Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Izajasza 5 Bible Online

Księga Izajasza 5 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Izajasza 5

¹I teraz zaśpiewam namilszemu mojemu piosnkę jego o winnicy jego. Namilszy mój miał winnicę na pagórku płodnym.

²I ogrodził ją i wybrał z niej kamienie, a nasadził ją macicami wybornymi, zbudował wieżę wpośród jej i postawił tam prasę, a czekał, aby wydała jagody, ale ona zrodziła płone wino.

³Nuż już teraz wy mieszczanie z Jeruzalem i mężowie z Judy rozsądźcie miedzy mną a winnicą moją.

⁴Cóż dalej czynić było winnicy mojej, czego bych ja jej był nie uczynił? Przeczżem czekał aby wydała jagody, a ona zrodziła płone wino?

⁵A teraz okażę wam, co uczynię winnicy mojej: rozbiorę płot jej a będzie popasiona. Ja rozerwę ogrodzenie jej a ona podeptana będzie.

⁶I tak ją spustoszę, że dalej już nie będzie oprawowana ani okopywana; oset a ciernie będą róść w niej i rozkażę obłokom, aby więcej dżdżem jej nie pokrapiały.

⁷Dom izraelski jest winnicą Pana zastępów, a lud judzki są szczep jego narozkoszniejszy i oczekawał od nich prawości, ali uciśnienie; oczekawał sprawiedliwości, ali narzekanie.

⁸Biada tym, którzy przyłączają dom ku domowi a przyczyniają rolą ku rolej, aż i miejsca nie stawa. I będziecież wy sami mieszkać na ziemi?

⁹Jużci to jest w uszoch Pana zastępów, tak iż wiele domów wielkich i zacnych spustoszeją, a będą przez obywatelów.

¹⁰Abowiem dziesięć zagonów winnice, tylko jeden bat wina uczynią, a homer nasienia, tylko jeden efa urodzi.

¹¹Biada wam, którzy wstawacie rano ku naśladowaniu pijaństwa i tym, którzy na niem do wieczora używają, aż je rozpali wino.

¹²Arfa, lutnia, bęben, piszczałka i wino są na biesiadach ich, a nie oglądają się na sprawę Pańską i nie baczą na sprawy rąk jego.

¹³A dlategoż zawiedzion jest do więzienia lud mój, iż nie miał umiejętności a szlachetni jego głodem są uciśnieni i pospólstwo jego schnęło od pragnienia.

¹⁴Przetoż rozwarło piekło duszę swoję, a otworzyło przez miary paszczękę swoję, a tam szlachcicy jego zstąpili i pospólstwo jego, bogacze jego i ci, co się w nim weselili.

¹⁵I będzie poniżon człowiek, a mąż utulać się musi i oczy podniosłych zniżone będą.

¹⁶Ale Pan zastępów będzie wywyższon w sądzie, a Bóg święty poświęci się w sprawiedliwości.

¹⁷A barankowie paść się będą według zwyczaju swego, a przychodniowie pustyń tłuszczów pożywać będą.

¹⁸Biada tym, którzy ciągną złość jako powrozmi próżności, a grzech jako łańcuchem wozowym.

¹⁹Którzy powiedają: Niech się pospieszy, a sprawa jego niech rychło przyjdzie, abychmy ją jedno oglądali, niech się przybliży, a rada świętego izraelskiego niech przyjdzie, żebychmy ją poznali.

²⁰Biada onym, którzy nazywają złe dobrym a dobre złym, którzy kładą ciemność za światłości, a światłość za ciemności, którzy pokładają gorzkość na miejsce słodkości, a słodkość na miejsce gorzkości.

²¹Biada onym, którzy sami u siebie widzą się być mądrymi, a sami w siebie roztropnymi.

²²Biada onym, którzy są mocni ku piciu wina a ludziom trwałym ku nalewaniu sekar.

²³Którzy usprawiedliwiają niesprawiedliwego za dary, a sprawiedliwość sprawiedliwych odejmują od nich.

²⁴A przetoż jako płomień ogniowy trawi ścierń, a płomień zżyra mierzwę, tak korzeń ich stanie się jako próchno, a latorośl ich zniszczeje jako proch, abowiem odrzucili zakon Pana zastępów, a zgardzili słowo świętego izraelskiego.

²⁵A tak gniew Pański zapalił się przeciw ludowi swemu, a wyciągnąwszy rękę swą uderzył nań i zadrżały góry, a trupy ich roztargane są wpośrzód ulic ich. A przedsię w tym wszytkim nie ustał gniew jego, owszem jeszcze wyciągniona jest ręka jego.

²⁶Podniesie chorągiew w narodoch dalekich, a świstaniem przyzowie lud z skończyn ziemie i oto przyjdzie rychło a prędko.

²⁷Żaden miedzy nimi nie będzie spracowany, ani któryby się potknąć miał, ani drzemiący, ani ospały, a pas na biodrach jego nie rozepnie się i rzemyk u trzewika jego nie rozwiąże się.

²⁸Strzały jego są ostre, a wszytki łuki jego będą wyciągnione, kopyta koni jego zdadzą się jako krzemień, a koła jego jako wicher.

²⁹Ryk jego jako lwi, a ryczeć będzie jako szczenięta lwie i będzie mruczał chwytając łup swój, porwie ji, a nie będzie, co by ji wydarł.

³⁰Zahuczy nad niem dnia onego jako morze, a gdy patrzeć będziemy na ziemie, oto ciemności będą utrapienia, a światło zaćmi się na niebie jego.