Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Kapłańska 25 Bible Online

Księga Kapłańska 25 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Kapłańska 25

¹Mówił nad to Pan na górze Synaj Mojżeszowi w ty słowa:

²Powiedz tak Izraelczykom: Gdy przyjdziecie do ziemie, którą wam daję, tedy ta ziemia obchodzić będzie Panu święto odpoczynienia.

³Przez sześć lat pola twe osiewać będziesz, a przez sześć lat winnicę swą obrzynać będziesz i pożytki z nich zbierzesz.

⁴Ale siódmego roku ziemia będzie miała święte odpoczynienie Panu; nie osiewaj pól twych, ani obrzynaj winnice swej.

⁵Zboża twego samorodnego żąć nie będziesz, także i gron, którycheś nie podprawował, zbierać nie będziesz. Abowiem jest rok odpoczynienia ziemie.

⁶Co się kolwiek wam urodzi w onym odpoczynieniu ziemie, to ku pożywieniu będzie tak tobie, jako słudze, tak służebnicy, jako najemnikowi i przychodniowi, tym którzy z tobą mieszkają.

⁷Także też i bydlątku twemu i zwierzętom w ziemi twej, ten wszytek jej urodzaj ku pokarmowi będzie.

⁸A gdy obliczysz siedm tegodni lat, to jest po siedm kroć siedmi lat, których wszytkich jest czterdzieści i dziewięć.

⁹Tedy dnia dziesiątego miesiąca siódmego w święto oszyścienia, rozkażesz zatrąbić w trąbę huczną po wszytkiej ziemi waszej.

¹⁰Rok pięćdziesiątny święcić będziecie, a dacie obwołać wolność w ziemi wszytkiem w niej mieszkającem. A tenci będzie rok wolności, iż zasię każdy ku swej majętności przyjdzie i do rodziny swojej.

¹¹Tego roku wolnego, który pięćdziesiąty będzie, nie siejcie, ani tego co się w tym czasie samo zrodzi nie żnicie, ani będziecie zbierać gron z winnice, którejeście nie oprawiali.

¹²Abowiem jest ten rok wolności, który u was będzie święty, co się samo na polu zrodzi, to jeść będziecie.

¹³W tem roku wolności każdy się wróci do majętności swojej.

¹⁴Tak iż jesli wy co komu przedacie, abo co u kogo kupicie, tedy niech jeden drugiego w tym nie oszukawa.

¹⁵Ale kupisz od drugiego według liczby lat od roku wolności, a tobie też przedadzą wedle lat kupna twego, którego używać będziesz.

¹⁶Im dłużej trzymać będziesz, tym też więczszą sumę pieniędzy dać masz, a imbyś krócej dzierżał, tym też za mniejszą sumę kupisz. Abowiemci nic inego nie przedawa, jedno dochody swoje.

¹⁷A tak jeden drugiego nie oszukawajcie, ale się bójcie Boga swego, abowiem Ja jestem Pan, Bóg wasz.

¹⁸Bądźcie tedy posłuszni ustawam mojem, a zachowywajcie się wedle praw moich i czyńcie jem dosyć, abyście tem bezpieczniej mieszkali w ziemi.

¹⁹A onać wam zbóż swych obfitość wyda i najecie się ich aż do sytości, a będziecie w niej mieszkać bezpiecznie.

²⁰A jeslisz się pytać będziecie: Co będziem mieli jeść roku siódmego, gdyż oto nie będziem siać, ani zbierać użytków naszych?

²¹Tedy ja w rok szósty dam wam takie błogosławieństwo swoje, iż użytków co się zrodzą i na trzy lata wam dostanie.

²²I będziecie siać ósmego roku, a z starych zbóż do dziewiątego roku wychowywać się będziecie, aż wam zatem nadejdzie urodzaj ósmego roku.

²³Niechajże tedy ziemia nie będzie na wieczność przedawana, abowiem ziemia moja jest, a wyście są goście a przychodniowie u mnie.

²⁴A dlategoż na każdem gruncie waszych osiadłości, macie zachować prawo wolne odkupowania gruntu.

²⁵Bo jesliżby brat twój ubóstwem dociśniony majętność swą przedał, tedy jego bliższy powinowaty mając prawo odkupienia, wykupi majętność zaprzedaną przez brata swego.

²⁶Ale jesliżby mu się nie trefił ten, coby ją odkupić miał, a samby mógł mieć dostatek ku wykupnu.

²⁷Tedy obrachowawszy lata, od którego czasu ją zaprzedał, temu co był u niego kupił ma ostatek wrócić; a przydzie zasię ku swej majętności.

²⁸Wszakoż jesli czem odkupić nie będzie miał, tedy majętność u tego co kupił będzie w dzierżeniu aż do roku wolności, który czas, gdy wynidzie, tedy onemu co ją zaprzedał wróci się majętność jego.

