Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Izajasza 37 Bible Online

Księga Izajasza 37 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Izajasza 37

¹Co gdy usłyszał król Ezechiasz rozdarł odzienie swoje, a oblókszy się w wór wszedł do domu Pańskiego.

²I posłał Eliakima ochmistrza i Sobnę kanclerza i starsze kapłany obleczone w wory do Ezajasza proroka, syna Amosowego.

³Którzy tak mówili k niemu: Takci powiedzieć Ezechiasz rozkazał: Dzień ten, jest dzień utrapienia, kajania i bluźnierstwa, abowiem dziatki przyszły aż do macice, a nie dostawa mocy ku rodzeniu.

⁴Aza snadź usłyszy Pan, Bóg twój, słowa Rabsacesowe, którego przysłał król assyryjski, pan jego, ku złorzeczeniu Boga żywiącego i ku bluźnieniu słowy które słyszał Pan, Bóg twój, a przetoż uczyń modlitwę za ostatkiem tych, którzy pozostali.

⁵Przyszli tedy służebnicy króla Ezechiasza ku Ezajaszowi.

⁶Którym odpowiedział Ezajasz: Powiedzcie tak panu swemu, żeć tak mówi Pan: Nic się nie bój słów, któreś słyszał, którymi słudzy króla assyryjskiego mnie lżyli.

⁷Oto ja wzbudzę nań wiatr, którego gdy usłyszy szum wróci się do ziemie swej, a dam go porazić mieczem w ziemi jego.

⁸Tedy się Rabsaces wrócił, a nalazł króla assyryjskiego dobywającego Lobny, bo słyszał, iż odciągnął od Lachis.

⁹Przyszła też do niego wieść o Taraku, królu etiopskim, iż ruszył wojnę przeciw jemu. Co usłyszawszy posłał posły do Ezechiasza z tymi słowy.

¹⁰Tak mówcie do Ezechiasza, króla judzkiego: Niechaj cię nie zawodzi Bóg twój, któremu ufasz mówiąc: Nie będzie Jeruzalem podane w ręce króla assyryjskiego.

¹¹Oto słyszałeś, co królowie assyryjscy uczynili wszytkim ziemiam, które poborzyli. Izali i ty możesz być wybawion?

¹²Azaż wybawili bogowie narodów, które popsowali przodkowie moi: Gozan, Haran, Rezef i syny Eden, którzy byli w Telassar?

¹³I gdzież król Emat i król Arfad? I król miasta Sefarwaim, Ana i Awa?

¹⁴Tedy Ezechiasz wziąwszy listy od posłów przeczedł i wstąpił do domu Pańskiego a tam je otworzył przed oblicznością Pańską.

¹⁵I modlił się Ezechiasz do Pana mówiąc:

¹⁶Panie zastępów, Boże izraelski, który siedzisz na cherubiniech, tyś jest sam Bóg wszech królestw ziemskich, tyś stworzył niebo i ziemię.

¹⁷Panie, nakłońże ucho twe a usłysz, otwórz oczy twe o obejzryj, a posłuchaj wszytkich słów Sennacherybowych, które przysłał ku złorzeczeniu Boga żywiącego.

¹⁸Zaisteć Panie, królowie assyryjscy poborzyli wszytki krainy i wszytki ziemie ich.

¹⁹I popalili ogniem wszytki bogi ich, gdyż oni bogowie nie byli, jedno robota rąk ludzkich, drewno i kamień, także też zginęli.

²⁰Teraz tedy Panie, który jesteś Bóg nasz, wybaw nas z rąk jego, aby wszytki królestwa na ziemi poznały, iżeś ty sam jest Pan.

²¹Tedy Ezajasz, syn Amosów, posłał do Ezechiasza z tymi słowy: Tak mówi Pan, Bóg izraelski: Iżeś się do mnie modlił przeciw Sennacherybowi, królowi assyryjskiemu.

²²Takowe jest słowo, które Pan wydał przeciw jemu. Iż zgardził tobą, o panno, córko syjońska, a naśmiewał się z ciebie, a potrząsał na cię głową córko jerozolimska.

²³Komu żeś to pohańbienie uczynił? Kogoś bluźnił? Przeciw komu żeś podniósł głos twój? A oczy swe podniosłeś wzgórę? Izali nie przeciw świętemu izraelskiemu?

²⁴Hańbiłeś Pana przez poselstwo sług twoich, a rzekłeś: Wstąpiłem z wielkością wozów mych na wierzch gór w strony Libanu, a podrąbię wszytki cedry jego i wyborne jedliny jego, wnidę aż do końca nawyższego miejsca jego, tak w puszczach, jako i urodzajnych miejscach.

²⁵Rozkopałem ziemię, a piłem wody i wysuszyłem podeszwami nóg moich rzeki wszytki u miast oblężonych.

²⁶Izaliś nie słyszał, iżem je za dawnych czasów uczynił, a iżem je od dawnego czasu sam sprawił? A teraz izali je już mam obrócić w kupę rumu jako insze miasta obronne?

²⁷Których mieszczanie byli jako przez ręki, polękali się i stali się jako trawa polna a jako zielsko zielone i jako trawa na dachu, która pierwej niż urośnie, zwiędnie.

²⁸Świadomem mieszkania twego, wyścia i weścia twego i popędliwości twojej przeciwko sobie.

²⁹A iż się burzysz przeciwko mnie, hardość twoja przyszła do uszu moich, wprawię kolca w nozdrze twoje, a kryg w gębę twoję i odwiodę cię drogą tąż, którąś przyszedł.

³⁰A przetoż ty Ezechiaszu to znamię mieć będziesz: Tego roku rzeczy zachowane jeść będziesz; drugiego roku, co się samo zrodzi; a trzeciego będziesz siać i żąć, a będziecie winnice szczepić i pożywać owocu z nich.

³¹A co pozostanie z domu judzkiego, wkorzeni się w głębią, a na wierzchu wyda owoc z siebie.

³²Abowiem wynidą ostatki z Jeruzalem, a niektórzy pozostawieni z góry Syjon. To uczyni niewymowna miłość Pana zastępów.

³³A dlategoż tak mówi Pan o królu assyryjskim: Nie wtargnie do miasta tego i strzały swej nie wstrzeli do niego, z tarczą tam żaden nie przystąpi, ani usypie szańców około niego.

³⁴Wróci się tą drogą, którą przyszedł, a nie wnidzie do miasta tego, mówi Pan.

³⁵I będę bronił miasta tego sam dla siebie i zachowam je sam dla siebie i dla Dawida, sługi mojego.

³⁶I wyszedł anioł Pański a zamordował sto ośmdziesiąt i pięć tysięcy ludu w obozie assyryjskim. A gdy wstali rano, ujzreli ano wszędy pełno trupów.

³⁷Tedy Sennacheryb, król assyryjski, ruszył się i odciągnął precz a mieszkał w Niniwe.

³⁸Potym gdy w kościele chwalił Nesroch, boga swego, Adramalech i Sarassar, synowie jego, zabili go mieczem i uciekli do ziemie Ararat, a syn jego, Assarhaddon, królował po nim.