Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ezechiela 16 Bible Online

Księga Ezechiela 16 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ezechiela 16

¹Jeszcze też słowo Pańskie jest do mnie podane w ten sposób:

²Synu człowieczy, oznajmi miastu jerozolimskiemu obrzydłości jego.

³A rzeczesz: Pan Bóg tak mówi ku Jeruzalem: Wyszcie twoje i ród twój jest z ziemie chananejskiej. Ociec twój był Amorejczyk, a matka twoja hetejska.

⁴A przy porodzeniu twym w dzień, któregoś się narodziła, nie był oberznion pępek twój, aniś jest omyta w kąpieli, żebyś oczyściona była, aniś jest potarta solą i w pieluszki nie byłaś obwiniona.

⁵Żadne oko nad tobą zmiłować się nie chciało, aby jednę z tych rzeczy uczyniło tobie, żeby się było nad tobą zmiłowało, boś była wyrzucona na pole z wzgardzeniem osoby twojej, dnia któregoś się urodziła.

⁶I przechodząc imo cię widziałem cię zmazaną we krwi twej. Tedym rzekł ku tobie: Żyć będziesz we krwi twojej, a rzekłem: Żyć będziesz we krwi twojej.

⁷Rozpłodziłem cię barzo jako ziele polne, rozmnożyłaś się a urosłaś, a do tegoś przyszła, abyś była ochędożona ubiory; piersi twoje nadęte są, a włosy twe rozrosły się, a tyś była naga i nieprzyodziana.

⁸I gdym przechodził imo cię, widziałem cię, a oto czas twój był prawie jako czas ku miłości, rozciągnąłem tedy nad tobą podołek odzienia mego, a okryłem sromotę twoję i poprzysiągłem tobie, a wszedłem w umowę z tobą, mówi Pan Bóg, i stałaś się moją.

⁹I omyłem cię wodą, a oczyściłem cię ze krwie twojej i pomazałem cię olejkiem.

¹⁰Przyoblokłem cię odzieniem haftarskiem, a obułem cię w kosztowne trzewiki, opasałem cię cienkiem lnem, a przyodziałem cię jedwabiem.

¹¹Ubrałem cię nad to w kosztowne ubiory, a położyłem manuele na ręce twoje i łańcuszek na szyję twoję.

¹²Włożyłem brameczkę na czoło twoje, a nausznice na uszy twoje i kosztowną koronę na głowę twoję.

¹³Ochędożona jesteś śrebrem i złotem, a szata twoja była z subtylnego lnu, jedwabna i haftowana. Jadałaś żemelki, miód i oliwę, a byłaś nader piękna i takci się barzo szczęściło, żeś przyszła ku królestwu.

¹⁴A sława rozniosła się o tobie miedzy narody dla piękności twojej, abowiem byłaś doskonała dla ochędogi, którąm ja na cię włożył, mówi Pan Bóg.

¹⁵Ufałaś tedy piękności swojej, a scudzołożyłaś się będąc tak sławną i okazałaś wszeteczeństwa swoje wszytkim, którzy przechodzili imo cię, abyś im k woli była.

¹⁶Zabrawszy odzienie swoje przyprawiłaś sobie kaplice rozmaite, a cudzołożyłaś się w nich tak, iż nigdy to przed tym nie było, ani potym będzie.

¹⁷Nad to wzięłaś zacne klenoty ze złota i ze śrebra mego urobione, którem był dał tobie, a poczyniłaś sobie obrazy mężczyńskie i cudzołożyłaś z nimi.

¹⁸K temuś wzięła odzienia twe haftowane, a przyodziałaś je nimi i olejek mój, a kadzenie moje ofiarowałaś im.

¹⁹I chleb mój, którym ja dał tobie, żemły, oliwę i miód, któremim cię karmił, oddałaś im ku wdzięcznej wonności. A takci się stało, mówi Pan Bóg.

²⁰Wzięłaś też syny i córki swoje, któreś mnie była zrodziła, a imeś je ofiarowała ku pożarciu. Izaż tak sobie lekce ważysz scudzołożenie swoje?

²¹Ofiarowałaś syny moje, a podawałaś je, aby przez ogień noszono ku chwale ich.