²⁹Przytem jesliby kto przedał dom jaki w mieście murowanem, tedy wolność wykupna trwa, ażby wyszedł rok przedania jego. Do tego czasu wykupion być może.

³⁰A jesliż wykupion nie będzie pokąd wszytek rok nie wynidzie, tedy dom on, coby był w mieście murowanem, przyjdzie w wieczność onemu, co go kupił i potomkom jego tak, iż i w on rok wolności wrócić się nie może.

³¹Ale domy we wsiach, które nie są murem obtoczone, będą z tem prawem przedawane jako i pola, a mogą być odkupowane i gdy przyjdzie rok wolności, mają się zaś wrócić.

³²A wszakoż co się tknie miast Lewitów, tedy ci domy w swych miastach dziedziczne prawem wiecznym odkupować mogą.

³³A ten, ktoby u Lewity kupił, tedy ono przedanie domu w mieście majętności jego, będzie mieć koniec swój, gdy przyjdzie rok wolności, abowiem domy miesckie Lewitów są osiadłością ich wpośród synów Izraelskich.

³⁴Ale role na przedmieściu ich nie mają być przedawane, abowiem ta ich osiadłość jest wieczna.

³⁵Jesliby też kto z narodu twego ubóstwem dociśniony w czem ciebie potrzebował, tedy go wspomóż jako gościa a przychodnia i niech się żywi przy tobie.

³⁶Nie bierz od niego lichwy ani płatu, ale się bój Boga swego, a dopuść, iżby się przy tobie żywił brat twój.

³⁷Nie pożyczaj mu pieniędzy na lichwę, ani go zakładaj żywnością, abyś miał od niego brać co nadzwysz.

³⁸Jaciem Pan, Bóg wasz, którym was wywiódł z ziemie egiptskiej, abych wam dał ziemię Chanaan, a iżbych był Bogiem waszem.

³⁹Jesliby też kto z twego narodu dociśniony nędzą, zaprzedał się tobie, tedy go nie będziesz cisnął służbą niewolnicą.

⁴⁰Ale go mieć będziesz jako za najemnika i za gościa, a jedno do roku wolności tobie służyć będzie.

⁴¹A na ten czas odejdzie od ciebie wolno z dziatkami swemi, a wróci się do rodziny swej i do majętności przodków swych.

⁴²Bo gdyż oni są słudzy moi, którem ja z Egiptu wywiódł, tedy się ich nie godzi przedawać jako niewolników.

⁴³A tak nie chciej mu srożej panować, ale się bój Boga swego.

⁴⁴Sługi i służebnice, które będziesz miał, kupuj u narodów pogranicznych.

⁴⁵Także też i u przychodniów mieszkających miedzy wami kupować je będziecie i z rodu tych, którzy są z wami, a którzy by się w ziemi waszej zrodzili, a ci niech wam w dziedzictwo przyjdą.

⁴⁶Prawem wiecznem sobie je otrzymawszy, toż prawo i dzieciom swem nad niemi zostawicie, iż jem panować będziecie, ale nad bracią z narodu waszego izraelskiego nie panujcie tak srodze jeden nad drugiem.

⁴⁷A jesliby gość, abo przychodzień zbogacił się mieszkając z tobą, a brat twój, który z niem mieszka, będąc ściśniony ubóstwem zaprzedałby się jemu, abo potomstwu cudzoziemca.

⁴⁸Tedy jako się skoro zaprzeda, wykupić się może, któżkolwiek z braciej jego odkupić go może.

⁴⁹Abo stryj, abo syn stryja jego, abo który bliski powinowaty z jego narodu, abo także i sam wspomógszy się, wykupić się może.

⁵⁰A ma się obrachować z onem co go kupił, od tego roku, gdy się mu przedał aż do roku wolności. A mają być położone na rachunku pieniądze kupna jego podług liczby lat, tym kształtem, jakoby u niego był za najemnika.

⁵¹Jesliżby jeszcze niemało lat zostawało, tedy wedle rachunku ich wróci ostatek pieniędzy, za które się był zaprzedał.

⁵²A jesliż niewiele lat do roku wolności nie dostawa, tedy lata obrachowawszy, wróci także ostatek pieniędzy, które zań było dano.

⁵³Będzie mieszkał u niego jako doroczny najemnik, a niechaj nad niem srodze nie panuje przed oczyma twemi.

⁵⁴A jesliby tem obyczajem wykupion być nie mógł, tedy gdy rok wolności przyjdzie, odejdzie precz społu z dziatkami swemi.

⁵⁵Abowiem synowie Izraelscy są słudzy moi, są słudzy moi, którem ja z egiptskiej ziemie wywiódł. A Ja jestem Pan, Bóg wasz.