Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 51 Bible Online

Księga Jeremiasza 51 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 51

¹Pan tak mówi: Oto ja wzbudzę nad Babilonem i nad mieszczany jego, którzy serce swe podnieśli przeciw mnie, wiatr pustoszący.

²I przypuszczę do Babilonu rozbójniki, którzy je rozborzą i wyplądrują ziemię jego, przeto iż zewsząd obtoczą czasu utrapienia jego.

³I rzecze Pan do tego, który ciągnie łuk swój i do onego, który się chlubi w pancerzu swym: Nie przepuszczajcie młodzieńcom jego, do gruntu wygładźcie wszytko wojsko jego.

⁴Pobici polegą w ziemi kaldejskiej, a pokłóci po ulicach jej.

⁵Abowiem Izrael i Juda nie zostaną wdowami przez Boga swojego, Pana zastępów, aczkolwiek ziemia ich napełniona jest grzechy przeciw świętemu izraelskiemu.

⁶Uciekajcie z pośrzodku Babilonu, a każdy z was niech zachowa zdrowie swoje, abyście i wy nie byli zatraceni w złości jego, abowiem czas pomsty Pańskiej odpłaci mu zapłatę jego.

⁷Babilon było jako kubek złoty w ręce Pańskiej, opajając wszytkę ziemię; narodowie pili wino jego, a dlategoż poszaleli.

⁸Babilon z trzaskiem upadło, a zborzone jest. Rozpłaczcież się nad nim, weźmicie żywicę na jego boleści, aza może być uzdrowione.

⁹Mychmy leczyli Babilon, ale się nie zgoiło; opuśćcież je, a pódźmy każdy do ziemie swej, abowiem słuszne karanie jego przyszło aż pod niebo, a dotyka się obłoków.

¹⁰Pan sprawiedliwości nasze jaśnie okazał; pódźmy, a opowiedzmy sprawę Pana, Boga naszego, w Syjonie.

¹¹Wypolerujcie strzały, a napełnicie sahajdaki, Pan wzbudził ducha królów medzkich, abowiem umyślił wytracić Babilon, gdyż jest pomsta Pańska i pomsta kościoła jego.

¹²Podnieście chorągiew na murzech babilońskich, dwojaką straż osadźcie, postawcie warterze, uczyńcie zasadzki, abowiem Pan umyślił i wykona wszytko, co wyrzekł przeciw mieszczanom babilońskiem.

¹³O ty, które mieszkasz nad wodami wielkimi, a obfitujesz w skarby, przyszedł koniec twój i kres łakomstwa twego.

¹⁴Pan zastępów zaprzysiągł przez duszę swoję mówiąc: Zaiste ja ciebie napełnię ludźmi jako mszycami, a oni zakrzyczą społu nad tobą na trwogę.

¹⁵Onci to jest, który sprawił ziemię mocą swą, a zgotował świat mądrością swoją i roztropnością swą rozpostarł niebiosa.

¹⁶Gdy głos swój wyda, wody pod niebem zahuczą, a podnosi chmury od kończyn ziemie, obraca łyskawice w dżdże, a wywodzi wiatry z miejsc ich.

¹⁷Szalony jest człowiek z mądrością swoją, każdy rzemieśnik dla swych obrazów zesromoconym jest, abowiem wszytko co uleje, kłamstwo jest, a nie masz tam ducha.

¹⁸Próżność jest, a robota obłudna; poginą czasu nawiedzenia swego.

¹⁹Nie takowyć jest dział Jakubów, abowiem on jest, który wszytko sprawił, a jest sceptrum dziedzictwa jego, Pan zastępów jest imię jego.

²⁰Ty jesteś młot mój ku potłuczeniu zbroje, a przez cię potłukę narody i królestwa podwrócę.

²¹A przez cię potrę konia i jezdnego, potrę przez cię wóz i tego, co na nim jedzie.

²²I potłukę tobą męża i niewiastę; uderzę tobą starca i dziecię; potłukę też społu młodzieńca i panienkę.

