Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Izajasza 34 Bible Online

Księga Izajasza 34 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Izajasza 34

¹Przybliżcie się narodowie ku słuchaniu, a wy ludzie wyrozumiewajcie, ziemio i wszytko, co na niej jest, słuchaj, okrągu świata i wszystko, co się rodzi na niem.

²Abowiem popędliwość Pańska jest nad wszytkimi narody, a rozgniewanie jego nad wszytkimi zastępy ich, poraził je a podał je na pomordowanie.

³A pobici ich precz wyrzuceni będą i zaśmierdzą się trupy ich, a opłyną góry krwią ich.

⁴I wszytek zastęp niebieski zniszczeje, a niebiosa zwinione będą jako księgi i wszytek ich zastęp upadnie, jako liść upada z macice a z drzewa figowego.

⁵Abowiem miecz mój opojony jest na niebie. A oto zstąpi przeciw Edomczykom na sąd, a przeciw ludowi naznaczonemu ku straceniu.

⁶Miecz Pański pełny jest krwie, utłuścił się w tłustości i we krwi baranów i kozłów i w łoju około nerek skopowych, ofiara Pańska jest w Bozra, a wielka porażka w ziemi edomskiej.

⁷A jednorożcowie zstąpią z nimi i bycy z wołmi, a ziemia ich będzie pojona krwią i proch ich skrzepnie się z tłustością.

⁸Abowiem dzień jest pomsty Pański a rok zapłaty ku zemsczeniu Syjona.

⁹Rzeki jej obrócą się w smołę, a proch jej w siarkę, a ziemia w żywicę gorającą.

¹⁰Nie będzie zgaszona ani we dnie ani w nocy. Dym jej wiecznie się kurzyć będzie, a od narodu do narodu pusta będzie, a żaden nie będzie, co by przez nie przeszedł.

¹¹Ale bąk i bocian posiędą ją, puchacz i kruk mieszkać w niej będą i będzie podług sznuru zborzona, a podług wagi spustoszona.

¹²Ślachcicy jej nie będą pany w niej i wszytki książęta jej wniwecz się obrócą.

¹³Zrostą ciernia na pałacach jej, pokrzywa i oset na zamkach jej, będzie mieszkaniem smokom, a przebywaniem struśom.

¹⁴Tam się zyim i jim zejdą, a zawoła latawiec na towarzysze swoje: Tam jędza leżeć będzie i najdzie sobie odpoczynienie.

¹⁵A lelek uplecie sobie gniazdo u wysiedzi jajca swe, a wylęże i schowa pod cieniem dzieci swe, a tamże się też zlecą społu sępowie.

¹⁶Szukajcie w księgach Pańskich, a czytajcie; nic się iście z tego nie umniejszy, a jedno z drugim nie ubędzie, abowiem usta jego to rozkazały, a duch jego zbierze je.

¹⁷Rzucił im o nie los, a ręka jego ją sznurem im rozmierzyła; posiędą ją na wieki, a od narodu do narodu mieszkać w niej będą.