Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Kapłańska 26 Bible Online

Księga Kapłańska 26 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Kapłańska 26

¹Nie czyńcie sobie obrazu, ani bałwana rytego, ani stawiajcie sobie słupów, także ani kamienia wykształtowanego ku chwaleniu stawiać będziecie w ziemi waszej. Abowiem jam jest Pan, Bóg wasz.

²Szabaty moje zachowywajcie, a miejcie w poczciwości święte miejsce moje. Bom ja jest Pan.

³Jesliż wedle ustaw moich zachować się będziecie, strzegąc a pełniąc rozkazania moje.

⁴Tedy wam spuszczę dżdże czasu swego, a poda wam ziemia urodzaj swój i drzewa polne wydadzą wam owoc swój.

⁵I będzie trwać młóćba aż do zbierania wina, a zbieranie wina aż do siania i najecie się chleba swego do sytości, a bezpiecznie w ziemi swej mieszkać będziecie.

⁶Uczynię też takowy pokój w ziemi waszej, iż was nikt śpiących nie przestraszy. Bo i źwierzęta srogie wytracę precz z ziemie, ani też miecz nie postoi w ziemi waszej.

⁷A nieprzyjacioły swe gonić będziecie i porazicie przez miecz.

⁸Waszych pięć sto nieprzyjaciół gonić będą, a sto waszych dziesięć tysięcy i będą leżeć przed wami porażeni nieprzyjaciele waszy.

⁹Abowiem ja wejzrę na was, a rozrodzę i rozmnożę was, a przymierze swe postanowię z wami.

¹⁰Starych zbóż pożywać będziecie, a stare przed nowym precz wynaszać musicie.

¹¹Postawię przybytek mój miedzy wami, a duszy mej nie sprzykszy się z wami.

¹²Będę chodził miedzy wami i będę waszym Bogiem, a wy będziecie ludem mojem.

¹³Ja jestem Pan, Bóg wasz, którym was wywiódł z ziemie egiptskiej, nie chcąc was tam mieć niewolniki i złamałem jarzmo wasze, a wywiodłem was, żeście szli z tamtąd podniózszy głowy wasze.

¹⁴Ale jesli mnie posłuszni nie będziecie, a nie uczynicie dosyć wszytkiemu rozkazaniu temu.

¹⁵Zgardzicie-li memi ustawami i prawy memi będzie się brzydziła dusza wasza, tak iż nie czyniąc wszytkiego mego rozkazania, zgwałcicie przymierze moje.

¹⁶Tedy ja też na was przepuszczę strach, suchoty, gorączkę, które wam oczy zniszczą, a strapią boleścią dusze wasze, a będziecie próżno siać nasienia swoje, bo je wytrawią nieprzyjaciele waszy.

¹⁷A oborzę się w gniewie swem przeciwko wam, tak iż od nieprzyjaciół swych porażeni będziecie, a ci co was nienawidzą, nad wami panować będą i będziecie uciekać, choć was nikt gonić nie będzie.

¹⁸A jesliż jeszcze i w tym posłuszni mnie nie będziecie, tedy ja pomsty na wasze złości siedm kroć więczsze rozmnożę.

¹⁹I przełomię sam pychę mocy waszej, a uczynię wam niebo jako zelazne i ziemię waszę jako miedzianą.

²⁰Praca wasza wniwecz się obróci, bo ani ziemia wasza poda z siebie użytków swych, ani drzewa krainy waszej wydadzą owocu swego.

²¹A jesliżbyście się jeszcze i w tem przeciwko mnie upornie stawić chcieli, tedy ja siedm kroć sroższe trapienie na wasze złości przepuszczę.

²²Tedy na was puszczę srogie źwierzęta, które pomordują dzieci wasze, a pożrą bydła wasze, a tak was uplenią. Drogi też wasze obrócą się w pustynię.

²³A jesliż jeszcze i tego karania mego nie przyjmiecie, ale mi się sprzeciwić będziecie.

²⁴Tedy się ja też wam przeciwnem stanę, a siedm kroć więczsze pomsty rozmnożę nad wami prze złości wasze.

