Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jeremiasza 7 Bible Online

Księga Jeremiasza 7 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jeremiasza 7

¹Słowo Pańskie, które się stało do Jeremiasza w ten sposób:

²Stań w branie domu Pańskiego, a obwołaj tam to słowo i mów: Wy wszyscy z Judy słuchajcie słowa Pańskiego, wy którzy temi branami chodzicie chwalić Pana.

³Pan zastępów, Bóg izraelski, tak mówi: Poprawcie dróg waszych i spraw waszych, a będę mieszkał z wami na miescu tym.

⁴Nie ufajcie słowom kłamliwym mówiąc: Tu jest kościół Pański, kościół Pański, kościół Pański.

⁵Ale poprawcie dróg waszych i spraw waszych ku dobremu, a sprawiedliwy sąd czyńcie miedzy stronami.

⁶A nie czyńcie krzywdy gościowi, sirotce i wdowie i nie wylewajcie na tym miescu krwie niewinnej, a nie chodźcie za Bogi cudzemi na wasz upadek.

⁷Tedy wam miejsce to dam ku mieszkaniu w ziemi, któram dał ojcom waszym na wieki wieczne.

⁸Oto dufacie słowom kłamliwym, co wam niepożyteczno.

⁹Kradnąc, zabijając, cudzołożąc, krzywoprzysięgając, kadząc Baalowi, a chodząc za bogi obcemi, których nie znacie.

¹⁰A wszakoż przychodzicie, a przede mną się stawicie w domu tym, w którym wzywają imienia mego i mówicie: Jestechmy wybawieni, a przetoż takowe obrzydliwości czyniemy.

¹¹A tedy dom ten stał się jaskinią łotrowską, na którem imię moje wzywane było przed oczyma waszemi? A oto widziałem ja to sam, mówi Pan.

¹²Ale idźcie teraz do miesca mego, które było w Sylo, gdziem był od początku założył imię moje, a obaczcie, com nad nim uczynił dla złości ludu mego izraelskiego.

¹³Także i teraz, gdyście ty wszytki sprawy wypełnili, mówi Pan i mówiłem do was rano wstawając, a nie słuchaliście, wołałem was, a nie ozwaliście się.

¹⁴Uczynię i domowi temu, nad którym wzywają imienia mego i w którym ufacie i miescu temu, którem wam dał i ojcom waszym, tak jakom uczynił Sylo.

¹⁵I odrzucę was od oblicza mego, jakom odrzucił wszytkę bracią waszę, wszytko potomstwo Efraimowe.

¹⁶Ty tedy nie módl się za tym ludem, nie wołaj za niemi, ani się wkładaj za nie, ani się za niemi przyczynaj, bo cię nie wysłucham.

¹⁷Izali ty nie baczysz, co broją w miastach judzkich i ulicach jerozolimskich?

¹⁸Synowie zbierają drwa, a ojcowie podpalają ognie, a żony ich dzieże mieszają ku pieczeniu placków królowej niebieskiej, aby czynili mokre ofiary bogom cudzym, iżby mię gniewali.

¹⁹Izali mnie ku gniewu wyzywają, mówi Pan? Izali nie więcej sami siebie na pohańbienie twarzy swych?

²⁰A dlategoż mówi Pan: Oto gniew mój i popędliwość moja wylana jest przeciw miejscu temu tak na ludzi, jako na bestie, na drzewa polne i na owoce ziemie i zapali się, a nie będzie zgaszona.

²¹Tak mówi Pan zastępów, Bóg izraelski: Składźcie ofiary zapalone społu z inemi ofiarami waszemi, a jedzcie mięsa.

²²Abowiem nie mówiłem z ojcy waszemi, anim im rozkazował około tych palonych i inych ofiar na on czas, gdym je wywodził z Egiptu.

²³Ale oto tom im rozkazał mówiąc: Słuchajcie głosu mojego i będę Bogiem waszym, a wy będziecie ludem moim, a chodźcie każdą drogą, którąm wam rozkazał, aby wam dobrze było.

²⁴Lecz oni nie słuchali tego, ani nakłonili ucha swego, owszem chodzili za radami swemi, a za uporem serca swojego złego i szli wspak, a nie wprzód.

²⁵Od dnia onego, gdy wyszli przodkowie waszy z ziemie egiptskiej, aż oto do dnia tego, posyłałem do was wszytki sługi moje proroki, ustawicznie was przed czasem upominając.

²⁶Ale mię nie słuchali i nie nakłonili ucha swego. I owszem zatwardzili szyję swą, a jeszcze gorzej czynili niż ojcowie ich.

²⁷Ty tedy mówić do nich będziesz wszytki słowa ty. Lecz cię słuchać nie będą. Będziesz ich zwoływał, aleć się nie ozową.

²⁸I rzeczesz im: Lud ten nie słuchał głosu Pana, Boga swego, ani przyjął karania. Wiara zginęła, a wycięta jest z ust ich.

²⁹Ostrzyż włosy twoje, a precz odrzuć i narzekaj na wysokościach, abowiem Pan odrzucił, a wzgardził naród, na który się rozgniewał.

³⁰Abowiem dzieci judzkie czyniły złości przed oczyma mojemi, mówi Pan. Postawili brzydliwości swoje w domu, nad którem wzywano imienia mego, aby ji pomazali.

³¹Pobudowali ołtarze w Tofet, która jest w dolinie synów Hennom, aby tam palili syny swe i córki swe ogniem, czegom ja im nie rozkazał, ani się to tknęło serca mojego.

³²A dlategoż, oto dni przyjdą, mówi Pan, gdy więcej nie będzie zwano Tofet, ani dolina synów Hennom, ale dolina morderstwa. I będą pogrzebieni w Tofet, bo indziej miejsca nie będzie.

³³A trupy ludu tego będą pokarmem ptakom powietrznym i zwierzętam ziemskim, a nie będzie nikt, kto by je odpłoszył.

³⁴I odejmę z miast judzkich i z ulic jerozolimskich głos radości, wesela i głos oblubieńca i głos oblubienice, abowiem ziemia będzie spustoszona.