Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Koheleta 3 Bible Online

Księga Koheleta 3 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Koheleta 3

¹Wszytki rzeczy mają zamierzony czas swój, a wszytko co kto umyśli pod niebem, przyjdzie za swem czasem.

²Czas rodzenia, czas umierania; czas siania i czas zbierania rzeczy sianych.

³Czas zabijania i czas leczenia; czas każenia i czas budowania.

⁴Czas płaczu i czas śmiechu; czas narzekania i czas skakania.

⁵Czas rozwalać kamienie i czas je zbierać; czas obłapiać i czas obłapiania przestawać.

⁶Czas nabywania i czas tracenia; czas chowania i czas odrzucenia.

⁷Czas rozparania i czas zszywania; czas milczenia i czas mówienia.

⁸Czas miłować i czas nienawidzieć; czas walki i czas pokoju.

⁹Cóż tedy za pożytek ma ten z tego, około czego pracuje?

¹⁰Abowiem widzę zabawę, którą dał Bóg ludziam, aby się w niej bawili.

¹¹Wszytko porządnie sprawił w swój czas, k temu też włożył wiek w serce ich, bez którego człowiek nie zrozumie sprawie, którą Bóg czyni doskonale.

¹²Wiem tedy, iż nic lepszego nie jest jedno się w nich weselić, a poczciwie się zachować w żywocie swoim.

¹³A k temu, aby każdy człowiek jadł, pił, a hojnie używał wszytkiej pracy swej, gdyż jest dar Boży.

¹⁴Doznałem też, iż to, cokolwiek Bóg czyni, zostawa na wieki, a żaden nic nie przyda, ani od tego ujmie i dlatego to czyni, aby się go bano.

¹⁵To co było, już jest, a co ma być, już było, a Bóg rzeczy przyszłe z przeszłymi złączy.

¹⁶Nadto-m widział pod słońcem miejsce sądów, kędy jest niepobożność, a miejsce sprawiedliwości, kędy jest nieprawość.

¹⁷Tedym rzekł w sercu moim: Bóg sądzi sprawiedliwego i niepobożnego, abowiem tam w każdej rzeczy i w każdej sprawie przyjdzie czas zamierzony.

¹⁸K temum ja rzekł w sercu moim o sprawie synów ludzkich, iż tak są od Boga sprawieni, a okazali, iż oni są podobnymi zwierzętam.

¹⁹Abowiem takowyż przypadek przychodzi na ludzi jako i na zwierzęta, gdyż jako umiera ono, tak i ten umiera i jednakiegoż ducha mają wszyscy, a nie ma nic człowiek przed bydlęciem, bo wszytko jest próżność.

²⁰Wszytko idzie na jedno miejsce, a wszytko jest z prochu i zasię wszytko w proch się obróci.

²¹I któż wie jesli duch człowieczy idzie wzgórę, abo jesli duch źwierzęcy zstępuje na dół pod ziemię?

²²A tak widziałem, że nic lepszego nie jest, jedno aby się człowiek weselił w pracach swoich, gdyż ten jest dział jego, abowiem któż jest, co by go przywiódł k temu, iżby to oglądał, co ma być po nim?