Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 4 Bible Online

Księga Jeremiasza 4 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 4

¹Izraelu nawracasz li się, mówi Pan, nawróćże się ku mnie. Odejmiesz li obrzydłości twoje od oblicza mego, nie będziesz rozproszon.

²I przysiężesz: Żywie Pan, w prawdzie, w sądzie i w sprawiedliwości. A narodowie będą mienić być się błogosławionemi w nim i będą się wielbić w nim.

³Abowiem tak mówi Pan do ludu judzkiego i do Jeruzalem: Poorzcie sobie nowinę, a nie siejcie na ciernie.

⁴Wy ludzie Judy i mieszczanie z Jeruzalem obrzeżcie się Panu, a odejmnicie nieobrzeskę z serc waszych, by snadź nie wyszła popędliwość moja jako ogień, a nie rozpaliła się, tak iżby nie był ten, co by miał ugasić; a to dla nieprawości spraw waszych.

⁵Oznajmujcie to w Judzie, a dajcie słyszeć w Jeruzalem tak mówiąc: Zatrąbcie w trąbę na ziemi, wołajcie, a zgromadzajcie się, a mówcie: Zbiegajcie się społu, a wnidziemy do miast obronnych.

⁶Podnieście chorągiew w Syjonie, bądźcież serca dobrego, a nie zastanawiajcie się. Abowiem przywiodę nieszczęście od północy i porażkę wielką.

⁷Lew wyszedł z jaskinie swojej, a ten który borzy pogany ruszył się z miejsca swego ku zborzeniu ziemie twojej, a iżby były miasta twe spustoszone i nie został w nich żaden mieszkający.

⁸A przetoż obleczcie się w wory, narzekajcie a rozkwielcie się. Abowiem rozpalenie gniewu Pańskiego nie odwróciło się od was.

⁹I stanie się dnia onego, mówi Pan, iż serce królewskie upadnie i książęce, a zdumieją się kapłani i zlękną się prorocy.

¹⁰I rzekłem: O Panie Boże, tocieś barzo omylił lud ten i Jeruzalem, którzy sobie tuszyli: Pokój nam będzie, ano miecz przeniknął aż do dusze.

¹¹Czasu onego rzekną do ludu tego i do Jeruzalem: Wiatr ostry na wysokościach pustyń przychodzi drogą córki ludu mojego, nie ku rozwiewaniu, ani wyczyścianiu.

¹²Wiatr gwałtowniejszy przyjdzie do mnie z miejsc onych i teraz też zasadzę sąd mój z nimi.

¹³Oto wznidzie jako obłok, a wóz jego będzie jako burza, konie jego prędsze niżli orłowie. Biada nam, bo zginęliśmy.

¹⁴O Jeruzalem omyj serce twe od złości, abyś zachowane było. A dokądże w tobie trwać będą złościwe myśli twoje?

¹⁵Abowiem głos oznajmujący z Dan opowieda zginienie od góry Efraim.

¹⁶Przypominajcie sobie pogany, objawiajcie w Jeruzalem. Szpiegowie przychodzą z ziemie dalekiej, a puszczają głos o sobie przeciw miastam judzkim.

¹⁷Oblegli je zewsząd jako stróże role. Abowiem wzruszyło mię ku gniewu, mówi Pan.

¹⁸Droga twoja i postępki twoje są tobie przyczyną tego. Takowa była złość twoja, która iż jest gorzka, doszła aż do serca twego.

¹⁹Wnętrzności, wnętrzności moje toć srodze boleją; osierdzia moje i serce moje trwożą się we mnie tak, iż zamilczeć nie mogę. Abowiem dusza moja usłyszała głos trąby i pobudkę wojenną.

²⁰Porażka po porażce przychodzi, abowiem wszytka ziemia jest spustoszona, a namioty moje i opony moje z strzaskiem są rozerwane.

²¹Dokądże będę widział chorągiew, a słyszał huk trąby?

²²Abowiem lud mój jest szalony i nie poznał mię; są synowie głupi, a nie mają rozumu; są mądrzy na złe, ale nic nie umieją dobrze czynić.

²³Wejrzałem na ziemię, a oto była spustoszoną i próżną. Potym i na nieba, a ono nie była na nich światłość.

²⁴Pojzrałem na góry, a oto się trzęsły, a wszytki pagórki drżały.

²⁵Wejzrałem na nie, a nie był i jeden człowiek i wszelki ptak powietrzny uleciał.

²⁶Wejzrałem, a oto rola płodna była jako pusta i wszytki miasta jego były połamane od Pana i od zapalenia gniewu jego.

²⁷Abowiem tak mówi Pan: Wszytka ziemia spustoszeje, a wszakoż ja nie uczynię do końca spustoszenia.

²⁸A dlatego rozżali się ziemia, a na wierzchu nieba zasmucą się, gdyżem to mówił com umyślił, a nie będzie mi żal, ani się odwrócę od tego.

²⁹Wszelkie miasto uciecze przed hukiem jezdnych i strzelców; weszli w miejsca ciemne, a wstąpili miedzy skały. Wszelkie miasto opuszczone jest, a żadnego mieszkającego nie masz w nim.

³⁰A gdy będziesz zborzone, cóż czynić będziesz? Gdy się ubierasz w szarłat, a chędożysz się złotemi klejnoty, a oblicze twe przyprawujesz barwiczką, próżno się stroisz; miłośnicy twoi zgardzą tobą, a czyhać będą na zdrowie twoje.

³¹Abowiemem słyszał głos jako rodzącej i boleści jako tej, która napierwej rodzi. Głos córki syjońskiej narzekającej i załamującej rękami swemi mówiąc: Biada mnie teraz, abowiem dusza moja ustała dla waszych mężobójstw.