Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Psalmów 109 Bible Online

Księga Psalmów 109 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Psalmów 109

¹Przedniejszemu nad śpiewaki. Psalm Dawidów. Boże mojej chwały, nie milczże tego.

²Iżci oto zdradliwi a niepobożni otworzyli usta przeciwko mnie, a mówili ku mnie językiem kłamliwym.

³Ogarnęli mię słowy przykremi, a walczyli przeciw mnie bez przyczyny.

⁴Za miłość moję byli mi przeciwnymi, a jam się za nimi modlił.

⁵Oddawali mi złem za dobre, a nienawiścią za moję przyjaźń.

⁶Postawże przeciw niemu złośnika, a sprzeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

⁷Gdy o nim sąd będzie zasadzon, niechajże wyjdzie przeciwko niemu skazanie, a jego prośba niechaj go winnym uczyni.

⁸Niechaj się skrócą dni jego, a przełożeństwo jego niechaj weźmie kto iny.

⁹Synowie jego niechaj osierocieją, a żona jego niechaj będzie wdową.

¹⁰Niechajżeć się ustawicznie tułają synowie ich, niechaj żebrzą, a niechaj nabywają żywność sobie wychodząc z pustek swoich.

¹¹Niechaj wszytka majętność jego zginie u lichwiarza, a pracą jego niechaj rozchwytają obcy.

¹²Niechajże się nad nim nikt nie wzrusza miłosierdziem, a niechaj nie ma nikt litości nad sierotami jego.

¹³Ostatki jego niechaj poginą, a w drugim narodzie niechać będzie wygładzone imię jego.

¹⁴Niechajżeć Pan przywiedzie sobie na pamięć złość ojców jego, a grzech matki jego niechać zgładzon nie będzie.

¹⁵Niechać Pan ma na nie ustawiczną pieczą, a niechaj pamiątkę ich wytraci z ziemie.

¹⁶Przeto, iż on też zapominał czynić miłosierdzia, a prześladował człowieka ubogiego i żebraka, a chciał zabić tego, który był serca zafrasowanego.

¹⁷A iż się kochał w złorzeczeństwie, przeto nań też przyszło, a gdyż nie chciał błogosławieństwa, oddaliło się od niego.

¹⁸Oblókł się w przeklęctwo jako w szatę swoję, przeniknęło jako woda aż do wnętrzności jego, a jako oliwa aż w kości jego.

¹⁹Niechajżeć w nim chodzi jako w szacie, a miasto pasa niechać się im zawżdy opasuje.

²⁰Ta zapłata od Pana niechać będzie sprzeciwnikom moim i tym, którzy wszytko złe mówią przeciw duszy mojej.

²¹Ale ty, o Panie, Boże mój, uczyń tak ze mną dla imienia twego, a gdyż jest dobrotliwe miłosierdzie twoje, wyrwisz ty mnie sam.

²²Abowiemem-ci ja jest ubogi i niedostateczny, a serce moje zranione jest we mnie.

²³Przemijam prawie jako cień ginący prędko, a ginę jako szarańcza.

²⁴Zemdlone są od postu kolana moje, a ciało moje wychudło przez tłustości.

²⁵I zstałem się ja u nich pośmiewiskiem, a którzy mię widzieli, kiwali na mię głową.

²⁶Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój, a wybaw mię według miłosierdzia twego.

²⁷Aby poznali, iż to jest moc twoja, a iż ty to czynisz Panie.

²⁸Niechajżeć mi oni złorzeczą, a ty błogosław; niechaj powstawają, aleć będą zawstydzeni, a rozweseli się służebnik twój.

²⁹Przeciwnicy moi niechać będą wstydem obleczeni, a niechać się okryją sromotą swą.

³⁰Będę zacnie wysławiał Pana usty mojemi, a pośród wiela ludu chwalić go będę.

³¹Iż on stanął po prawej stronie ubogiemu, aby go wybawił od tych, którzy chcieli potępić duszę jego.