Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 6 Bible Online

Księga Jeremiasza 6 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 6

¹O synowie Beniaminowi, uciekajcie co wskok z Jeruzalem, a trąbcie w trąbę w Tekuj i podnieście chorągiew nad Betakarą, abowiem się nieszczęście okazało od północy i upad wielki.

²Uczyniłem Syjon podobną rozkosznicy i pieszczonej.

³Pastyrze z trzodami swoimi przyjdą do niej, postawią około niej namioty swoje, każdy paść będzie na miejscu swoim.

⁴Zgotujcie przeciwko niej walkę; powstańcie, a wstąpmy ku południu. Biada nam, iż dnia nie stało, a cienie nocne przypadają.

⁵Powstańcie, a wstąpmy w nocy i rozwalmy pałace jej.

⁶Abowiem Pan zastępów tak mówi: Podrębujcie drzewa, a sypcie wały przeciw Jeruzalem; toć jest miasto, co ma być nawiedzone. Bo w niem wszego drapiestwa pełno.

⁷Jako z źródła wyskakują wody, tak z niego wyskakuje złość; krzywdę i uciśnienie ustawicznie słychać z niego przede mną, a utrapienie i morderstwo.

⁸Poprzestań Jeruzalem, by snadź moja dobrotliwość nie odstąpiła od ciebie, bych snadź nie obrócił cię w ziemię pustą i w której nikt nie mieszka.

⁹Pan zastępów tak mówi: Jako jagody na winnicy, tak ostatkowie izraelscy wyzbierani będą; obróć rękę twoję do kosza jako ten, który zbiera wino.

¹⁰Ku komuż mówić będę, a kim przyświadczę, aby słyszeli? Oto ucho ich jest nieobrzezane, iż zrozumieć nie mogą. Oto słowo Pańskie obróciło się im na pośmiech i nie kochają się w nim.

¹¹A dlatego napełnionem jest popędliwości Pańskiej, a upracowałem się, iż się strzymać nie mogę; rozleję ją po ulicach na dzieci i na zebranie młodzieńców, abowiem mąż z żoną pojmani będą, a starzec z grzybiałym.

¹²A domy ich będą przeniesione miedzy obce, także pola i żony ich, bo wyciągnę rękę moję przeciw mieszkającym na ziemi, mówi Pan.

¹³Abowiem wszyscy od namniejszego aż do najwięcszego udali się ku łakomstwu, a jako prorok, tak i kapłan, wszyscy się kłamstwem powikłali.

¹⁴Oni z lekka goili nieszczęście ludu mojego mówiąc: Pokój, pokój, a ono pokoju nie było.

¹⁵Izaliż się najemnicy zawstydzili, chociaż obrzydłości czynili? Zaiste się nic nie wstydali, ani sromu znali; a przetoż upadną miedzy upadającymi, a obalą się na ten czas, gdy je nawiedzę, mówi Pan.

¹⁶Pan tak mówi: Stańcie na drogach, a patrzcie i pytajcie się o starych ścieżkach, a która jest droga lepsza, abyście ją chodzili i najdziecie ulżenie duszam waszym. A oni odpowiedzieli: Nie pójdziemy.

¹⁷Postawiłem nad wami stróże, abyście słuchali głosu trąby. A oni rzekli: Nie dbamy o to.

¹⁸A dlatego słyszcie narodowie i ty zgromadzenie obacz, co się miedzy nimi dzieje.

¹⁹Słuchaj ziemio! Oto ja przywiodę nieszczęście na ten lud, to jest nagrodę za ich myśli, bo nie słuchali słów moich, a zakon mój zarzucili.

²⁰Cóż mi za potrzeba waszego kadzidła z Seba, a cynamonu woniającego z ziemie dalekiej; ofiary wasze palone nieprzyjemne mi są, ani mi się wasze ofiary podobają.

²¹Dlatego tak mówi Pan: Oto położę miedzy tym ludem zawady, na które się będą powalać ojcowie społu z syny i sąsiad z bliźnim poginą.

²²Pan tak mówi: Oto lud, który przyjdzie z ziemie północnej, a naród wielki powstanie od kończyn ziemie.

²³Pochwycą łuk i tarcz, okrutni będą, a nie zmiłują się; zahuczy głos ich jako morze; wsiędą na konie jako mąż ku boju gotowy przeciwko tobie, o córko syjońska.

²⁴Słyszelichmy sławę jego, a ręce wasze zemdlały; ogarnęła nas trwoga i uciśnienie jako rodzącej.

²⁵Nie wychodźcie na pole, ani chodźcie w drogę, abowiem miecz nieprzyjacielski zewsząd straszy.

²⁶O ty córko ludu mojego, oblecz się w wór, a walaj się w popiele; chodź w żałobie jako po synu pierworodnym, a płacz gorzko, abowiem zkaźca nagle przypadnie na was.

²⁷Postawiłem cię jako basztę i wieżę mocną w pośród ludu mego, abyś rozeznał, a doświadczył drogi jego.

²⁸Wszyscy są książęty zdradziec, chodząc przewrotnie, a są jako miedź z żelazem pomieszana, a wszyscy oni są skażeni.

²⁹Zgorzały miechy od ognia, ołów wyparszczał; próżno ten pracował, co ji zlewał, abowiem źli nie byli odpławieni.

³⁰Srebrem nikczemnym będą nazwani, abowiem Pan odrzucił je.