²²A po tych wszech obrzydłościach i cudzołóstwach twoich nie wspomniałaś na młodość swoję, gdyś była naga a nieprzyodziana i uwalana we krwi twojej.

²³Po tej tedy wszytkiej złości twojej, biada, biada tobie, mówi Pan Bóg.

²⁴Pobudowałaś sobie domy nierządne, poczyniłaś sobie kaplice wysokie po wszytkich ulicach.

²⁵Na wszytkich rostaniach dróg pobudowałaś kaplice, a odmieniłaś śliczność swą w przemierzłość; rozwaliłaś nogi swe przed każdym imo cię idącym i rozmnożyłaś scudzołożenia twoje.

²⁶Cudzołożyłaś z syny egiptskimi, sąsiady twemi, wielkiego ścierwu, a rozmnożyłaś cudzołóstwa twe, wyzywając mię ku gniewu.

²⁷A dlatego oto rozciągnę nad tobą rękę swą, a umniejszę stanu twego, a podam cię tym na wolą, którzy nienawidzą ciebie, to jest, córkam filistyńskim, które się wstydzą za sprawy twe niewstydliwe.

²⁸Cudzołożyłaś nad to z syny assyryjskimi, abowiemeś się nasycić nie mogła.

²⁹A potym, gdyś się już tak z nimi cudzołożyła, nie byłaś nasycona, aleś rozmnożyła cudzołóstwa swe od ziemie chananejskiej aż do chaldejskiej, a jednak i tam jeszcześ nasycona nie była.

³⁰O jakożeś zelżyła serce swe, mówi Pan Bóg, czyniąc takowe wszeteczne sprawy obyczajem swowolnej wszetecznice.

³¹Iżeś tak pobudowała domy nierządne na rostaniu dróg i kaplice we wszech ulicach, a nie byłaś podobna wszetecznicy nie dbając o zapłatę.

³²Owszem byłaś jako cudzołożnica, która imo męża swojego szuka postronnych.

³³Inym wżdy wszetecznicam dary dawają, aleś ty jeszcze dawała dary wszytkim gamratom twoim, a zwabiłaś je upominki, aby zewsząd zbiegali się do ciebie dla cudzołóstw twoich.

³⁴I wszytko było coś sprzeciwnego nad ine niewiasty w cudzołóstwach twoich, ani już po tobie będzie takowe scudzołożenie. Abowiem iżeś ty dawała dary, a tobie nic nie dawano, tedyś się tym stała różna od inych.

³⁵A przetoż ty wszetecznico słuchaj słowa Pańskiego.

³⁶Tak mówi Pan Bóg: Dlatego iż się tak rozpuściły pośladki twoje, a odkryta jest plugawość twoja w cudzołóstwach twoich z gamraty twemi i ze wszemi bałwany obrzydłości twoich i we krwi synów twoich, któreś im oddała.

³⁷A dlatego oto zgromadzę wszytki gamraty twoje, z któremiś się kochała, a wszytki, któreś miłowała, ze wszytkimi coś ich nienawidziała, zgromadzę je przeciw tobie zewsząd i odkryję przed nimi plugastwo twoje, tak iż oglądają nieczystotę twoję.

³⁸I osądzę cię sądem, który jest ustanowion na cudzołożnice i na ty, które krew rozlewają, a dam cię stracić, tak jako zwykli czynić popędliwi i zapalczywi w miłości.

³⁹Nad to podam cię w ręce ich, pokażą nierządne domy twe, a rozrzucą kaplice twe, obnażą cię z odzienia twego, a odbiorą od ciebie zacne klenoty twoje, zostawią cię nagą i ododzianą.

⁴⁰Przywiodą na cię wojska, ukamionują cię, a pobodą cię mieczmi.

⁴¹Popalą ogniem domy twoje, a rozlicznymi mękami będą cię trapić przed oczyma wiela niewiast. Tak uczynię koniec cudzołóstwam twoim i już nie będziesz więcej dawała najmów.

⁴²Uspokoję gniew mój nad tobą, a zapalczywość moja odstąpi od ciebie i uskromię się, a nie będę się dalej gniewał.

⁴³Przeto, iżeś nie wspomniała na dni młodości twojej, aleś mię we wszytkim tym wyzwała ku gniewu, a dlategoż ja też położę sprawy twe na głowę twoję, mówi Pan Bóg, gdyżeś się ty nie obaczyła we wszytkich obrzydliwościach swoich.

