Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Kapłańska 4 Bible Online

Księga Kapłańska 4 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Kapłańska 4

¹Nad to mówił Pan do Mojżesza w ty słowa:

²Mów tak do synów Izraelskich: Gdyby któżkolwiek z niewiadomości zgrzeszył przeciw któremu rozkazaniu Pańskiemu, przez które co zakazuję, a wykroczyłby przeciw któremu z nich.

³Jesliby kapłan pomazany zgrzeszył jako jeden z ludu pospolitego, tedy niech za grzech swój, którego się dopuścił, ofiaruje cielca zdrowego Panu.

⁴I przywiedzie cielca onego do drzwi przybytku zgromadzenia przed obliczność Pańską, a włoży rękę na głowę cielcowi i zabije go przed Panem.

⁵A on pomazany kapłan weźmie krew cielcowę i wniesie ją do przybytku zgromadzenia.

⁶Omoczy potym palec swój we krwi, a siedm kroć ją kropić będzie przed Panem, przeciw zasłonie miesca świętego.

⁷Tenże kapłan pomaże krwią oną rogi u ołtarza kadzenia wonnego przed Panem, który ołtarz jest w przybytku zgromadzenia. A wszytkę krew cielcowę, która zostanie, wyleje u spodku ołtarza palonych ofiar, który ołtarz stoi w samem weściu u przybytku zgromadzenia.

⁸I wyjmie wszytkę tłustość z niego za grzech, naprzód błonę, która jest około podrobów i wszytkę tłustość z nich.

⁹Wyjmie też i dwie nerce z tłustością, która jest przy nich i na polędźwicach i odziedzę, która jest około wątroby z nerkami.

¹⁰Tak jako wybierają z wołu, którego ofiarują za pokój. A to spali kapłan na ołtarzu palonych ofiar.

¹¹Ale skórę cielcowę za wszytkiem mięsem i głowę, goleni, podroby i gnój jego.

¹²Owa wszytek ostatek cielca wyniesie za namioty na miejsce chędogie, gdzie wysypują popioły, a tamże go na stosie drew nad popiołem spali ogniem.

¹³Jesliżby też wszytko zgromadzenie Izraelitów nieobacznie zgrzeszyli, a wystąpiliby przeciw któremu z rozkazania Pańskiego, czegoby czynić nie mieli, a tegoby się niewiadomie dopuścili.

¹⁴Ten grzech, gdyby na jaśnią wyszedł, tedy zgromadzenie ma cielca za grzech ofiarować, a przywiodą go przed przybytek zgromadzenia.

¹⁵A starszy z ludu włożą ręce na głowę cielca onego i zarzną go przed Panem.

¹⁶Tedy pomazany kapłan wyniesie nieco krwie cielca onego do przybytku zgromadzenia.

¹⁷A omoczy palec swój we krwi, a będzie ją siedm kroć kropił przeciw zasłonie miejsca świętego przed Panem.

¹⁸I pomaże ją rogi ołtarzowe, który jest przed Panem w przybytku zgromadzenia, a ostatek krwie wyleje pod spodek ołtarza, który jest przed drzwiami przybytku zgromadzenia.

¹⁹I wyjmie wszytkę tłustość z niego, a spali ją na ołtarzu.

²⁰A z tem cielcem także uczyni jako czynił z onem, który za swój grzech ofiarował. A tak oczyści je kapłan z grzechu i będzie im odpuszczon.

²¹Potym wyniesie precz za namioty cielca onego i spali go także jako i pierwszego. A tać będzie ofiara za grzech wszytkiego ludu pospolitego.

²²A jesliby książę zgrzeszył, a dopuściłby się czego z niewiadomości przeciw jednemu z rozkazania Pańskiego, czegoby czynić nie miał, a byłby winien.

²³Tedy jakoby skoro występek jego był jemu jawny, przynieść ma ku ofierze koźlę samczyka zdrowego.

²⁴I włoży rękę swą na głowę jego, a zabije go na miejscu, gdzie rzeżą ofiary ku paleniu przed Panem, abowiem jest ofiara za grzech.

²⁵Potym kapłan z onej ofiary za grzech weźmie na swój palec krwie, a pomaże rogi u ołtarza palonych ofiar, a ostatek krwie wyleje pod spodek onegoż ołtarza.

²⁶I spali wszytkę tłustość z niego wybrawszy na ołtarzu tak, jako tłustość ofiary spokojnej. A tak oczyści go kapłan z grzechu i będzie mu odpuszczon.

²⁷Tymże sposobem, gdyby ktokolwiek z ludu pospolitego zgrzeszył w niewiadomości, a nalazłby się winnem, iż wystąpił przeciw któremu z przykazania Pańskiego, czegoby czynić nie miał.

²⁸Ten gdyby poznał grzech swój, tedy ma przynieść kózkę z stada ku ofiarowaniu za grzech, którego się dopuścił.

²⁹I położywszy rękę swą na głowę jej, zarzeże ją za grzech na miejscu palonych ofiar.

³⁰Potym wziąwszy kapłan palcem swem krwie onej, pomaże ją rogi u ołtarza palonych ofiar, a wszytek ostatek krwie wyleje pod spodek onegoż ołtarza.

³¹I spali z niej wszytkę tłustość, jako się sprawuje przy ofierze spokojnej, a to spali kapłan na ołtarzu ku wdzięcznej wonności Panu. A tak go oczyści kapłan z grzechu i będzie mu odpuszczon.

³²A jesliżby chciał jakie insze bydlę przynieść na ofiarę za grzech, tedy niech przyniesie owcę zdrową.

³³I włoży rękę swą na głowę jej, a zarznie ją jako ofiarę za grzech na miejscu, gdzie zarzynają bydło na zapalone ofiary.

³⁴Potym kapłan weźmie palcem swem krwie, a pomaże rogi ołtarza palonych ofiar, a wszytek ostatek krwie wyleje pod spodek onegoż ołtarza.

³⁵I wybierze z niej wszytkę tłustość, jako wybierają tłustość z owce, którą za pokój ofiarują. A to kapłan spali na ołtarzu ku zapalonej ofierze Panu. A tak go oczyści z grzechu onego, którem zgrzeszył i będzie mu odpuszczon.