²⁵A poślę na was miecz pomsty i pomszczę się nad wami przymierza mego, a gdziebyście chcieli uciekać do miast swych, tedy na was powietrze morowe puszczę, tak iż musicie przydź w ręce nieprzyjaciela waszego.

²⁶I tak pomoc żywności odejmę od was, iż dziesięć niewiast w jednem piecu chleb dla was piec będą, oddawając go wam pod wagą, który chociaż jeść będziecie, jednak nie będziecie nasyceni.

²⁷A jesliż jeszcze i przeto mnie posłusznemi nie będziecie, a upornie się przeciw mnie postawicie.

²⁸Tedy ja też w gniewie swem zabieżę wam, a siedm kroć sroższe pomsty obrócę na was prze złości wasze.

²⁹Tak iż musicie jeść mięso synów i córek swoich.

³⁰I poborzę wysokie kaplice wasze, a potłukę obrazy wasze i składę trupy wasze na trupiech bałwanów waszych, a obrzydzę was sobie.

³¹Miasteczka wasze popustoszę, a kościółki wasze poburzę i nie będę się kochał w wonności ofiar waszych.

³²Popustoszę ziemię waszę, iż i nieprzyjaciele waszy w niej mieszkający zdumieją się.

³³Was też samy rozproszę miedzy postronne narody, a dobywszy przeciw wam miecza swego, spustoszę ziemię waszę i poborzę miasteczka wasze.

³⁴Tedy ziemia będzie mieć święta odpoczynienia swego, pokąd jedno pusto leżeć będzie, a wy będziecie w ziemi nieprzyjaciół waszych. A tak na ten czas odpoczynie ziemia obchodząc święta swoje.

³⁵Odpoczywać będzie po wszytek czas spustoszenia swego, gdyż nie miała odpoczynienia w święta wasze, pókiście w niej mieszkali.

³⁶A tym którzy z was pozostaną, dam takie bojaźliwe serce w ziemi nieprzyjacielskiej, iż i głos listu z drzewa padającego na postrach jem będzie, a jako przed mieczem nieprzyjacielskiem, tak przed niem uciekać będą i padać będą, chociaż ich nikt gonić nie będzie.

³⁷Jeden drugiego potrącać będzie uciekając, nie inak jako przed mieczem, chociaż ich nikt gonić nie będzie, ani się ostoicie przed nieprzyjacioły swemi.

³⁸I poginiecie miedzy postronnemi narody, a ziemia nieprzyjacielska wyniszczy was.

³⁹A ci, którzy z was pozostaną w ziemi nieprzyjacielskiej, tak dla swych, jako i dla przodków swych złości, wywiędną.

⁴⁰Aż gdy będą wyznawać i swe i przodków swych złości według występków, któremi przeciw mnie wystąpili, a stali się mnie odpornemi.

⁴¹Dla czegom się ja też jem przeciwnem stał, a wwiodłem je do ziemie nieprzyjacielskiej, gdyż gdy ich serca nieobrzezane upokorzone będą, iż prosić będą odpuszczenia grzechów swoich.

⁴²Tedy ja też wspomionę na przymierze moje z Jakubem, z Izaakiem i z Abrahamem, a wspomionę też na ziemię.

⁴³Która ziemia od nich opuszczona, a dla nich spustoszona obchodzić będzie święta odpoczynienia swego. A tedyć oni będą prosić za złość swą, iż odrzucili prawa me, a brzydziła się ustawami memi dusza ich.

⁴⁴Wszakże gdy będą w ziemi nieprzyjacielskiej, tedy ich nie tak odrzucę, ani się tak jemi brzydzić będę, abych rozerwawszy przymierze, którem wziął z niemi, miał je do końca wytracić. Abowiem ja jestem Pan, Bóg ich.

⁴⁵Wspomionę na nie dla przymierza, które mam z przodki ich, którem Ja wywiódł z ziemie egiptskiej, przed oczyma inych narodów, abych był Bogiem ich. A jam-ci jest Pan.

⁴⁶Tyć są ustawy, prawa i zakon, które Pan postanowił miedzy sobą i miedzy Izraelczyki, przez Mojżesza na górze Synaj.