Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ezechiela 14 Bible Online

Księga Ezechiela 14 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ezechiela 14

¹A niektórzy mężowie z starszych Izraelitów przyszli do mnie, a siedli przede mną.

²Tedy słowo Pańskie stało się do mnie w ten sposób:

³Synu człowieczy: Mężowie oto ci zawisnęli w sercach swych na bałwaniech swoich, a położyli zgorszenie złości swej przed obliczem swoim. Izali ja mam im odpowiedać, gdyby mię pytali?

⁴A dlatego umawiaj się z nimi, a powiedz im: Pan Bóg tak mówi: Którykolwiek z domu izraelskiego przyłoży serce swoje do bałwanów swoich, a położy zgorszenie złości swej przed obliczem swoim i przyjdzie do proroka, Ja, który jestem Pan, temu, który przyjdzie, odpowiem według wielkości bałwanów jego.

⁵Abych okazał domowi izraelskiemu w sercu ich, że się wszytcy odłączyli ode mnie dla wszytkich bałwanów swoich.

⁶A przetoż rzeczesz domowi izraelskiemu: Pan Bóg tak mówi: Nawróćcie się, a cofnicie się od bałwanów waszych i odwróćcie oblicza wasze od wszech obrzydliwości waszych.

⁷Abowiem któżkolwiek z domu izraelskiego, abo z gości, którzy mieszkają w Izraelu, odłączyłby się ode mnie, a przyłączyłby serce swe do bałwanów swoich, a położyłby przed swem obliczem zgorszenie złości swojej i przyszedłby do proroka, aby przezeń szukał rady ode mnie, Ja, który jestem Pan, odpowiem onemu sam dla siebie.

⁸I postawię oblicze moje przeciw mężowi takiemu, a podam go na podziw i na przysłowie, a wykorzenię go z pośrodku ludu mojego i dowiecie się, iżem ja jest Pan.

⁹A gdy prorok byłby zwiedzion, a mówiłby słowa niektóre, Ja, który jestem Pan, zwiodłem proroka onego i wyciągnę nad nim rękę swą, a wygładzę go z pośrodku ludu mego izraelskiego.

¹⁰I poniosą karanie za złości swoje, a złość prorokowa będzie jako onego, który go wypytawa.

¹¹Aby tak dom izraelski już dalej nie obłądzał się ode mnie, a iżby się więcej nie oszpecił we wszytkich przewrotnościach swoich, ale owszem, aby mi był ludem, a ja żebych był Bogiem jego, mówi Pan Bóg.

¹²Jeszcze też słowo Pańskie jest do mnie podane w ten sposób:

¹³Synu człowieczy, kiedy by ziemia zgrzeszyła ku mnie swoimi przewrotnościami, wyciągnę nad nią rękę moję, a potrę moc chleba jej i puszczę głód na nię, a wykorzenię z niej człowieka i dobytek.

¹⁴A chociażby też ci trzej mężowie w pośrodku jej byli, to jest, Noe, Daniel, a Job, oni oswobodzą zdrowie swe sprawiedliwością swą. Mówi Pan Bóg.

¹⁵A także jeslibych puścił na ziemię jakie srogie zwierzęta, a ony by ją spustoszyły, tak iżby pustynią była, gdzie by więc żaden przebyć nie mógł dla zwierząt onych.

¹⁶Tedy choćby ci trzej mężowie byli wpośród jej, żywę ja! Mówi Pan, iż oni nie wybawią ani synów, ani córek, jedno tylko oni sami wybawieni będą, a ziemia spustoszona będzie.

¹⁷Abo jeslibych też posłał miecz do ziemie onej, a rzekłbych: Niech przejdzie miecz przez nię, i wyniszczyłbych z niej człowieka i dobytki.

¹⁸A byliby ci trzej mężowie wpośród niej, żywę ja! Mówi Pan Bóg, nie wybawią ani synów, ani córek, jedno tylko wybawią sami siebie.

¹⁹A także puszczę-li mór w ziemię onę a wyleję gniew mój ku pomordowaniu jej, tak iżbych z niej wyniszczył człowieka i dobytek.

²⁰A Noe, Daniel i Job, byliby wpośród jej, żywę ja! Mówi Pan Bóg, iż oni ani synów, ani córek nie wybawią, jedno tylko oni sami wybawią zdrowie swe sprawiedliwością swą.

²¹Abowiem tak mówi Pan Bóg: Daleko to więcej będzie, gdy przepuszczę na Jeruzalem cztery ciężkie plagi moje to jest: miecz, głód, srogie zwierzęta i mór, ku wygładzeniu z niej człowieka i dobytków.

²²A oto jednak zostanie w niem nieco ostatków, z tych, którzy ujdą, synowie i córki. A oto oni wynidą do was; oglądacie drogi ich i sprawy ich, a ucieszą was nad tym nieszczęściem, którem przywiódł na Jeruzalem, ze wszytkimi inymi rzeczami którem kolwiek dopuścił na nie.

²³I będą was cieszyć, gdy ujzrycie drogi i sprawy ich, a rozumiejcie, żem nie bez przyczyny to wszytko czynił, com nad niem uczynił. Mówi Pan Bóg.