⁴⁴Oto wszyscy ci, którzy pospolicie jakich przypowieści używają, o tobie jako o baśniach rozprawować będą mówiąc: Jak matka jest, taka też jest i dziewka.

⁴⁵Tyś jest córka matki twej, która się brzydziła mężem swym i syny swemi; tyś jest siostra sióstr swoich, które sobie obmierzły męże swe i syny swe. Matka wasza jest hetejska, a ociec wasz jest Amorejczyk.

⁴⁶A starsza siostra twa w rodzie jest ci Samaria. Ona i córki jej, które mieszkają po lewej twej stronie. A siostra młodsza rodem niż ty, jest ci Sodoma i córki jej, które mieszkają po prawicy twej.

⁴⁷Aleś ty nigdy drogami ich nie chodziła i nie sprawowałaś się tak jako ony w obrzydliwościach swoich, jakoby to jeszcze mało było i owszem jesteś zepsowana więcej niż ony we wszytkich drogach twoich.

⁴⁸Żywę ja, mówi Pan Bóg, iż Sodoma, siostra twoja, i córki jej nigdy tego nie czyniły, coś ty czyniła z córkami swojemi.

⁴⁹Oto złość Sodomy, siostry twej, była: pycha, obfitość chleba, spokojne próżnowanie, toć w niej było i w córkach jej, a nie zciągnęły ręki swej ku ubogiemu a strapionemu.

⁵⁰Podnosiły się i czyniły obrzydłość przede mną, a przetożem je odepchnął, tak jako się mnie zdało.

⁵¹Samaria także nigdy tak wiele nie grzeszyła, jako jest połowica grzechów twoich, boś je ty barzo przewyższyła obrzydliwościami twojemi, a dopuszczając się tak wiele wszelakich sprośności uczyniłaś niewinnemi siostry twe.

⁵²A przetoż ty odnieś na sobie zawstydzenie swoje. Któraś posądzała siostry twoje w grzechach twoich, będąc sama obrzydlejsza we wszech swych sprawach nad nie, abowiem oni są sprawiedliwsze niż ty i dlategoż się ty sromaj, a nieś na sobie hańbę swoję, gdyż usprawiedliwiasz siostry swoje.

⁵³Odwrócę tedy więźnie ich, to jest więźnie Sodomy i córek jej i więźnie Samarjej i także córek jej, także i pojmanie więźniów twoich w pośrodku ich.

⁵⁴Abyś nosiła sromotę twoję, a wstydziła się za wszytko, coś czyniła tym ciesząc je.

⁵⁵I siostra twa Sodoma z córkami jej, nawrócą się ku stanu swemu pierwszemu. Także Samaria i córki jej, nawrócą się ku pierwszemu stanu swemu. Ty też i córki twe nawrócicie się ku stanowi swemu pierwszemu.

⁵⁶Siostra twa Sodoma nie była sławna w uściech twych czasu pychy twojej.

⁵⁷Przed tym niż złość twa odkryta była, jako czasu pohańbienia córek syryjskich i wszytkich córek filistyńskich okolicznych, które cię zewsząd wzgardzają.

⁵⁸Nosiłaś złość twoję i obrzydłości twoje, mówi Pan.

⁵⁹Abowiem tak rzekł Pan Bóg: Równie uczynię nad tobą, jakoś ty uczyniła, gdyś wzgardziwszy przysięgę złamała przymierze.

⁶⁰A wszakoż rozpomnię na umowę moję, którąm czynił z tobą czasu młodości twojej, a postanowię z tobą wieczne przymierze.

⁶¹I gdy wspomnisz na drogi twoje, zawstydzisz się, gdy przyjmiesz siostry swe tak starsze jako młodsze, a ja je dam tobie za córki, ale nie za przymierzem twoim.

⁶²I potwierdzę z tobą przymierza mego, a dowiesz się, iżem ja jest Pan.

⁶³Abyś wspomniała a zawstydała się, abyś już więcej nie śmiała otwarzać ust przed wstydem twoim, gdy się ubłagam nad tobą we wszytkiem tym, cośkolwiek jedno czyniła, mówi Pan Bóg.