²³Potłukę przez cię pastyrza i trzodę jego, oracza i z jarzmy jego, potłukę przez cię książęta i hetmany.

²⁴A odpłacę Babilonowi i wszytkim obywatelom kaldejskim wszytkę ich złość, którą oni okazali przeciw Syjonu przed oczyma waszemi, mówi Pan.

²⁵Oto ja z tobą czynić mam góro skażona, mówi Pan, która psujesz wszytki ziemie; rościągnę ja też nad tobą rękę swą, a wywalę cię z opoki, abych cię uczynił górą popalenia.

²⁶Nie będzie z ciebie wyjęt kamień ku spojeniu węgła, ani żaden kamień na założenie gruntów, ale na wieki zepsowana zostaniesz, mówi Pan.

²⁷Podnieście chorągiew na ziemi, trąbcie w trąbę miedzy narody, zgotujcie pogaństwo przeciw niej, zgromadźcie przeciw niej królestwa Ararat, Minny i Aschenaz; postanówcie nad nią hetmany; przywiedzcie na nie konie jako kosmate gąsiennice.

²⁸Zgotujcie na nie narody, króle medzkie, książęta ich i wszytki hetmany ich, ze wszytką ziemią panowania jego.

²⁹A zadrży ziemia i rozżali się, bo to, co Pan umyślił przeciw Babilonowi, zmocniło się, aby ziemia jego była zborzona i spustoszona.

³⁰Mocarze babilońscy przestali walczyć, musieli zuciekać na zamki, męstwo ich wysiliło się, a stali się jako niewiasty, mieszkania jego popalone są, a zawory jego połamane są.

³¹Goniec będzie potykał gońca, a poseł posłowi zabieży drogę, aby opowiedzieli wieść królowi babilońskiemu, iż miasto jego wzięte od jednego końca aż do drugiego.

³²A brody jego osadzone i wszędy ogień wysuszył wody, mężowie jego waleczni ustraszeni są.

³³Abowiem Pan zastępów, Bóg izraelski, tak mówi: Córka babilońska jest jako boisko, przyszedł czas, w który musi być podeptana. Jeszcze maluczko, a przyjdzie czas żniwa jego.

³⁴Nabuchodonozor, król babiloński, pożyrał mię i pocierał mię, uczynił mię naczyniem próżnem, połknął mię jako smok, napełnił brzuch swój rozkoszami moimi, a potym mię wygnał.

³⁵Łup bogactw moich i ciała mego wołają przeciw Babilonowi, mówić będzie mieszkająca w Syjonie; Krew moja nad obywatelmi kaldejskimi, rzecze Jeruzalem.

³⁶A dlategoż rzekł Pan: Oto zastawię się o twoję krzywdę, a pomszczę się za cię, wysuszę morze jego i wysuszę źrzódła jego.

³⁷Babilon obrócone będzie w kupy rumu, a stanie się mieszkaniem smokom, będzie w podziwienie i w poświstowanie przez mieszkających.

³⁸Ryczeć społem będą jako lwi, a krzyczeć będą jako szczenięta lwie.

³⁹Uczynię im gody na rozpalenie ich, a popoję je, aby się weselili, a posnęli snem wiecznym, a już więcej aby się nie ocucali, mówi Pan.

⁴⁰Wywiodę je jako barany ku zabiciu, a jako skopy i kozły.

⁴¹I jako jest dobyte Sesach? I jako wzięte jest nasławniejsze po wszytkiej ziemi? I jakoż się stało Babilon w zdumienie miedzy ludźmi?

⁴²Morze podniosło się nad Babilonem, okryte jest wielkością wód jego.

⁴³Miasta jego przyszły w podziwienie jako ziemia płona i pusta, w której żaden nie zmieszka, a żaden człowiek tamtędy nie przejdzie.

⁴⁴Nawiedzę też Bela w Babilonie i wydrę z paszczęki jego to, co on pożarł, a narodowie nie zbieżą się więcej do niego i mury babilońskie będą podwrócone.

