Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 18 Bible Online

Księga Jeremiasza 18 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 18

¹Słowo, które podane jest Jeremiaszowi od Pana tym sposobem.

²Wstań, a idź do domu garnczarzowego, a tam usłyszysz słowa moje.

³Tedym wstąpił do domu garnczarzowego, a oto sprawował robotę swoję na krągu swoim.

⁴A gdy naczynie, które toczył z gliny rękami swoimi zepsowało się, powtóre utoczył z niego drugie, jako się mu zdało.

⁵Tedy Pan uczynił do mnie rzecz tak mówiąc:

⁶O domie izraelski, izali nie mogę z tobą także uczynić jako oto ten garncarz, mówi Pan? Oto jako glina jest w ręku u zduna, a tak i wy jesteście w ręku moich, o domie izraelski!

⁷Będę wnetże mówił przeciw narodowi i przeciw królestwu, abych je wyrwał i połamał i popsował.

⁸Ale jeśli naród ten nawróci się od złości swojej, przeciw któremum mówił, rozżałuję się też nad karaniem, którem był umyślił uczynić nad nim.

⁹I będę natychmiast mówił o narodzie onym i królestwie onym, abych je pobudował i osadził.

¹⁰Ale jeśliż uczyni to, co się mnie nie podoba, iż głosu mego nie posłucha, żal mi będzie dobra onego, którem nad nim uczynić umyślił.

¹¹Teraz tedy mów do mężów judzkich i mieszkających w Jeruzalem tymi słowy: Pan tak mówi: Oto ja zmyślam na was nieszczęście i myślę coś przeciw wam. Nawróćcież się tedy teraz, każdy od swej złej drogi, a poprawujcie dróg waszych i spraw waszych.

¹²A oni odpowiedzieli: Nie miej o tym żadnej nadzieje, abowiem pójdziemy za myślami naszemi, a każdy wymysł serca swojego złego sprawować będzie.

¹³A dlatego Pan tak mówi: Pytajcie się teraz miedzy pogany, któż kiedy słyszał co temu podobnego? Panna izraelska rzecz barzo sprośną uczyniła.

¹⁴Izali kto opuści śnieg z Libanu, który taje z skały opływając pola? Abo będą-li opuszczone wody, które wychodzą zimne i ciekące?

¹⁵Ale lud mój zapomniał mnie, próżno mi kadzą utykając się drogach i w starych ścieżkach swych, a chodząc po drogach i ścieżkach nieudeptanych.

¹⁶Aby ziemia ich została w spustoszeniu i na wieczne poświstowanie, iż każdy, który tamtędy przechodzić będzie, zadziwuje się, a będzie kiwał głową swoją.

¹⁷Rozproszę je przed nieprzyjacioły wiatrem od wschodu słońca, tyłem a nie obliczem obrócę się do nich czasu zginienia ich.

¹⁸I rzekli: Zejdźmy się, a wymyślmy co przeciw Jeremiaszowi, abowiem zakon nie zginie od kapłana, a rada od mądrego, a słowo od proroka; zejdźcie się, a uderzmy go w język i nie baczmy nic na wszytki słowa jego.

¹⁹O Panie! Bacz pilnie na mię, a słuchaj głosu tych, którzy mają zaście ze mną.

²⁰Izali się ma złym za dobre oddawać? Abowiem ukopali dół duszy mojej. Rozpomni, żem stał przed obliczem twoim, abych za nimi wszytko dobre mówił, a iżbych odwrócił gniew twój od nich.

²¹A dlatego puść głód na syny ich, a pomorduj je srogością miecza. Niechaj żony ich zostaną sierotami i wdowami, a mężowie ich niechaj będą wymordowani i młodzieńcy ich niechaj zbici będą mieczem na walce.

²²Wołanie niech słyszane będzie z domów ich, gdy nagle zastępy przywiedziesz na nie, abowiem ukopali dół, aby mię pojmali, a sidła nogom moim zakryli.

²³Ale ty, Panie, wiesz, iż każda rada ich jest przeciw mnie na śmierć, nie bądźże miłościw nieprawościam ich, a grzech ich niechaj zgładzon nie będzie przed obliczem twojem, ale niech upadną przed oblicznością twoją, obchodź się z nimi podług gniewu twego.