Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ijoba 30 Bible Online

Księga Ijoba 30 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ijoba 30

¹A teraz się oto ze mnie śmieją młodszy niżli ja, których ojcom nie poruczył bych był psów trzody mojej.

²Którychem możności rąk nie potrzebował, gdyż czerstwość wieku ich zginęła.

³Którzy nędzą i głodem przymuszeni uciekali na puszczą na miejsce ciemne, spustoszałe i zburzone.

⁴Którzy sobie rwali chwasty po chrościech, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

⁵Które wyganiano z miasta, a ludzie za nimi wołali jako za złodziejmi.

⁶Tak iż musieli mieszkać w dolech nad potoki, w jaskiniach ziemie i miedzy skałami.

⁷Rycząc miedzy drzewiem, a gromadząc się pod krzewinę.

⁸Synowie szalonych i synowie ludzi bezecnych, którzy są podlejszy niżli proch.

⁹Terazem ja jest miedzy nimi pieśnią, a stałem się baśnią ich.

¹⁰Brzydzą się mną, a odstępują precz ode mnie, a nie wstydzą się plwać mi w twarz.

¹¹Abowiem Bóg odwiązał powróz mój i utrapił mię, a także oni odrzucili wędzidło moje.

¹²Młodzieńcy powstali przeciwko mnie po prawej stronie i spychali nogi moje, a deptali po mnie jako po ścieżce ku zniszczeniu memu.

¹³Rosypali drogę moję, a zmocnili się na skażenie moje, chociaż przed tym nie mieli pomocnika.

¹⁴Wyrywają się na mię jako przez szeroką przerwę, a widząc mię strapionego przydają na mię.

¹⁵Przyszły na mię trwogi, a pędziły mię jako wiatr, zacność moja i zdrowie moje przeminęło jako obłok.

¹⁶A teraz dusza moje rozlała się we mnie, a ogarnęły mię dni utrapienia.

¹⁷W nocy mi boleść wierci kości moje, a żyły me nie uspokoją się.

¹⁸Szata moja odmieniła się od gwałtownej boleści, która mię ogarnęła zewsząd jako szata, którą przeporem przez głowę wdziewam.

¹⁹Wrzuconem jest w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

²⁰Gdy do ciebie wołam, nie wysłuchasz mię; stanąłem przed tobą, a nie pojzrałeś na mię.

²¹Odmieniłeś mi się w okrutnika, a mocą ręki twej stałeś mi się sprzeciwnym.

²²Podniosłeś mię, a woziłeś mię na wietrze, a dopuściłeś się rozpłynąć mojej bytności.

²³Bo pewnie wiem, że mię podasz śmierci i do domu zgotowanego wszytkim żywiącym.

²⁴A jednak żaden ręki swej nie ściągnie na grób, ani żadna prośba nie pomoże czasu trapienia jego.

²⁵Izażem nie płakał ciężko utrapionych, a dusza moja izali się nie smęciła nad ubożuchnym.

²⁶A tak gdym czekał czego dobrego, przyszło nieszczęście; a gdym się nadziewał światłości, przyszła ciemność.

²⁷Wzruszyły się wnętrzności moje, a nie uspokoiły się i ogarnęły mię czasy żałosne.

²⁸Chodziłem szczerniawszy, ale nie od słońca, a stojąc w zgromadzeniu wołałem.

²⁹Zbraciłem się z smoki, a stowarzyszyłem się z strusi.

³⁰Skóra moja poczerniała na mnie, a kości moje wyschły od gorącości.

³¹Arfa moja obróciła się w lament, a instrument mój w głos płaczących.