Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Psalmów 102 Bible Online

Księga Psalmów 102 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Psalmów 102

¹Modlitwa utrapionego, kiedy jest w ucisku, a gdy się przed Panem żałobliwie uskarża. Panie wysłuchaj modlitwę moję, a niechaj wołanie moje przyjdzie przed cię.

²Nie zakrywaj oblicza twego przede mną i owszem, gdym jest uciśnion, nakłoń ucha twego ku mnie, a wysłuchaj mię przeto, gdy cię wzywam.

³Abowiem dni moje zniszczały jako dym, a kości moje wygorzały jako głownie.

⁴Serce moje wywiędło i wyschło jako trawa, iżem zapomniał jeść chleba mego.

⁵Kości moje przyschły do skóry mojej dla głosu narzekania mego.

⁶Stałem się jako pelikan na puszczy, a jestem jako puchacz mieszkający na pustyniach.

⁷Nie śpię, a jestem podobien wróblowi, który sam zostawa na dachu.

⁸Nieprzyjaciele moi ustawicznie mi lekkość wyrządzają, a ci, co się zajątrzyli przeciw mnie, sprzysięgają się.

⁹Tak, iżem jadł popiół jako chleb, a picie moje mieszałem ze łzami.

¹⁰Dla twojej popędliwości i dla gniewu twego, abowiem wywyższyłeś mię i zasięś mię złożył.

¹¹Dni moje są jako cień, który przemija, a jam zwiądł jako trawa.

¹²Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a pamiątka twoja na wieki wieczne.

¹³Powstań a zmiłuj się nas Syjonem, abowiem-ci jest czas, żebyś się rozlitował nad nim, gdyż czas naznaczony przyszedł.

¹⁴Abowiem barzo się kochają słudzy twoi w kamieniach jego i żałują prochu jego.

¹⁵Tedy pogani będą się bać imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy wielmożności twojej.

¹⁶Abowiem Pan pobudował Syjon i okazał się w chwale swojej.

¹⁷Wejzrał na modlitwę ubogich, a nie wzgardził prośbą ich.

¹⁸To będzie napisano dla potomstwa przyszłego, a lud, który się zrodzi, będzie chwalił Pana.

¹⁹Abowiem Pan wejzrał z wysokości mieszkania swego świętego, a pojzrał Pan z nieba na ziemię.

²⁰Aby wysłuchał wzdychania więźniów i rozwiązał zdane na śmierć.

²¹A iżby imię Pańskie było chwalone w Syjonie i sława jego w Jeruzalem.

²²Gdy będą zebrani pospołu narodowie królestwa, aby służyli Panu.

²³Ucisnął w drodze siły moje i ukrócił dni moich.

²⁴A tak mówię: Boże mój nie zatracaj mię w pośrodku wieku mego, abowiem twoje lata trwają na wieki wieczne.

²⁵Naprzód ugruntowałeś ziemię, a niebiosa są sprawą rąk twoich.

²⁶Ony zginą, ale ty zostaniesz; a wszytko zwiotszeje jako odzienie, odmienisz je jako szatę i przemienią się.

²⁷Ale ty zawsze jednakim jesteś, a lata twoje końca nie mają.

²⁸Dzieci służebników twoich zostaną, a potomstwo ich będzie utwierdzone przed tobą.