⁴⁵O ludzie mój! Wychodźcie z pośrodku jego, a wybaw każdy duszę swoję od zapalenia gniewu Pańskiego.

⁴⁶By snadź serce wasze nie zemdlało, a iżbyście się nie polękali wieści, które będzie słyszeć na ziemi, bo nowiny przychodzić będą w tym roku i potym drugiego roku przyjdzie wieść i gwałt w ziemi, a pan przyjdzie na pana.

⁴⁷A dlategoż, oto dni przychodzą, w które ja nawiedzę bałwany babilońskie i wszytka ziemia jego zahańbiona będzie i wszyscy pobici polegą w pośród jego.

⁴⁸Niebo i ziemia rozweselą się nad Babilonem i to wszytko, co w nich jest, abowiem wojownicy przyjdą do niego od północy, mówi Pan.

⁴⁹A jako Babilon było przyczyną, iż polegli pobici izraelscy, tak polegą pobici babilońscy po wszytkiej ziemi.

⁵⁰Wy, którzyście uszli mieczowi, idźcie, a nie pozostawajcie, wspomnicie z daleka na Pana, a niech wam przyjdzie na pamięć Jeruzalem.

⁵¹Zawstydzeni jestechmy, bochmy słyszeli posromocenie. Wstyd okrył oblicza nasze, bo cudzoziemcy przyszli na święte miejsce domu Pańskiego.

⁵²A dlategoż dni przychodzą, mówi Pan, w których nawiedzę bałwany jego, a po wszytkiej ziemi jego wzdychać będzie zraniony.

⁵³Chociażby też Babilon wyniosło się aż do nieba, a otoczyło się mury najwięczszemi, a wszakoż wojownicy przyjdą k niemu na me rozkazanie, mówi Pan.

⁵⁴Głos wołania słyszan jest z Babilonu, a wielka porażka od ziemie kaldejskiej.

⁵⁵Abowiem Pan rozborzył Babilon, a popsował w nim głos wielki i nawałności jego zahuczą jako wielkich wód, a zabrzmi głos ich.

⁵⁶Abowiem przyszedł wojownik przeciw Babilonu, mocarze jego pojmani są, a łuki ich złamane, abowiem Bóg nagrody, Pan nagrodzi im sowicie.

⁵⁷Popoję książęta jego i mędrce, przełożone, urzędniki i mocarze jego. Zasną snem wiecznym, a nie ocucą się, mówi król, którego imię jest Pan zastępów.

⁵⁸Pan zastępów tak mówi: Ten mur szeroki babiloński złaman będzie i brany jego wysokie spalone będą ogniem, a ludzie darmo będą pracować, aby ten ogień ugasili.

⁵⁹Słowo, które rozkazał prorok Jeremiasz Sarajemu, synowi Netiego, syna Mahazjego, gdy szedł z królem Sedekiaszem do Babilonu, roku czwartego panowania jego; a był Sarajas naprzedniejszy podkomorzy.

⁶⁰Napisał tedy Jeremiasz wszytko trapienie, co na Babilon przydź miało w księgi i wszytki słowa, które są napisane przeciw Babilonowi.

⁶¹Rzekł potym Jeremiasz do Sarajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu, a oglądasz je i czytać będziesz wszytki ty słowa.

⁶²A rzeczesz: Panie, mówiłeś przeciw miejscu temu, iżeś je zborzyć miał tak barzo, iżby w nim żadnego mieszkającego nie zostało, od człowieka aż do bydlęcia, owszem, aby było wiecznie spustoszone.

⁶³A gdy przeczytasz księgi ty, uwiążesz kamień u nich i wrzucisz je w pośród Eufratesa.

⁶⁴I rzeczesz: Tak utonie Babilon, a nie powstanie więcej z nieszczęścia, które ja przywiodę na nie i także ustanie. A dotąd-ci są słowa Jeremiaszowe.