Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ijoba 31 Bible Online

Księga Ijoba 31 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ijoba 31

¹Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, tak iżem nie pojzrał na pannę.

²Abowiem i cóż by był za dział mój z Bogiem z góry, a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

³Azaż złośnikowi nie jest zgotowane zginienie, a niezwyczajne karanie tym, co broją złość?

⁴Azaż on nie widzi dróg moich, a nie liczy każdego postąpienia mego?

⁵Jesliżem się parał kłamstwem, a noga moja spieszyła się do zdrady?

⁶Niechajże mię odważy na wadze sprawiedliwej, a niechaj Bóg rozezna szczyrość moję.

⁷Jesliże noga moja ustąpiła z drogi, a serce moje szło za okiem moim, a jesliże jaka zmaza przylnęła na ręce moje.

⁸Tedy ja niechaj sieję, a drugi niechaj pożywa, a moje szczepie niechaj będzie z gruntu wykorzenione.

⁹Jesliże serce moje było zwiedzione pożądliwością niewiasty, a czyhałem na zdradzie u drzwi bliźniego mego.

¹⁰Niechajżeć żona moja miele żarny inemu, a niechaj podejmie zelżywość od inych.

¹¹Abowiem to jest wielka złość, a występek godny karania.

¹²Jest to ogień, który wszytko pożyra, aż do szczątka, który by wykorzenił wszytkę majętność moję.

¹³Jesliżem zbraniał rozsądku, gdy się ze mną obchodził prawem sługa abo służebnica.

¹⁴Cóż bych z sobą począł, gdyby powstał Bóg na sąd? Abo co bych mu odpowiedział, gdyby mię nawiedził?

¹⁵Izaż nie ten, który mię sprawił w żywocie, sprawił też i onego? A tenże nas sam wykształtował w żywocie.

¹⁶Jesliżem kiedy zabraniał czego na żądanie ubogich, a odwłaczałem prośby wdowie.

¹⁷Jesliżem sam jadł partekę moję, a nie jadła jej ze mną sierota,

¹⁸Abowiem od młodości mojej urosło to ze mną, żem im był jako ociec, a jakom skoro wyszedł na świat opatrowałem wdowy.

¹⁹Jesliżem kogo widział ginącego przez szaty, a iż ubogi odzienia nie miał,

²⁰Jesliże mi nie dziękowały biodra jego, iż się zagrzał wełną owiec moich,

²¹Jesliżem groził sierocie, gdyżem wiele władnął przy sądzie.

²²Łopatka moja niech odpadnie od plec moich, a ramię moje niechaj będzie wytracone z stawu swojego.

²³Bo trapienie, które by na mię Bóg przywiódł, straszyłoby mię, a nie mógłbych znieść ciężkości jego.

²⁴Jesliżem pokładał nadzieję moję w złocie, a mówiłem bryle złota: Tyś jest ufaniem moim.

²⁵Jesliżem się weselił, gdy się przymnażało bogactw moich, a iżem nabył ręką swą obfitości wszego.

²⁶Jeslim się przypatrował jasnej światłości słonecznej i miesiącowi jaśnie wschodzącemu.

²⁷A serce moje uwiodło się potajemnie i pocałowały usta me rękę swoję.

²⁸Abowiem by to była złość godna pomsty, gdybych się zaprzał Boga, który jest na wysokości.

²⁹Jesliżem się kiedy weselił z nieszczęścia przyjaciela mego, a jeslim się kochał, gdy się mu co złego przydało.

³⁰Alem i potąd nie dał zgrzeszyć ustam moim, abym mu miał życzyć przeklęctwa.

³¹Izaż mi nie mówili domowi moi: Obyż się nam kto dał nasycić mięsa jego.

³²Nigdy gość nie spał na dworze, a drzwi moje były otwarte przychodniowi.

³³Jesliżem zakrywał złość moję, jako iny człowiek, a nieprawość moję kryłem w zanadrzu moim,

³⁴Jesliżem się kiedy lękał pocztu wielkiego, a jesliże mię też kiedy ustraszyło wzgardzenie domowych moich, tak iżem milczał, a nie śmiałbym wynidź ze drzwi moich.

³⁵Oby ten był, co by mię wysłuchał, gdyż ten jest cel mój, aby Wszechmocny odpowiedział za mię, chociażby też nieprzyjaciel mój pisał przeciw mnie pozew.

³⁶Którego jesliż nie poniosę na ramieniu moim, a nie włożę go na głowę jako wieńca?

³⁷Jesliż każde postąpienie moje nie wyliczę przed nim, a pójdę przedeń jako przed książę.

³⁸Jesliże woła przeciw mnie ziemia moja, a jesliże z nią społem płaczą zagony jej.

³⁹Jesliżem użytków jej używał bez pieniędzy i ociążyłem duszę tych, co na niej zasiedli,

⁴⁰Niechajże mi urośnie miasto pszenice oset, a miasto jęczmienia kąkol. A tuć jest koniec słów Jobowych.