Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Kapłańska 22 Bible Online

Księga Kapłańska 22 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Kapłańska 22

¹Mówił ktemu Pan tak ku Mojżeszowi:

²Powiedz Aaronowi i synom jego, aby się wstrzymawali od rzeczy świętych, któreby mnie Izraelczycy poświęcili, a iżby tem nie lżyli świętego imienia mego. Abowiem Ja jest Pan.

³A dlategoż mów do nich: Któżkolwiek napotym z narodu waszego będąc nieczystem, przystąpiłby do rzeczy świętych, któreby Izraelczycy mnie poświęcili, ten zginie od obliczności mojej, bo Ja jestem Pan.

⁴Ktoby też kolwiek w potomstwie Aaronowem był abo trędowatem, abo cierpiąc płynienie nasienia przyrodzonego, ten rzeczy świętych pożywać nie będzie, ażby pierwej był oczyścion; także któryby się tknął jakiego plugastwa przy pogrzebie, abo ten, z któregoby nasienie przez sen wypłynęło.

⁵Abo jesliby który spysklał się jakimkolwiek plugastwem, tak gadziny, jako i człowieczem.

⁶Ten któryby się dotknął tych rzeczy, nieczystem będzie aż do wieczora, a nie drzewiej rzeczy świętych pożywać ma, aż omyje wodą ciało swoje.

⁷A aż po zachodzie słońca czystem będzie i także potym rzeczy świętych pożywać ma, abowiem to jest pożywienie jego.

⁸Zdechliny, ani tego, coby zwierz ujadł, żaden jeść nie ma, iżby się tym nie splugawił. Bom Ja jest Pan.

⁹A tak niech przestrzegają rozkazania mego, aby za grzech swój karani nie byli i nie pomarli w niem, gdyby je zgwałcili. Abowiem Ja jestem Pan, który je poświącam.

¹⁰Żaden człowiek obcy rzeczy świętych jeść nie ma, ani sługa kapłański, ani najemnik.

¹¹Ale którego by kapłan za pieniądze swe kupił, ten rzeczy tych używać będzie, a potem ci, którzy się zrodzili w domu jego tych pokarmów pożywać mają.

¹²Córka kapłańska za człowieka inego narodu w małżeństwo dana, rzeczy świętych pożywać nie ma.

¹³Córka kapłańska zostawszy wdową, abo któraby się rozwiodła z mężem i nie miała dziatek, a wróciła się zasię w dom ojcowski, także jako i w młodości swej pożywać będzie potraw ojca swego. Ale żaden człek obcy używać ich nie ma.

¹⁴A jesliby kto skosztował niewiadomie rzeczy świętej, ten przyłożywszy nad to piątą część, odda kapłanowi społu z oną rzeczą świętą.

¹⁵A tak nie splugawią rzeczy świętych tych, które Izraelczycy ofiarowali Panu.

¹⁶Których rzeczy świętych jesliżby pożywali, pewnie żeby nie uszli karania za grzech swój. Abowiem Ja jestem Pan, który je poświącam.

¹⁷Potym rzekł Pan Mojżeszowi ty słowa:

¹⁸Powiedz Aaronowi i synom jego i wszytkiem Izraelitom: Którybykolwiek, tak Izraelczyk, jako i gość miedzy niemi, ofiarować miał ofiarę swoję, abo poślubioną, abo dobrowolną, ku palonej ofierze Panu.

¹⁹Tedy z dobrej wolej macie ofiarować samca zdrowego z wołów, z owiec i z kóz.

²⁰A nic niezdrowego ofiarować nie macie, abowiem to od was nie będzie wdzięcznie przyjęto.

²¹Jesli kto Panu ofiary spokojne sprawować będzie, tak z obiecania, jako i dobrowolnie, choć z wołów, choć z owiec, tedy to ma oddać zdrowo, a przez każdego niedostatku, chce-li, aby to wdzięcznie przyjęto było.

²²Nie macie Panu ofiarować tego, coby było ślepe, złamane, abo na czem ochromione, guzowate, skrostawiałe, abo parszywe. Takich rzeczy nie przynoście do ołtarza Panu ku palonej ofierze.

²³Wołu abo owcę, chociażby mieli jaki dłuższy, abo krótszy członek, możesz za dobrowolną ofiarę oddać. Ale gdybyś poślubił, tedy to nie byłoby wdzięcznie przyjęto.

²⁴Nie przynoście, ani ofiarujcie Panu w waszej ziemi żadnego bydlęcia tłuczonego, przepukłego, rzezanego i wałaszonego.

²⁵A tak wy z rąk człowieka obcego nie sprawujcie ofiar Bogu waszemu, z takowych rzeczy wszytkich, które iż są ułomne a niedostateczne, tedy nie będą wdzięcznie od was przyjęte.

²⁶A nad to rzekł Pan do Mojżesza temi słowy:

²⁷Cielec, owca i koza, gdy się urodzi, tedy przez siedm dni mają być podsadzone pod matkę. Ale ósmego dnia i potym, będzie to rzecz wdzięczna ku palonej ofierze Panu.

²⁸Cielce też, ani owce, zaraz dnia jednego z płodem ich nie zarzynajcie ku ofierze Panu.

²⁹A jesliż czyniąc dzięki Panu ofiary sprawować będziecie, tedy z dobrej wolej ofiarować macie.

³⁰A to będą jeść onegoż dnia nic nazajutrz nie zostawując, bo jam jest Pan.

³¹A tak chowajcie moje rozkazania a czyńcie je, bociem Ja jest Pan.

³²Nie chciejcie lżyć mojego imienia świętego, a niech będę świętem w pośrzód synów Izraelskich, gdyżem Ja jest Pan, który was poświącam.

³³Którym was przeto z Egiptu wywiódł, abych był Bogiem waszem. A jamci jest Pan.