię.

²⁶Nie mam pokoju, ani bezpieczeństwa, abowiem przyszła na mię takowa trwoga.