Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 36 Bible Online

Księga Jeremiasza 36 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 36

¹Stało się roku czwartego za Joakima, syna Jozjaszowego, króla judzkiego, że takowe słowo podane jest od Pana do Jeremiasza.

²Weźmi księgi, a pisz na nich wszytki słowa, którem do ciebie mówił przeciw Izraelowi, przeciw Judzie i przeciw inym wszytkim narodom od dnia onego, jakom do ciebie mówić począł, to jest od czasów Jozjasza aż do dnia tego.

³Azażby się kiedy dom judzki usłyszawszy wszytko nieszczęście, com umyślił uczynić przeciw jemu, nawrócił od swej złej drogi, a przepuścił bych im złości i grzechy ich.

⁴Wezwał tedy Jeremiasz Barucha, syna Neriego, który Baruch pisał w księgi z ust Jeremiaszowych wszytki słowa Pańskie, które mu powiedział.

⁵Tedy Jeremiasz rozkazał Baruchowi mówiąc: Jam jest zadzierżan, a nie mogę wnidź do domu Pańskiego.

⁶Ty tedy wnidziesz tam, a będziesz czedł na księgach słowa Pańskie, któreś pisał z ust moich, w domu Pańskim, gdzie będzie lud słyszał w dzień postu; potym też czytać je będziesz przed oblicznością wszytkich z Judy, którzy się schodzą z miast swoich.

⁷Aza snadź Pana prosić będę, a nawróci się każdy z nich od złej swej drogi, abowiem jest gniew wielki i popędliwość, którą Pan naznaczył przeciw ludowi temu.

⁸Tedy Baruch, syn Neriego, uczynił wszytko, co Jeremiasz prorok rozkazał jemu. I czytał z ksiąg w domu Pańskim słowa Pańskie.

⁹Roku piątego za Joakima, syna Jozjaszowego, króla judzkiego dziewiątego miesiąca, zapowiedziany jest post przed Panem wszytkiemu ludowi w Jeruzalem i wszytkiemu pospólstwu, które się było zeszło z miast judzkich do Jeruzalem.

¹⁰Czytał tedy Baruch z ksiąg słowa Jeremiaszowe w domu Pańskim, w celi Gemariasza, syna Safana, kanclerza; na wyższej sieni w samym weściu nowej brony domu Pańskiego, gdzie słyszał lud wszytek.

¹¹A gdy Michaesz, syn Gemariego, syna Safanowego, usłyszał z ksiąg wszytki słowa Pańskie.

¹²Zstąpił z domu królewskiego od cele kanclerzowej, a ono książęta wszytki tam siedziały społu, to jest Elisama kanclerz i Dalajasz, syn Semjego; Elnatan, syn Achoborów i Gemariasz, syn Safanów, i Sedekiasz, syn Hananiego, i ine wszytki książęta.

¹³Tedy Michaesz opowiedał im wszytki słowa, które słyszał, gdy je czedł Baruch z ksiąg, gdzie słyszał lud wszytek.

¹⁴A przetoż książęta posłali do Barucha Jehudę, syna Nataniego, syna Selemiaszowego, syna Chusy, mówiąc: Weźmi w ręce swe ty księgi, któreś czedł przed ludem, a przyjdź sam. Wziął tedy Baruch, syn Neriego, księgi w ręce i przyszedł do nich.

¹⁵I rzekli k niemu: Siądź, a czytaj teraz przed nami i uczynił tak.

¹⁶Gdy tedy słyszeli wszytki ony słowa, każdy się zumiał wejzrawszy jeden na drugiego, a rzekli do Barucha: Zaiste my to wszytko królowi oznajmiemy.

¹⁷I pytali go mówiąc: Wyłóż nam to teraz jakoś wypisał wszytki ty słowa z ust jego.

¹⁸Tedy powiedział im Baruch: Sam mi po słówku powiedał wszytki ty słowa, a jam je pisał inkaustem na księgach.

¹⁹Tedy rzekły książęta do Barucha: Idź, a skryj się z Jeremiaszem, a niech nikt nie wie gdzie będziecie.

²⁰I odeszli sami na plac królewski, ale księgi schowali w komorze Elisama kanclerza i opowiedzieli królowi wszytki słowa z onych ksiąg.

²¹Posłał tedy król Jehudę, aby księgi przyniósł, a on je wziąwszy z komory Elisama kanclerza, czytał przed oblicznością królewską i przed wszemi książęty, którzy stali około króla.

²²A król siedział przy ogniu, miesiąca dziewiątego w domu, w którym czasu zimy siadał.

²³Gdy tedy Jehudy przeczedł trzy, albo cztery listy, oderznął je szkrypturałem i wrzucił do ognia tak, aż wszytki księgi w ogniu na ognisku zgorzały.

²⁴A żaden się nie ulękł, ani rozdarł odzienia swego, ani król, ani słudzy, którzy słyszeli wszytki ty słowa.

²⁵Wszakoż Elnatan i Dalajasz i Gemariasz prosili króla, aby ksiąg nie kazał palić. Ale ich on słuchać nie chciał.

²⁶I owszem król rozkazał Jeremiaszowi, synowi Hammelechowemu i Sarajaszowi, synowi Azrielowemu i Selemiaszowi, synowi Abdeelowemu, aby pojmali Barucha pisarza i Jeremiasza proroka. Ale je Pan pokrył.

²⁷I stało się słowo Pańskie do Jeremiasza, gdy król spalił księgi i słowa, które był spisał Baruch z ust Jeremiaszowych, w ten sposób:

²⁸Weźmi znowu drugie księgi, a napisz w nie wszytki pirwsze słowa, które były w pierwszych księgach, co je spalił Joakim, król judzki.

²⁹I rzeczesz Joakimowi, królowi judzkiemu: Pan tak mówi: Spaliłeś ty księgi mówiąc: Czemuś na nich pisał, iż król babiloński przyjdzie, a zburzy tę ziemię i wygubi z niej ludzi i zwierzęta.

³⁰A przetoż Pan Bóg tak mówi o Joakimie, królu judzkim: Nie zostanie żadny z potomstwa jego, który by miał zasięść stolicę Dawidowę, a trup jego będzie wyrzucony we dnie na gorącość, a w nocy na zimno.

³¹Nawiedzę nad nim i nad nasieniem jego i nad sługami jego złości ich i dopuszczę na nie i na mieszczany jerozolimskie i na lud judzki wszytko złe, com opowiedział o nich, lecz oni tego nie słuchali.

³²Tedy Jeremiasz wziął drugie księgi, a dał je Baruchowi, synowi Neriego, pisarzowi, który w nich pisał z ust Jeremiaszowych onyż wszytki słowa ksiąg, które Joakim popalił, a k temu wiele inych słów było przydanych, co były podobne pierwszym.