Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ezechiela 37 Bible Online

Księga Ezechiela 37 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ezechiela 37

¹Ręka Pańska była nade mną, a wywiodła mię w duchu Pańskim i postawiła mię wpośród pola, które było kości pełne.

²I rozkazał mi: Idź wszędy w koło imo nie, a oto było ich niemało na polu i już były barzo wyschły.

³Rzekł tedy tak do mnie: Synu człowieczy, izali kości ty ożywią? A jam rzekł: Ty wiesz Panie Boże.

⁴A on rzekł do mnie: Prorokuj tym kościam, a mów k nim: Kości suche, słuchajcie słowa Pańskiego!

⁵Tak mówi Pan Bóg kościam tym: Oto ja w was przywodzę ducha, a będziecie ożywione.

⁶I obłożę was żyłami, a ciałem was przyoblokę i przyodzieję was skórą, a włożę w was duszę, a żyć będziecie i dowiecie się, żeciem ja jest Pan.

⁷Prorokowałem tedy tak jako mi rozkazano, a stał się trzask, gdym prorokował i oto drżenie ziemie, a schodziły się kości, każda ku kości swojej.

⁸I ujzrałem, a oto na nich żyły i mięso porosło, a obleczone są skórą po wierzchu. Ale duch nie był w nich.

⁹Rzekł potym Pan do mnie: Prorokuj synu człowieczy, mówiąc duchowi: Tak mówi Pan Bóg: Od czterech wiatrów przyjdź duchu, a natchni oto ty pobite, a żyć będą.

¹⁰Prorokowałem tedy jako mi rozkazał, a wstąpił w nie duch i były ożywione i stanęły na nogach swoich, zastęp barzo wielki.

¹¹I rzekł ku mnie: Synu człowieczy, kości oto ty wszytki, dom izraelski są, oto mówią: Wyschły kości nasze, a zginęła nadzieja nasza, bo i sami jesteśmy wycięci.

¹²A dlategoż prorokuj a mów do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto ja otworzę groby wasze, a wywiodę was z waszych grobów, o ludzie mój i przywiodę was do ziemie izraelskiej.

¹³I dowiecie się, żeciem ja jest Pan, gdy ja otworzę groby wasze, a wywiodę was z grobów waszych, o ludu mój.

¹⁴Położę w was ducha mojego, a będziecie żyć i dam wam odpoczywać w ziemi waszej i poznacie, żem ja jest Pan, którym mówił i czynił to, mówi Pan Bóg.

¹⁵Zatym się stało słowo Pańskie ku mnie w ten sposób:

¹⁶Ty synu człowieczy, weźmi sobie jedno drewno, a napisz na nim Judowi i synom izraelskim towarzyszom jego. Weźmi też drugie drewno, a napisz na nim Józefowi drewnu Efraimowemu i wszytkiemu domowi izraelskiemu towarzyszom jego.

¹⁷Złóżże tedy jedno z drugiem, abyć się stały jednem drewnem i będą jednem w rękach twoich.

¹⁸A gdyby cię spytali synowie ludu twego mówiąc: Izali nam nie oznajmisz, co się przez ty rzeczy znaczy tobie?

¹⁹Tedy im powiesz: Tak mówi Pan Bóg: Oto ja wezmę drewno Józefowe, które jest w ręku Efraimowych i pokolenia izraelskie, towarzysze jego, a one z nimi społu złożę z drewnem judowym i uczynię z nich jedno drewno, a będą jedno w rękach moich.

²⁰Niechajże będą drewna, na których napiszesz w rękach twych przed oczyma ich.

²¹Mówże tedy do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto ja biorę syny izraelskie spośród poganów, do których byli zaszli i zgromadzę je zewsząd, a przyprowadzę je do ziemie ich.

²²A uczynię je jednym narodem na ziemi, na górach izraelskich i będzie nad nimi wszytkimi jeden król królował, a już więcej nie będą dwa narody, ani się dalej rozdzielą na dwie królestwie.

²³Nie będą się dalej plugawić w bałwaniech swoich i w obrzydłościach swoich, ani w przestępstwach swoich, bo ja wybawię je z każdego mieszkania ich, gdzie zgrzeszyli i oczyścię je i będą ludem moim, a ja Bogiem ich.

²⁴A sługa mój, Dawid, królem ich będzie, a jeden pasterz będzie ich wszytkich i w sądziech moich chodzić będą, a zachowywać i czynić będą rozkazania moje.

²⁵Będą mieszkać w ziemi, którąm ja dał słudze mojemu Jakubowi, w której mieszkali ojcowie waszy, a oni w niej mieszkać będą i synowie ich i synowie synów ich aż na wieki. A Dawid sługa mój będzie książęciem ich na wieki.

²⁶Uczynię też z nimi przymierze pokoju, a wieczne przymierze będzie z nimi. Rozrządzę je a rozmnożę je, a założę święte miejsce moje wpośród ich na wieki.

²⁷Mieszkanie moje będzie z nimi na wieki i będę ich Bogiem, a oni będą ludem moim.

²⁸I dowiedzą się pogani, iżem ja jest poświęcający Izraela, gdy będzie święte miejsce moje wpośród jego na wieki.