Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Izajasza 44 Bible Online

Księga Izajasza 44 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Izajasza 44

¹A teraz Jakubie, sługo mój, słuchaj i ty Izraelu, któregom wybrał.

²Oto tak mówi Pan, który cię sprawił i stworzył, a wspomożyciel twój jeszcze z żywota: Nie bój się Jakubie, sługo mój i ty sprawiedliwy, któregom ja wybrał.

³Abowiem wyleję wodę na pragnącą, a rzeki na suchość. Wyleję Ducha mojego na nasienie twoje, a błogosławieństwo moje na naród twój.

⁴I rozkrzewią się jako trawa, a jako wierzby nad potoki.

⁵Jeden rzecze: Jam jest Pański, drugi się ozowie Jakubów, a drugi napisze ręką swą: Jestem Pański, a będzie się ozywał imieniem izraelskiem

⁶Tak mówi Pan, król izraelski, odkupiciel jego, Pan zastępów: Ja jestem pierwszy i tenże ostateczny, a nad mię żadny iny Bóg nie jest.

⁷Któż mnie jest równy? Niech zawoła, a niech oznajmi, a niech mi porządek zamierzy, gdym postanowił lud starodawny, przyszłe i ty, co nie rychło potym przypaść mają rzeczy, niech im powie.

⁸Nie lękajcie się ani sobą trwóżcie. Izalim wam tego z dawna nie oznajmił i opowiedział? Zaiste samy was mam na świadki, jesliże jest iny Bóg imo mię, a jesliże jest stworzyciel, którego bych ja nie znał?

⁹Bałwanów wszyscy stworzyciele są niczemni, a co namilszego mają nic im nie pożyteczno, świadectwem sami są, iż nic nie widzą ani rozumieją, a przetoż będą posromoceni.

¹⁰Któż sprawił boga, a ulał bałwan niepożyteczny?

¹¹Oto ile ich są uczestniki jego, będą pohańbieni, abowiem są rzemieśnicy z ludzi, zgromadzą się wszyscy i staną i polękają się a zawstydają.

¹²Kowal wziąwszy żelazo nakładzie węgla, a będzie ji wykształtował młotem, a mocą rąk swych wyrobi ji, aż od głodu w nim i siły ustają, ani pije wody, aż zemdleje.

¹³Cieśla rozmierzy sznurem, a naznaczy glinką i ociesze toporem i odcerkluje, a wyrzeże na podobieństwo człowiecze i na kształt piękności człowieczej, aby stał w domu.

¹⁴Idzie ku podrębowaniu cedrów i nabierze ilminy, dębiny i obierze co nalepszych drew z lasa, wsadzi sośnią, którą deżdż odrości.

¹⁵Nakładzie z tego ogień i rozgrzeje się u niego, chleba napiecze, a z tegoż uczyni boga i chwali, czyni z niego bałwana i klęka przed nim.

¹⁶Połowicę na ogniu popali, a u drugiej połowice napiecze mięsa i je, upiecze pieczenią i naje się jej, a rozgrzawszy się mówi: Hoj, hoj, zagrzałem się, znać żem był u ognia.

¹⁷A z ostatka uczyni boga, to jest bałwana swego, klęka, chwali i modli mu się, mówiąc: Wybaw mię, boś ty bóg mój.

¹⁸Nic nie umieją ani rozumieją, abowiem są zaćmione oczy ich, tak iż nic nie widzą, ani sercem zrozumiewają.

¹⁹Nie rozważają u siebie, nie mają z to baczenia i dowcipu aby rzekli: Spaliłem na ogniu połowicę, napiekłem na węglu chleba i upiekłem mięsa i najadłem się, jeszczeż z ostatka mam czynić obrzydłego bałwana? Izaż się mam kłaniać klocowi drzewa?

²⁰Karmi się popiołem, a serce jego zwiedzione zawodzi go w błąd, a nie wybawi go i nie rzecze: Izali kłamstwo nie jest w ręku moich.

²¹Jakubie i Izraelu, pamiętajcie na to, abowiemeś ty sługa mój. O Izraelu, sprawiłem cię, abyś ty mnie służył, nie zapominajże mię.

²²Zgładziłem złości twoje jako obłok, a grzechy twoje jako mgłę, nawróć się do mnie, gdyżem cię odkupił.

²³O niebiosa, opowiedajcie chwałę Pana, tego, który to uczynił. O niskości ziemie, wykrzykajcie, wy góry rozgłaszajcie chwałę, las i wszytki drzewa jego. Abowiem Pan odkupił Jakuba, a okazał chwałę swą w Izraelu.

²⁴Tak mówi Pan, odkupiciel twój i który cię sprawił wnet z żywota. Ja jestem Pan, który wszytko czynię. Ja sam rościągnąłem nieba, a rozszerzyłem ziemię oprócz żadnego pomocy.

²⁵Rozpraszam znamiona praktykarzów, a czarowniki w szaleństwo wprawuję, obracam na wstecz mędrki, a ich umiejętność błaźnię.

²⁶Onciem ja jest, który umacnia słowo sługi swego, a wykonywa rady posłów swych, który mówi do Jeruzalem: Mieszkać w tobie będą, a miastam żydowskim: Będziecie pobudowane, naprawię opustoszone miejsca ich.

²⁷Który mówi przepaści: Osusz się, a rzeki twe wysuszę.

²⁸Który mówi do Cyrusa: Tyś jest pasterz mój, a ty wypełnisz wszytkę wolą moję i mówi do Jeruzalem: Będziesz zbudowane. A kościołowi: Będziesz ugruntowan.