Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Przysłów 31 Bible Online

Księga Przysłów 31 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Przysłów 31

¹Słowa Lamuela króla i proroctwo, w którym go ćwiczyła matka jego.

²I cóż synu mój? I cóż synu żywota mego? I cóż synu mój namilejszy?

³Nie podawaj niewiastam majętności twoich, ani się udawaj tą drogą, kędy królowie giną.

⁴Nie królewska to rzecz jest, o Lamuelu, nie królewska, opijać się wina, a nie jest rzecz książęca zabawiać się sekar.

⁵Byś snadź opiwszy się nie zapomniał statutów, a odmieniłby sprawiedliwość wszytkich ludzi utrapionych.

⁶Dajcie sekar ginącemu, a wino tym, którzy są frasownej myśli.

⁷Aby pił, a zapomniał ubóstwa swego, ani wspominał więcej utrapienia swego.

⁸Mów o krzywdę tego, który o się mówić nie umie, gdy ma sprawę z ludźmi śmiertelnemi.

⁹Otwórz usta twe, a sądź sprawiedliwie; broń krzywdy ubogiego i niedostatecznego.

¹⁰I któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż jest daleko kosztowniejsza niżli perła?

¹¹Mąż jej ufa jej serdecznie, a nie żąda łupów.

¹²Odda mu dobrym, a nie złym po wszytek czas żywota swego.

¹³Szuka wełny i lnu, a robi chutliwie rękami swemi.

¹⁴Jest jako okręt kupiecki, w którym sobie z daleka żywność przywożą.

¹⁵I wstawa jeszcze w nocy, a gotuje jeść czeladce swojej i obrok dziewkam swoim.

¹⁶Oględuje rolą i kupuje ją, a z nabycia rąk swych sadzi winnicę.

¹⁷Biodra swe przepasuje mocą, a posila ramiona swoje.

¹⁸Doświadcza jako jest dobre kupiectwo, a pochodnia jej nie gaśnie.

¹⁹Bierze w ręce swe kądziel, a w ręku swych obraca wrzeciono.

²⁰Rękę swą ściąga ku ubogiemu, a ręce swe ściąga ku niedostatecznemu.

²¹Nie lęka się, aby miał wadzić śnieg czeladce jej, abowiem wszytka czeladka jej chodzi w szatach podszytych.

²²Sprawuje sobie kobierce, a len cienki i szarłat jest odzieniem jej.

²³Mąż jej znaczny jest w radzie, gdy siedzi miedzy starszemi ziemie swej.

²⁴Płótna tcze i przedawa i pasy oddawa kupcowi.

²⁵Moc i ochędóstwo jest odzieniem jej, a będzie się na potym weseliła.

²⁶Usta swe chowa roztropnie, a nauka pobożna w języku jej.

²⁷Opatruje rząd domu swojego, a chleba swego nie używa w próżnowaniu.

²⁸Nastawają synowie jej, którzy ją szczęśliwą wyznawają, także i mąż jej chwali ją.

²⁹Wiele niewiast zebrały sobie bogactwa, aleś ty wszytki przewyższyła.

³⁰Omylnać jest łaska, a niczemna jest cudność, ale niewiasta, która się Pana boi, otrzyma chwałę.

³¹Niechajże weźmie nagrodę z prace rąk swoich, a sprawy jej niechaj ją wysławiają w zgromadzeniu.