Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ezechiela 3 Bible Online

Księga Ezechiela 3 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ezechiela 3

¹I rzekł do mnie: Synu człowieczy, jedz co znajdziesz, a zjedz ty księgi i idź a mów do domu izraelskiego.

²Otworzyłem tedy usta swoje i dał mi ty księgi ku zjedzeniu.

³A mówił ku mnie: Synu człowieczy, brzuch twój niech je, a wnętrzności twe niech się tymi księgami napełnią, które oto tobie dawam. Zjadłem je tedy i były w ustach moich jako miód słodkie.

⁴Rzekł potym do mnie: Synu człowieczy: Idź do domu izraelskiego, a opowiedz im słowa moje.

⁵Abowiem nie będziesz posłan do ludu niezrozumianej mowy, abo trudnego języka, ale do domu izraelskiego.

⁶Ani do wiela narodów mowy nieznajomej i języka trudnego, których byś słów zrozumieć nie mógł. Bo jeslibych ja ciebie do takowych posłał, zaiste by cię oni usłuchali.

⁷Ale dom izraelski nie będzie ciebie słuchał, abowiem mię oni słuchać nie chcą. Bo wszytek dom izraelski niewstydliwy jest i twardego serca.

⁸Oto zmocniłem twarz twą przeciwko twarzam ich, a czoło twe uczyniłem twarde przeciw czołu ich.

⁹I uczyniłem twarz twą jako adamantyn, który jest twardszy niż krzemień, nie bójże się ich tedy, ani się lękaj oblicza ich, chociażci jest dom odporny.

¹⁰Rzekł tedy ku mnie: Synu człowieczy, cokolwiek tobie powiem, bierz sobie w rozum, a słuchaj uszyma.

¹¹Idź a wnidź do wygnanych, do synów ludu twego i mów ku nim, a powiedz im: Pan Bóg tak mówi. Owa snadź usłuchają, abo nie.

¹²I podniósł mię duch i usłyszałem głos za sobą wielkiego szumu mówiący: Błogosławiona niech będzie chwała Pańska, która wychodzi z miejsca jego.

¹³A szum skrzydł zwierząt, które się społu spajały i grzmienie kół przed nimi i głos wzruszenia wielkiego słyszałem.

¹⁴Podniósł mię tedy duch i wziął, a odszedłem sfrasowany i rozgniewany w duchu swoim, abowiem ręka Pańska była można nade mną.

¹⁵Przyszedłem tedy do pojmanych w Tel Abib, do tych, którzy mieszkali nad rzeką Chobar, a siadłem kędy siedzieli, a mieszkałem przez siedm dni płacząc miedzy nimi.

¹⁶A po siedmi dnioch słowo Pańskie podane jest do mnie w ten sposób:

¹⁷Synu człowieczy, postawiłem cię strażem domu izraelskiego. Ty tedy słuchać będziesz słowa z ust moich, a ty ich upominać będziesz moim imieniem.

¹⁸Gdy rzekę niepobożnemu: Zapewne umrzesz, a ty go nie upomnisz i nie rozmówisz z nim, upominając go od złościwej drogi jego, aby żył. On niepobożnik umrze-ć iście w złości swej, ale krwie jego z rąk twoich patrzeć będę.

¹⁹Lecz jesli niepobożnika upomnisz, a on się nie nawróci od swej nieprawości, ani od złościwej swej drogi, onci umrze w nieprawości swej, a ty wybawisz duszę swoję.

²⁰Także jesli sprawiedliwy odwróci się od swej sprawiedliwości, a uczyni złość, położę zawadę przed nim a umrze, przeto żeś go nie upomionął, umrze w grzechu swym, a już więcej nie wspomnią na jego sprawiedliwość, ale będę szukał jego krwie z rąk twoich.

²¹A wszakoż upomnisz-li niepobożnego aby nie grzeszył, a on nie zgrzeszy, zaiste żyć będzie, iż jest napomienion, a tyś się też wyswobodził.

²²Była tam tedy nade mną ręka Pańska, a mówił ku mnie: Powstań wynidź w pole, a tam się z tobą rozmówię.

²³Powstałem tedy a wyszedłem w pole, a oto chwała Pańska tam była równie taka jakąm widział u rzeki Chobar i upadłem na oblicze swoje.

²⁴Tedy Duch wstąpił w mię, a postawił mię na nogi moje i mówił ku mnie tymi słowy: Wnidź a zamkni się w domu twoim.

²⁵Tam synu człowieczy będziesz związan związkami, a nie wynidziesz miedzy nie.

²⁶A tak przysuszę język twój do podniebienia twego i staniesz się jako niemy i nie będziesz im jako ganiący je, abowiem jest dom nieukrócony.

²⁷Ale skoro z tobą mówić przestanę, otworzę usta twe, a rzeczesz do nich. Pan Bóg tak mówi: Kto słyszy niech słucha, a kto nie chce, niech przestanie, bo oni są dom odporny.