Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 34 Bible Online

Księga Jeremiasza 34 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 34

¹Słowo, które podane było Jeremiaszowi od Pana, gdy Nabuchodonozor, król babiloński i wszytko wojsko jego i wszytki królestwa ziem, które były pod mocą ręki jego i wszyscy narodowie walczyli przeciw Jeruzalem i przeciw wszem miastam jego mówiąc:

²Pan, Bóg izraelski, tak mówi: Idź a mów Sedekiaszowi, królowi judzkiemu, a powiedz mu: Tak mówi Pan: Oto podam miasto to w ręce króla babilońskiego, a on je ogniem popali.

³I nie ujdziesz z ręki jego, ale będziesz pojman i podan do rąk jego, a oczy twe oglądają oczy króla babilońskiego, a będzie k tobie ustnie mówił i wnidziesz do Babilonu.

⁴A wszakoż ty Sedekiaszu, królu judzki, słuchaj słowa Pańskiego. Pan tak mówi o tobie: Nie umrzesz od miecza.

⁵Ale umrzesz w pokoju, a jako byli paleni przeszli królowie, przodkowie twoi co byli przed tobą, tak i ty spalon będziesz, a płakać cię będą mówiąc: Ach panie! Gdyżem ja to opowiedział, mówi Pan.

⁶Opowiedział tedy Jeremiasz Sedekiaszowi, królowi judzkiemu, wszytki ty słowa w Jeruzalem.

⁷A wojsko króla babilońskiego walczyło przeciw miastu Jeruzalem i przeciw wszem miastam judzkim pozostałem, jako było Lachis i Azeka, abowiem ty pozostały były miedzy miasty judzkiemi jako obronniejsze.

⁸Słowo, które jest podane do Jeremiasza, gdy Sedekiasz wszedł w przymierze ze wszytkim ludem, co był w Jeruzalem, aby mu wolność opowiedział.

⁹Aby każdy wolno puścił sługę swego i służebnicę swą, Hebrejczyka i Hebrejczyczkę, żeby żaden z nich nie służył Żydowinowi, bratu swemu.

¹⁰Gdy tedy wszytki książęta i lud wszytek, którzy weszli w przymierze słyszeli, iżby wolno puścił sługę swego i służebnicę swoję, aby im więcej nie służyli, byli posłusznemi temu i puścili je wolno.

¹¹Ale gdy się to stało, żal im tego było i znowu sługi swe i służebnice swe zniewolili sobie, które byli wolno wypuścili.

¹²Zatym słowo Pańskie od Pana stało się do Jeremiasza w ten sposób.

¹³Pan, Bóg izraelski, tak mówi: Wszedłem w przymierze z ojcy waszemi dnia onego, w którym je wywiódł z ziemie egiptskiej, z domu niewolej mówiąc:

¹⁴Po siedmi lat niech każdy wypuści brata swego Hebrejczyka kupnego; będzieć służył przez sześć lat, potym go wolno puścisz. Ale ojcowie waszy nie słuchali mię, ani ucha swego k temu przykłonili.

¹⁵I wy nawróciliście się dziś byli, a czyniliście to, co było dobrze przed oczyma moimi, opowiedając wolność każdy bratu swemu i uczyniliście przymierze przede mną w domu tym, w którym wzywane było imię moje.

¹⁶Aleście żałowali tego i pomazaliście imię moje, abowiem każdy z was wściągnął sługi swego i służebnice swej, któreście byli wolnemi uczynili i zasięście je zniewolili sobie, tak iż się stali służebniki i służebnicami waszymi.

¹⁷A dlategoż tak mówi Pan: Nie chcieliście słuchać mnie, abyście opowiedali wolność każdy bratu swemu i każdy z was bliźniemu swemu. Oto mówi Pan: Opowiedam wolność mieczowi, powietrzu i głodowi, a podam was w trapienie wszem królestwam ziemie.

¹⁸I podam ludzi, ty co złamali przymierze moje, a nie trzymali mocnie słowa przymierza, które przede mną ślubowali, gdy rozcięli cielca na dwie części, a przeszli przez pośrodek ich.

¹⁹A książęta judzkie i książęta jerozolimskie, komorniki, kapłany i wszytek lud ziemie tej, którzy przeszli miedzy dwie części cielca.

²⁰Podam w ręce nieprzyjaciół ich i w ręce tych, którzy czyhają na zginienie ich, a trupy ich staną się pokarmem ptakom powietrznym i bestyjam ziemskim.

²¹Podam też i Sedekiasza, króla judzkiego, i książęta jego w ręce nieprzyjaciół ich i w ręce tych, którzy im o gardło stoją i w ręce wojska króla babilońskiego, które teraz odciągnęło od was.

²²Oto im rozkażę, mówi Pan, aby się wrócili do miasta tego i zwalczą a wezmą je, a popalą je ogniem; i położę miasta judzkie w spustoszenie, tak iż w nich żaden mieszkać nie będzie.