Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Koheleta 5 Bible Online

Księga Koheleta 5 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Koheleta 5

¹Ostrzegaj nogi twojej, gdy idziesz do domu Bożego, a bądź przychylniejszym ku słuchaniu niżli ku dawaniu ofiar ludzi szalonych, abowiem oni nie umieją nic dobrego czynić.

²Nie skwapiaj się usty twemi, a serce twe niechaj nie będzie prędkie mówić przed Bogiem. Abowiem Bóg jest na niebie, a ty na ziemi; a przetoż mało mów.

³Bo jako sen przychodzi z wielkich zabawek, tak głos szalonego z wiela słów.

⁴Gdy poślubisz co Bogu, nie omieszkawajże tego oddać. Abowiem się mu szaleni nie podobają, a przetoż co zaślubisz, oddaj.

⁵Lepiej jest nie obiecować, a niżli obiecawszy, nie oddać.

⁶Nie dopuszczaj ustam twym, abyś przez nie zgrzeszyć miał, ani mów przed aniołem, iż się to zstało z niewiadomości, by się snadź Bóg nie rozgniewał dla takich twoich słów, a rozproszyłby sprawy rąk twoich.

⁷Abowiem gdzie wiele snów, próżności i słów wiele, a przetoż się bój Boga.

⁸Jesli widzisz gwałtowne uciśnienie ubożuchnego i gwałt w sądzie i w sprawiedliwości na ziemi, nie dziwujże się takowej sprawie; abowiem wysokiego urzędu wyższy dogląda, a jeszcze są wyższy nad tymi.

⁹Obfitość ziemie jest nade wszytko, a przez oranie trwa stan królewski.

¹⁰Który się kocha w pieniądzach, nie może ich być nasycon, a który miłuje bogactwa, nie ma z nich pożytku. A i toć jest próżność.

¹¹Gdzie jest wiele majętności, tam też wiele tych, którzy je wytrawiają. A przetoż pan ich nic z tego nie ma, jedno iż się ich napatrzy.

¹²Robotnikowi wdzięczyny jest sen, chociaż mało, chociaż wiele je, ale bogaczowi dostatek spać nie dopuszcza.

¹³Jest jedna boleść zła, którąm widział pod słońcem, bogactwa, które panowie chowają na swe złe.

¹⁴Abowiem ony bogactwa przez złą sprawę zginą, tak iż gdy się mu syn urodzi, nie ma nic.

¹⁵Jako wyszedł z żywota matki swojej, także się zasię nago wróci do niej, a odejdzie tak jako przyszedł, nie wziąwszy nic z pracej swojej, o której się starały ręce jego.

¹⁶I toć też jest jeden zły kłopot, iż jako przyszedł, tak odejdzie, a żadnego pożytku nie ma, który na wiatr pracuje.

¹⁷Po wszytek czas żywota swego omacnie jada z wielkim frasunkiem, kłopotem i gniewem.

¹⁸A przetożem ja obaczył co jest lepszego: chędogo jeść i pić, a używać hojnie ze wszytkiej swej pracy, o której człek pracował pod słońcem po wszytki dni żywota swego, których mu Bóg użyczył, gdyż to jest dział jego.

¹⁹Tak, iż każdemu człowiekowi dał Bóg bogactwa i majętności i dał mu moc, aby ich używał, a wziąwszy dział swój, aby się weselił z pracej swojej, a toć jest dar Boży.

²⁰Abowiem taki człowiek niewiele pamięta dni żywota swego, gdyż mu Bóg użycza wesela serca jego.